چکیده: کشور ایران به لحاظ قرار گرفتن در نزدیکترین مسیر ترانزیت بزرگترین و اولین تولید کننده مواد مخدر دنیا، یعنی افغانستان که سالیانه بیش از سه چهارم مواد مصرفی دنیا را تامین می نماید، در کنار کشور ترکیه هلال طلایی موسوم به مواد مخدر را تشکیل می دهند. به همین جهت این منطقه از آسیا از اهمیت استراتژیک برخوردار می باشد. کشورهای فوق به خصوص ایران سالیانه هزینه هنگفتی را در راستای مبارزه با پدیده مواد مخدر مصرف می نمایند. عموماً هزینه ها و برنامه ریزیهای دو کشور در قالب سیاست جنایی داخلی دو کشور ترسیم می گردد. که با توجه به تشکیل دادن نیمی از زندانیان در کشور ایران و درگیر بودن بیش از چهار میلیون نفر با انواع فعالیتهای مربوط به مواد مخدر در افغانستان و رشد روز افزون جمعیت معتادین به خصوص در افغانستان، حکایت از ناکافی بودن سیاست جنایی در سطح ملی این دو کشور دارد. بنابراین در عین اینکه تفاوتهای این دو کشور در سطح ارکان چهارگانه سیاست جنایی( تقنینی، قضایی، اجرایی و مشارکتی) بسیار بیشتر از تشابهات آنها می باشد؛ ترسیم برنامه ای در سطح منطقه ای با توجه به سازمان یافته و فرا ملی بودن جرایم مواد مخدر، در قالب یک سیاست جنایی مشترک منطقه ای با رویکرد هماهنگ سازی که مناسب با چهارچوب حقوقی دو کشور در عین حفظ اصل اعمال حاکمیت در قلمرو قواعد کیفری آنها می باشد؛ این امر می تواند گامی موثر در پیشگری و مبارزه با پدیده مواد مخدر در این منطقه محسوب گردد. واژگان کلیدی: مواد مخدر، سیاست جنایی، جرایم سازمان یافته، سیاست جنایی مشترک و هماهنگ سازی .