در شهرهای سنتی بخش عمده ای از وقت شهروندان صرف انجام فعالیت های تکراری و غیر مفید می شود. انتظار در صف ها، پیمودن مسافت های طولانی برای خرید کالا و دریافت خدمات، معطل شدن در ترافیک های سنگین تنها بخشی از اتلاف وقت در شهرهای سنتی است. زمان هایی که با استفاده از امکانات شهرهای الکترونیک برای شهروندان ذخیره می شود را می توان به مطالعه، استراحت، رسیدن به خانواده، تفریح و امور فرهنگی و مذهبی یا هر کار دلخواه دیگر صرف کرد. در فضای مجازی بسیاری از کارهایی که در فضای فیزیکی برای انجام آنها زمان و هزینه زیادی صرف می شد، به سادگی و با صرف وقت اندکی صورت می گیرند و افراد می توانند از وقت خود استفاده بهتری را ببرند. از سویی دیگر ارائه خدمات شهری در شهرهای الکترونیک به صورت 24 ساعته و شبانه روز صورت می گیرد و شهروندان می توانند خدمات مورد نظر خود در هر زمان دریافت کنند. این پژوهش در راستای بررسی روند تغییر فضای فیزیکی به فضای مجازی و همچنین بررسی تأثیرات ایجاد این فضای جدید به موازات فضای فیزیکی انجام گرفته است. به این منظور براساس مطالعات نظری سه شاخص اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از تبدیل شهر سلسله مراتبی به تک مرتبه ای، تبدیل شهر مکان محور به فضا محور و تبدیل شهر محلی به جهانی که در قالب پرسشنامه ای شامل 32 سوال در محدوده مورد مطالعه که در محله حسین آباد واقع در منطقه 4 شهر تهران قرار گرفته، بررسی گردید و مشخص گردید که فضای مجازی به موازات فضای فیزیکی کار می کند و باعث تسهیل خدمات رسانی به شهروندان شده است و از فرضیات تحقیق، دو فرضیه تبدیل شهر سلسله مراتبی به تک مرتبه ای و تبدیل شهر مکان محور به فضا محور با 99% اطمینان تأیید گردید و فرضیه با تبدیل شهر محلی به جهانی با رد شد. واژه های کلیدی: فضای مجازی، فضای فیزیکی، شهر سلسله مراتبی، شهر تک مرتبه ای، شهر محلی، شهر جهانی، شهر مکان محور، شهر فضا محور، خدمات رسانی

امروزه ارتقاءکیفیت فضای شهری، یکی از نیاز های اساسی جامعه شهری است، فضاهای عمومی نامطلوب و بی کیفیت به جامعه گریزی افراد منجر می شود. لذا گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی، تفریحی مدرن یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلان شهرها می باشند.با یک مطالعه دقیق از وضعیت موجود فضاهای شهری و ارزیابی کیفی آن می توان در خصوص برنامه ریزی و اجرای بهینه طرح ها، افزایش کیفیت سطح زندگی ورضایتمندی استفاده کنندگان فضا تصمیمات لازم را اتخاذ نمود. لذا اهداف این پژوهش را می توان شناسایی، اول ویت بندی و سنجش کیفیت فضایی خیابان احمد آباد مشهد بر شمرد. از این رو با استفاده از شاخص های بزهکاری و جرم، روشنایی در شب، حضور بانوان و کودکان در فضا، فضای های باز و عمومی در بعد امنیت، امکانات رفاهی و تفریحی، دسترسی به حمل و نقل عمومی، دسترسی به مبلمان و اثاثه شهری، دسترسی به فضای سبز، دسترسی به کاربری های تجاری در بعد دسترسی به خدمات و آلودگی بهداشتی، آلودگی بصری، آلودگی صوتی، آلودگی نمادی در بعد آلودگی های محیطی، در محور مربوطه مورد بررسی قرار گرفته است. روش مورداستفاده برحسب هدف(روش تحقیق کاربردی) وشیوه ی مطالعه برحسب روش(تحقیق توصیفی تحلیل)پیمایشی میباشد.برای گردآوری اطلاعات ازروشهای میدانی وپیمایشی مانند مصاحبه وپرسشنامه مورد استفاده قرار گرفته است و در انتها با استفاده از تکنیک تاپسیس به اولویت بندی کیفیت فضایی خیابان احمد آباد پرداخته ایم. جهت ارزیابی کیفیت فضایی خیابان احمد آباد، با توجه به ویژگی های عملکردی، کالبدی، محور مورد مطالعه به 3 قسمت متمایز حوزه بندی شده است، بررسی ها نشان می دهد حوزه مرکزی محور حد فاصل خیابان پاستور تا میدان احمد آباد بهرین کیفیت فضایی یک خیابان شهری را به لحاظ شاخص های بررسی شده دارا می باشد.