پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده شامل جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی، با شادکامی انجام پذیرفت. نمونه پژوهش که به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شد، شامل 385 دانش آموز (186 دختر و 179 پسر) دبیرستانی شهرستان بوشهر بودند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه شادی آکسفورد (آرگیل، 2001)، پرسشنامه تجدید نظر شده ریچی و فیتزپاتریک (1994) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شوارز و جروسالم، 1995) استفاده شد. یافته ها نشان دادند که جهت گیری گفت و شنود خانواده پیش بینی کننده مثبت و معنی دار شادکامی (001/0>p، 59/0=?) است وجهت گیری همنوایی پیش بینی کننده معنادار برای شادکامی نمی باشد. جهت گیری گفت و شنود خانواده پیش بینی کننده مثبت و معنی دار خودکارآمدی (001/0>p، 42/0=?) است اما جهت گیری همنوایی پیش بینی کننده معنادار برای خودکارآمدی نمی باشد. در نهایت، نقش واسطه ای خودکارآمدی میان ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با شادکامی به مشاهده شد. همچنین نشان داده شد که پسران و دختران از نظر شادکامی و خودکارآمدی و جهت گیری گفت و شنود تفاوت معنی داری با هم ندارند.