معضل رسوبگذاری همواره به عنوان مهمترین عامل در کوتاه کردن عمر مفید سدها مطرح بوده و سدهای مخزنی زیادی به دلیل پرشدن از رسوب، متروکه شده اند. رسوبات ته نشین شده در مخازن سدها، موجب از بین بردن اهداف مورد انتظار از ساخت سد مانند کنترل سیلاب، تأمین آب، تولید انرژی، آبیاری و کشتیرانی می گردد. در این تحقیق الگوی رسوبگذاری در مخزن سد دز با استفاده از مدل ریاضی دوبعدی cche-2d و داده های جریان و رسوب ورودی به مخزن سد در ایستگاه تله زنگ شبیه سازی شده است. با توجه به اهداف این تحقیق که دستیابی به یک مدل ریاضی برای پیش بینی وضعیت آینده ی رسوبگذاری در مخزن سد دز می باشد، الگوی طولی و عرضی رسوبگذاری در مخزن سد دز مورد تحقیق قرار گرفت. همچنین برآورد حجم رسوبات ته نشین شده در مخزن در دوره ی زمانی مشخص از دیگر اهداف این تحقیق بوده است. در این تحقیق، حساسیت مدل به پارامترهای ورودی و ابعاد شبکه محاسباتی تحلیل شد. نتایج نشان داد که پارامترهای جریان مانند ضریب زبری مانینگ و مدل های مختلف آشفتگی تأثیر زیادی بر نتایج شبیه سازی رسوبگذاری در مخزن سد دز ندارند، در صورتی که پارامترهای رسوب مانند عدد اشمیت و فاکتور انطباق بار معلق، الگو و حجم رسوبگذاری را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار می دهند. همچنین این مدل با استفاده از نتایج عمق سنجی های سال 1376 و 1381 در مخزن سد دز واسنجی و مقادیر بهینه ی پارامترهای رسوب و رابطه ی تجربی انتقال بار کل رسوب مشخص شد. سپس رسوبگذاری در مخزن سد دز برای بازه ی زمانی سال های 1381 تا 1389 شبیه سازی شد. طبق این نتایج، حجم رسوبگذاری در این مخزن در بازه ی زمانی 8 ساله حدود 112 میلیون متر مکعب برآورد شد. این میزان معادل 14 میلیون متر مکعب رسوبگذاری در سال می باشد که با برآورد سازمان آب و برق خوزستان (15 میلیون متر مکعب) اختلاف ناچیزی دارد. به نظر می رسد الگوی عرضی رسوبگذاری در مخزن نیز با واقعیت هماهنگی داشته باشد.

هدف از انجام این پژوهش، مدیریت بهره برداری از منابع آب زیرزمینی با استفاده از شبکه ی تصمیم گیری بیزین بود. دشت کردکوی در استان گلستان به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب گردید. منطقه مطالعاتی براساس مقادیر "ضریب قابلیت انتقال" و نیز "ضریب هدایت الکتریکی" در نقاط مختلف دشت به سه ناحیه تقسیم بندی گردید. مقادیر احتمالات اولیه و جداول احتمال شرطی (cpts) شبکه بیزین در هر یک از سه ناحیه بدست آمد. سناریوهای مدیریتی در قالب سه گروه اصلی و براساس دو متغیر تصمیم "الگوی کشت" و "نیاز آبی بخش خانگی" در هر یک از ناحیه ها طراحی و اجرا شده است. ایجاد شبکه تصمیم گیری بیزین جداگانه در هر یک از سه ناحیه، به مدیران و تصمسم گیرندگان این امکان را می دهد که پس از اجرای سناریوهای مدیریتی با توجه به شرایط متغیرهای مسئله در هر ناحیه، تصمیم های مناسب و واقع بینانه تری را اتخاذ نمایند. نتایج حاصل از اجرای سناریوهای مدیریتی، ویژگی های متغیرهای مختلف را در هر ناحیه به خوبی توجیح نمود. براساس نتایج، در حال حاضر منابع آب زیرزمینی دشت کردکوی با مشکل عمده ای مواجه نیست ولی با توجه به ویژگی های آبخوان در نقاط مختلف دشت، در صورت اعمال بهره برداری های مدیریت نشده وغیراصولی امکان ایجاد خسارات جبران ناپذیر و فقدان منابع آب زیرزمینی مطلوب وجود خواهد داشت. براساس نتایج بدست آمده می توان گفت که استفاده از شبکه های تصمسم گیری بیزین در مدیریت بهره برداری از منابع آب زیرزمینی، روشی کاربردی و موثر می باشد که با مفهومی احتمالاتی، عدم قطعیت های موجود را در نطر می گیرد.