در سال های اخیر تولید از چاه های نفت و گاز جنوب ایران کاهش یافته است. لذا بهینه سازی تولید در این چاه ها ضروری می باشد. با انتخاب بهینه قطر لوله مغزی می توان بر روی سرعت و مقدار تولید تأثیر گذاشت. اندازه کاهنده و فشار سرچاهی مولفه های قابل تغییر دیگر می باشند. در صورتی که تغییر مولفه های موجود درون چاه باعث افزایش تولید نشود، می توان از روش های فرازآوری گاز استفاده کرد. در این تحقیق، ابتدا باتغییر مولفه های موجود در میادین گازی (وسایل درون چاهی و سرچاهی) بهینه سازی انجام شد. در میادین نفتی علاوه بر تأثیر مولفه های فوق، اعمال فرازآوری گاز پیوسته از درون لوله مغزی نیز بررسی شد. در ادامه تأثیر این فرآیند در افزایش تولید مورد بررسی قرار گرفت. سپس تأثیر بهینه سازی (تغییرات قطر لوله مغزی) پس از تزریق گاز در چاه های نفتی با لحاظ نمودن تأثیر سرعت بحرانی (سرعت فرسایش) بر افزایش دبی تولید بررسی گردید. نتایج حاصل حاکی از آن است که در چاه های گازی تغییرات قطر لوله مغزی و اندازه کاهنده بیشترین تأثیر را در افزایش تولید دارند. در این میادین مدل پس فشار نتایج مناسب تری را ارائه می دهد. در چاه های نفتی نیز با تغییر قطر لوله مغزی یک بهینه سازی اولیه انجام شد و اعمال فرازآوری گاز بیشترین تأثیر را در افزایش تولید داشت.