در بخش اول از کار حاضر به منظور بررسی گزینش پذیری لیگاند 6c18dc نسبت به سیستئین از تکنیک استخراج حلالی استفاده شد و اثر عواملی از قبیل: ph، غلظت لیگاند، نوع حلال، دما، زمان هم-خوردن دو فاز آبی و آلی، غلظت الکترولیت و نوع الکترولیت بررسی گردید که با بهینه کردن هر کدام از این شرایط توانستیم میزان استخراج سیستئین را افزایش دهیم. به منظور بررسی گزینش پذیری لیگاند 6c18dc نسبت به آمینواسید سیستئین در مقایسه با سایر آمینواسیدها، از مخلوط دوتایی سیستئین و یکی از آمینواسیدهای زیر از روش استخراج حلالی در شرایط مشابه استفاده شد. اما، از آن جاکه امکان اندازه گیری برخی از آمینواسیدها به روش طیف نورسنجی وجود نداشت، از روش کروماتوگرافی لایه ی نازک از طریق اسپری کردن با نین هیدرین جهت شناسایی این آمینواسیدها در فاز آبی و در فاز آلی استفاده گردید. آمینواسیدهای به کار برده شده عبارت اند از: تیروزین، تریپتوفان، لیوسین، متیونین، آرژینین، آسپاراژین، آسپارتیک اسید، گلایسین، سرین و ترونین. که نتایج به دست آمده حاکی از گزینش پذیری بسیار بالای سیستم پیشنهاد شده نسبت به سیستئین می باشد. در بخش دوم از کار حاضر به جداسازی انتخابی سیستئین به روش انتقال از درون غشاء مایع توده ای حاوی 6c18dc پرداخته شد. نیروی محرکه توسط گرادیان ph بین فازهای دهنده و پذیرنده کنترل می شود و فرآیند تشکیل کمپلکس بین سیستئین با یک بار منفی و لیگاند با یک بار مثبت، زوج یون است. پس اثر عواملی از قبیل: ph فاز دهنده، نوع اسید در فاز پذیرنده، غلظت فاز پذیرنده، غلظت حامل، نوع حلال در فاز غشایی، زمان و نوع باز به کار رفته در فاز دهنده بررسی شدند. با بهینه کردن هر یک از این شرایط تلاش بر این شد که بالاترین میزان استخراج سیستئین به دست آید.