این رساله در باره ی تئاتر کودک در ایران است که آغازگر آن زنده یاد جبارعسگرزاده - باغچه بان-1264-1345 است. ابتدا نگاهی گذرا به تئاتر کودک در جهان شده که به پیشنهاد آناتولی لوناچارسکی وزیر فرهنگ وقت و با مدیریت و مسئولیت ناتالیا ساتز در اتحاد جماهیر شوروی در سال 1919 میلادی اغاز شدو پس از آن در کشورهای دیگر بخصوص اروپا، مورد استقبال قرار گرفت. پس از باغچه بان فعالیت های صورت گرفته در سازمان ملی پیش آهنگی، سازمان جوانان شیر و خورشید سرخ ایران، برخی کودکستان ها، مدارس ملی، باشگاه ها و کانون پرورش فکری در قبل از انقلاب اسلامی و مدارس دولتی، مرکز تولید تئاتر و کتابخانه های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، جشنواره های تئاتری مختلف در وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان جوانان هلال احمر، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، فرهنگسراها در بعد از انقلاب اسلامی مطرح شده است. همچنین به کوشش های پراکنده ی صورت گرفته در این زمینه که تا کنون به نتیجه ی مطلوبی نرسیده اشاره ای گذرا می شود و نهایتا با معرفی هنرمندانی که به هر شکل ممکن چراغ تئاتر کودک را در شرایط فعلی روشن نگاه داشته اند، دست آورد این تحقیق به این شرح مطرح می گردد. - به اثرات ارزشمند تربیتی تئاتر کودک و استفاده از آن توجه لازم صورت نگرفته است. - اگر چه به سلامتی جسم کودک با واکسینه نمودن او در مقابل امراض و بیماری ها توجه شده به تربیت جان و واکسینه نمودن روح او توجه نشده است. - تاکنون هیچ ارگان، نهاد و تشکیلاتی مسئولیت برنامه ریزی زیربنایی برای استفاده از تئاتر کودک با توّجه به تأثیرات ارزشمند و نیاز فطری کودکان به آن را به عهده نگرفته و متولی این امر حیاتی برای کودکان این مملکت نشده است. و نهایتاً پیشنهاد شده است که برنامه ریزی بنیادین و استفاده از تئاتر کودک در مهدکودک ها، آمادگی ها و با بصدا درآمدن زنگ درس تئاتر در مدارس ابتدایی و راهنمایی جهت استفاده از تأثیرات تربیتی، آنقدر محرز و حیاتی است که نباید آن را به فردا موکول کرد.