چکیده عراق در دوران معاصر شاهد ظهور شاعران توانمندی بود که یکی از مشهور ترین آنها عبدالوهاب بیاتی است او در اوضاع خفقان آوری به سر می برد که در آن شاعر به خاطر بیان آراء ونظرات خود مجبور بود سختی های زیادی را تحمل کند بنابراین شاعر به دنبال راهی بود تابتوانند با آن دیدگاهها ونظرات خود را در مورد اوضاع جامعه واجتماع به راحتی بیان کند. بیاتی که در کشورهای اروپایی بسیار سفر کرده بود وباشاعران ونویسندگان غربی وآراءوافکار آنها ازجمله اسطوره شناسانی چون الیوت وییتیس به خوبی آشنا بود،لذا به تقلیداز آنها به استفاده از اسطوره در شعر روی آورد. او اولین شاعر عربی است که از اسطوره در شعر خود بهره گرفت البته بعد از او شاعران دیگری نیز از این روش استفاده کردند . اودر شعر خود از اسطوره های یونان باستان ،شخصیتهای تاریخی وادبی،دینی زیادی استفاده کردوبعد از مدتی شخصیتهای معاصررا نیزدر شعر بکاربرد اودر این شیوه ی نوین ادبی که بعدها نام آن را قناع یا نقاب نامید از زبان شخصیت صحبت می کندودر واقع در قصاید او دو صدا وجود دارد صدای شاعر وصدای شخصیت که با یکدیگر آمیخته اند . شخصیت های اسطوره ای بیاتی همگی دغدغه های سیاسی- اجتماعی دارند واز درد مشترک می نالند وخواهان آزادی سیاسی وعدالت اجتماعی هستند می توان گفت اسطوره های وی عهده دار اندیشه فداشدن،زندگی درمرگ ،ماجراجویی،احساس غربت وتنهایی و. . . هستند. دراین پایان نامه به بررسی قناع های شخصیتی ومکانی عبدالوهاب بیاتی پرداخته می شود تا به این وسیله آراءودیدگاه های او بیشتر آشکار شود.ونقد هایی که در مورد اجتماع و جامعه بیان می کند برای خوانندگان آثارش روشن گردد . او در قناع های مکانی خود به دنبال آرمان شهرو مدینه فاضله می گردد و مردم را به قیام و انقلاب و ساختن این آرمان شهر دعوت می کند واژه های کلیدی:عبدالوهاب بیاتی،شعر معاصر،قناع های،شخصیتی ،مکانی