امروزه صنعت بانکداری موظف است خود را در آیینه وجود مشتری ببیند و سعی کند در محیط پر از رقابت، خواسته ها و تمایلات مشتریان خود را درک کند. هم چنین نظام بانکی در اقتصاد مبتنی بر بازار، مسئولیت سنگینی بر عهده دارد و یکی از مهم ترین اجزای سیستم اقتصاد کشورهاست. به گونه ای که می توان گفت بانک ها نقش بسیار مهمی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها دارند. ارزیابی راهبردی عملکرد سازمان در محیط صنعت همواره یکی از اولین و اساسی ترین پیش نیازهای تدوین برنامه های بهبود برای سازمانها میباشد و از اهمیت بالایی برخوردار است، تا آنجاکه یکی از امور جاری سازمانها شناسایی نقاط قوت و ضعف خود میباشد این امر درمورد بانک های مشتری مدار از اهمیت مضاعفی برخوردار است. هدف از این مطالعه ارائه مدلی براساس مفهوم کاربردی کانو در محیط فازی و روش کارت امتیازی متوازن برای ارزیابی عملکرد بانک کشاورزی شهرستان یزد در حوزه مشتری مداری است. مفهوم روش امتیازات متوازن برای تعریف سلسله مراتب با چهار چشم انداز عمده یعنی منظر "مالی"، "مشتری"، "فرایند کسب و کارداخلی" و "یادگیری و رشد" به کار می رود. در این پژوهش، برای هر چشم انداز، شاخص های عملکردی در حوزه مشتری مداری با استفاده از نظر خبرگان و مطالعات کتابخانه ای استخراج گردیده است. سپس با استفاده از مفهوم کاربردی کانو فازی جهت ارزیابی اهمیت شاخص های عملکرد، طبقه بندی نیازهای مشتریان(شاخص های عملکردی مدیریت ارتباط با مشتریان) به سه طبقه نیازهای اساسی، عملکردی و انگیزشی صورت گرفته است. در نهایت با توجه به ضریب اهمیت شاخص ها با استفاده از آنتروپی شانون و نوع و رتبه شاخص ها با استفاده از تکنیک topsis(ارزیابی عملکرد موجود) در هر یک از طبقات کانو به محاسبه عملکرد بانک مزبور در هر محور bsc پرداخته شده است. مهم ترین نتایج در بخش تجزیه و تحلیل اطللاعات به قرار زیر است: عملکرد بانک کشاورزی در حوزه crm در چهار منظر bsc، مطلوب می باشد. هم چنین هیچ شاخص عملکردی مدیریت ارتباط با مشتری در طبقه انگیزشی قرار ندارد و هیچ مولفه بحرانی شناسایی نگردید. نتایج، یک راهنمای عمل در مورد استراتژی های بهبود عملکرد بانک در اختیار واحدهای crm در بانک مورد مطالعه قرار می دهد.

تجدید ارائه صورتهای مالی طی سنوات اخیر در کشورهای مختلف ازجمله ایران رشد چشمگیری داشته است بطوریکه طبق بررسی انجام شده در این تحقیق طی دوره هشت ساله 81-87در بورس ایران درحدود 75% شرکتها صورتهای مالی خود را همراه با تجدید ارائه اظهار کرده اند.این عمل باتوجه به اینکه منجربه ایجاد شبهه در قابلیت اتکا صورتهای مالی و ارقام ارائه شده در سنوات قبل می گردد که نتیجتاً قابلیت مقایسه این صورتها نیز زیر سوال می رود ،می تواند اثرات منفی جبران ناپذیری برای شرکتها بدنبال داشته باشد .لذا شرکتها تلاش می کنند که شُوک اعتباری ایجاد شده را هر چه سریعتر از بین برده و شرایط را بهبود ببخشند.ازجمله راهکارهایی که درجهت بازیابی اعتبار صورتهای مالی می تواند مفید واقع شودافزایش بکارگیری اصول محدود کننده نظیرمحافظه کاری حسابداری است. این تحقیق درصدد است به بررسی ارتباط بین تجدید ارائه صورتهای مالی و محافظه کاری پس از آن در شرکتهای عضو بورس اوراق بهادار تهران بپردازد. برهمین اساس با بکارگیری دو معیار باسو (1997)وبال و شیواکومار(2005) به سنجش محافظه کاری اقدام شده و ارتباط آن را باتجدید ارائه صورتهای مالی در مورد 80شرکت نمونه در طی دورهء مالی 1381-1387 به روش تحلیل رگرسیونی مورد بررسی قرار داده ایم .علاوه بر آن باتوجه به تجدید ارائه شرکتها طی سالهای پیاپی ، آزمون فرضیه تحقیق با استفاده از مدل باسو و برای دوره چند ساله مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج حاصل در هر سه حالت نشان می دهد که در شرکتهای ایرانی علی رغم اینکه محافظه کاری وجود دارد اما میل به محافظه کاری در یک سال پس از تجدید ارائه بطور معنی داری افزایش نمی یابد.