هدف از این پژوهش تبیین اعتبار و پایایی نسخه فارسی مقیاس عوامل حمایت کننده فردی(ipfi) درمیان نوجوانان دبیرستانی شهر شیراز بود. مقیاس عوامل حمایت کننده فردی (ipfi)،یک مقیاس 71 گویه ای جهت سنجش تاب آوری نوجوانان می باشد که در سال 1997 توسط اسپرینگر و فیلیپس توسعه داده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان با جمعیتی برابر با 98هزار نفر که در سال تحصیلی 89-90مشغول به تحصیل بودند،تشکیل می داد.گروه نمونه شامل 481دانش آموز دبیرستانی مرکب از 243 دختر و 238 پسر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای از میان نواحی چهارگانه شهر شیراز انتخاب شد.ابزار مورد استفاده در این مطالعه، فرم فارسی مقیاس عوامل حمایت کننده فردی (ipfi)بود.به منظور بررسی روایی سازه مقیاس وپی بردن به ساختارهای زیر بنایی آن،تحلیل عامل با روش مولفه های اصلی و چرخش واریماکس انجام شد و نتایج نشان داد که ipfi دارای یک ساختار چهار عاملی است که شامل صلاحیت فردی، صلاحیت اجتماعی وتعهد اجتماعی و انسجام اجتماعی می باشد.ضریب همبستگی نمره ی کل مقیاس با خرده مقیاس ها حاکی از اعتبار مناسب این مقیاس و ضریب آلفای کرونباخ و دونیمه سازی آزمون نیز حاکی از پایایی مناسب این مقیاس بود.همچین مقایسه عوامل حمایت کننده میان دختران و پسران گویای آن بود که پسران در دو عامل مدرسه وهنجارهای معین اجتماعی نسبت به دختران به طور معنی داری نمره بیشتری داشتند.(0.05>p)در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که ipfi در ایران نیز ابزاری مناسب برای اقدام های پژوهشی در حوزه تاب آوری می باشد.

این پژوهش به منظوربررسی خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بخشودگی زوجین شهر شیراز انجام شده است. بدین منظور از روش تحقیق نیمه تجربی با انجام پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل استفاده شده است. بدین صورت که در میان خانواده هایی که به مرکز مشاوره خانواده علوم پزشکی مراجعه کرده اند 24 خانواده که بیشترین نمره را دریافت نموده اند با روش انتخاب تصادفی، انتخاب شده اند و پس از توضیحات اولیه در مورد هدف تحقیق به عنوان نمونه آماری به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، (12 زوج در هر گروه). پرسشنامه بخشودگی زوجین به عنوان ابزار سنجش به هر دو گروه ارائه گردید. گروه های آزمایش در 8 جلسه بامداخلات خانواده درمانی به عنوان متغییر مستقل 90 دقیقه، هفته ای یکبار بر اساس رویکرد خانواده درمانی ساختاری مینوچین مورد آموزش قرار گرفته و سپس پس آزمون اجرا گردید. این پژوهش دارای 1 فرضیه اصلی با عنوان( روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بخشودگی زوجین شهر شیراز تأثیر معنادار دارد). و 5 فرضیه جزئی که به ترتیب عبارتند از : 1- روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بعد واقع بینی در شهر شیراز تأثیر معنادار دارد. 2- روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بعد تشخیص و تصدیق زوجین در شهر شیراز تأثیر معنادار دارد. 3- روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بعد تاوان و غرامت زوجین در شهر شیراز تأثیر معنادار دارد.4- روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بعد دلجویی و اصلاح عمل زوجین در شهر شیراز تأثیر معنادار دارد. 5- روش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش بعد احساس بهبودی زوجین در شهر شیراز تأثیر معنادار دارد. که در تمام فرضیه ها (چه اصلی و چه فرعی) تأثیر روش خانواده درمانی ساختاری به عنوان یک متغیر مداخله گر و مستقل مورد تأیید قرار گرفته و دارای تأثیر معنادار است. کلید واژه ها: خانواده درمانی ساختاری و بخشودگی، زوجین.