در این تحقیق از نانو لوله کربنی چند دیواره دارای عامل اسیدی به عنوان بستر برای تثبیت جزء moo22+ استفاده شده است. این جزء (moo22+) به دو صورت مستقیم و همچنین از طریق یک اتصال دهنده آمینی روی بستر قرار گرفت. در روش اول از واکنش نانو لوله کربنی چند دیواره دارای عامل اسیدی با تیونیل کلرید در حلال بنزن، عامل اسیدی نانو لوله به اسید کلرید تبدیل گردید. محصول حاصل با کمپلکس moo2(acac)2 جهت قرار دادن جزء moo22+ واکنش داده شد.در روش دوم جزء moo22+ از طریق ایجاد اتصال باز شیف روی بستر قرار گرفت بدین صورت که ابتدا نانو لوله کربنی چند دیواره دارای عامل اسیدی با اتانول و سولفوریک اسید غلیظ، واکنش داده شد. محصول به دست آمده با اتیلن دی آمین تحت شرایط رفلاکس واکنش داده شد. نانو لوله آمین دار شده حاصل با کمپلکس moo2(acac)2 جهت قرار دادن جزء moo22+ از طریق اتصال باز شیف، واکنش داده شد. نانو لوله کربنی چند دیواره دارای عامل اسیدی و کاتالیزور های به دست آمده به وسیله تصاویر (sem)، روش های طیف سنجی مادون قرمز فوریه (ft-ir) و آنالیز عنصری (chn) شناسایی شدند. مقدار مولیبدن تثبیت شده روی نانو لوله کربنی چند دیواره بوسیله آنالیز icp تعیین شد. فعالیت کاتالیزوری کاتالیزور های به دست آمده در اپوکسایش آلکن ها مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا عوامل مختلفی نظیر مقدار کاتالیزور، مقدار اکسنده، نوع اکسنده وحلال بهینه شد. سپس تحت شرایط بهینه، اپوکسایش سایر آلکن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که واکنش اپوکسایش سیکلو اکتن در حلالccl4 و اکسنده ترشیو بوتیل هیدرو پرو کسید (tbhp) بیشترین درصد تبدیل اپوکسید را نشان می دهد. هم چنین قابلیت بازیافت کاتالیزور های نا همگن حاصل در اپوکسایش سیکلو اکتن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاتالیزور ها می توانند تا 6 مرتبه بدون کاهش قابل ملاحظه ای در فعالیت کاتالیزوریشان بازیافت شوند.