تعاونیهای روستایی ایران با عمری قریب به نیم قرن فعالیت در عرصه های تولید روستایی و کشاورزی کشور دارای اهمیت فراوانی برای نظام اقتصادی بویژه اقتصاد روستایی هستند. ولی واقعیت این است که انجام وظیفه گسترده فقط با تشکیل تعاونی میسر نخواهد گشت بلکه باید سطح فعالیت و نحوه کار به گونه ای باشد تا بتوانند به عنوان یک سازمان مردمی جایگاه واقعی خود را پیدا کنند. در این پژوهش برآنیم تا به آسیب شناسی و ارائه راهکارهای کارآمد برای تعاونی های روستایی تحت پوشش شهرستان اصفهان بپردازیم. این پژوهش با هدف کلی بررسی میزان موفقیت تعاونی ها و اهداف اختصاصی بررسی میزان موفقیت هر یک از شرکت ها، رتبه بندی، تعیین عوامل موثر در توفیق و ارائه راهبرد به منظور افزایش موفقیت آنها انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضا و مدیران شرکتهای تعاونی تحت پوشش سازمان تعاون روستایی شهرستان اصفهان است. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز از کلیه مدیران و 260 نفر از اعضای تعاونی ها اطلاعات جمع آوری شد. ابزار تحقیق شامل سه نوع پرسشنامه اعضا، مدیران و کارشناسان مالی – اداری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از سه تکنیک تحلیل عاملی، تحلیل تاکسونومی عددی و آزمون تحلیل مسیر انجام گردید. نتایچ این پژوهش نشان می دهد که 3/4 درصد تعاونی های منطقه مورد مطالعه موفق در حد بسیار زیاد ، 6/8 درصد در حد زیاد موفق ، 5/69 درصد در حد متوسط موفق و 3/17 درصد در حد کم موفق بوده اند. متغییرهای تأثیر گذار جهت موفقیت شرکت های تعاونی روستایی به شرح زیر می باشد: طرح بازمهندسی(با ضریب 375/0)، مهارت فنی مدیران(با ضریب 081/0)، ارتباط شرکت با سازمان تعاون روستایی(با ضریب 285/0)، قوانین جدید(با ضریب 211/0 به طور مستقیم و070/0 به طور غیرمستقیم )، تاثیر سازمان تعاون روستایی(با ضریب 681/0)، رضایت اعضا از عملکرد شرکت(با ضریب 324/0)، مشارکت اعضا(با ضریب 165/0 به طور مستقیم و270/0 به طور غیر مستقیم )، مشارکت مدیران(با ضریب 104/0)، و عملکرد تامین کالاهای مصرفی(با ضریب 366/0 به طور مستقیم) و نیز اهمیت تامین وام و خرید و فروش محصولات کشاورزی(با ضریب 262/0 به طور غیر مستقیم).