محدودیت منابع آب، لزوم تغییر نگرش و رفتار نسبت به آب و بکارگیری روش های ذخیره نزولات آسمانی را می طلبد تا از آنها استفاده بهینه شود. برای تحقق این مهم، چگونگی ارائه اطلاعات به تولیدکنندگان، اهمیت زیادی دارد و باید مسیرهای مناسب، شناسایی گردد. در این میان، ترویج نقشی اساسی دارد و برنامه های آن باید به گونه ای طراحی شود که سازوکارهای مناسب آموزش را فراهم آورد تا به تغییر نگرش و رفتار مخاطبان منجر گردد. بهره گیری از هنر می تواند اثربخشی آموزش را ارتقاء دهد. هنر تصویرگری قرآن، از جلوه های باشکوه آن است که پدیده ها و معارف را با تصاویر زیبا و بدیع، عرضه کرده و معانی مجرد و عقلی را با نمادهای محسوس و مادی برای عبرت گیری مجسم می نماید. برای بررسی کارکرد این هنر، تحقیق حاضر با روش نیمه تجربی، "کارکرد هنر تصویرگری قرآنی در ترویج روش های ذخیره سازی رطوبت خاک" را بررسی نمود. جمعیت مورد مطالعه، 4000 دیمکار انجیرستان های شهرستان استهبان است که 100 انجیرکار تصادفی انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد قرآن با ارتباط مناسب تصویرگری، در ایجاد ویژگی های سه گانه "عاقبت اندیشی"، "حسن ظن" و "رفتار عاقلانه" نسبت به "آب" و "روش های ذخیره رطوبت" در گروه آزمودنی، اثرگذار بوده است. همچنین مطالعه نگرش ها می تواند احتمال این پذیرش را در مخاطب پیش بینی کند. در راستای حکمت متعالیه، ترویج برای رفع بحران های زیست محیطی نظیر خشکسالی، برای آموزش همراه با هنر، باید مهیا شود تا در اقشار روستایی تغییرات مطلوب را ایجاد نماید. طبق این حکمت، می توان با شیوه های تصویرگری قرآن و ایجاد "عاقبت اندیشی"، "حسن ظن" و "رفتار عاقلانه"، به طور همزمان سه دانش "ماوراءالطبیعه"، "علمی/تحلیلی" و "اخلاق دینی" زیست محیطی مخاطب را بهبود بخشید. برای آن که کارشناسان ترویج از این هنر در آموزش بهره گیرند، باید در دانشگاه ها این دانش سه گانه زیست محیطی را فرا گیرند زیرا برای آموزش ایران 1404 پیشنهاد شده است.