نام پژوهشگر: علی اکبر خسروی بابادی

بررسی تأثیر روش ساخت گرایی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان دختر پایه ی چهارم ابتدایی منطقه ی 4 تهران
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - پژوهشکده علوم اجتماعی 1390
  مهتاب سادات میرایی آشتیانی   محرم آقازاده

پژوهش حاضر تأثیر روش تدریس ساختگرایی را برپیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی منطقه 4 تهران در درس ریاضی مورد بررسی قرار می دهد. به منظور تعیین اثر روش ساختگرایی بر یشرفت تحصیلی ریاضی، روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بهره گیری شده است. این تحقیق بر روی دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی به انجام رسیده است. در تحقیق چهار خرده مهارتِ دانش و توانش تعریف مسأله، کشیدن نقشه برای حل مسأله، اجرای نقشه و ارزیابی کیفیت حل مسأله پژوهش می شوند.آزمون مورد استفاده برای سنجش پیش آزمون و پس آزمون پژوهشگر ساخته بوده است.آزمودنی های گروه آزمایشی مهارت حل مسأله را بر اساس روش ساختگرایی طی سه هفته متوالی آموزش دیدند و آموزش در گروه گواه براساس روش متداول در مدارس آموختند. بررسی داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس، نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در آزمون سنجش دانش و توانش ریاضی مبتنی بر حل مسأله، تفاوت معنی داری وجود دارد و دانش آموزان گروه آزمایش در این آزمون عملکرد بهتری از خود نشان دادند. به عبارت دیگر آموزش مبتنی بر روش سازنده گرایی قادر است پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد. کلید واژه ها: روش تدریس، ساختگرایی، پیشرفت تحصیلی، ریاضی پایه ی چهارم ابتدایی.

بررسی نقش مدرسه محوری بر کاهش تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی ایران از دیدگاه متخصصان و کارشناسان
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - پژوهشکده علوم اجتماعی 1390
  مرجان سجودی   حسن ملکی

فعلیت بخشیدن به سیاست های متعالی آموزش و پرورش مستلزم اصلاحات اساسی است که این اصلاحات در توسعه کشور ها نقش بسزایی دارد . یکی از مهم ترین این اصلاحات کاهش تمرکز نظام برنامه ریزی درسی می باشد در دستیابی به این امر یکی از موفق ترین روش ها در سیاست مدرسه محوری متجلی میشود که جوهره آن مشارکت ، تقسیم قدرت و استفاده بهینه از پتانسیل های موجود میباشد که در نهایت به اثربخشی آموزشی بیشتر می انجامد . هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش مدرسه محوری و تصریح نقش آن بر کاهش تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی ایران است . جامعه آماری شامل متخصصان انجمن مطالعات برنامه درسی و کارشناسان موضوعی دفتر تالیف میباشند . جهت انجام این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های کمی و کیفی استفاده شده است . روش نمونه گیری غیرتصادفی از نوع هدفمند میباشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد: -از نظر متخصصان و کارشناسان مشارکت مدارس در تدوین کلیه مولفه های برنامه درسی امکان پذیر است . - متخصصان و کارشناسان امکان مشارکت مدارس در انتخاب و سازماندهی فعالیت ها و تجربیات یاددهی – یادگیری ، انتخاب وسازماندهی محتوا و ارزشیابی از برنامه درسی در حد بالا و در حوزه تدوین اهداف را در حد متوسط ارزیابی کرده اند . -بین نظرات متخصصان و کارشناسان در ارتباط با مشارکت مدارس در تدوین برنامه درسی با توجه به رتبه علمی تفاوت معناداری وجود ندارد . -بین نظرات متخصصان و کارشناسان در مورد ارزشیابی از برنامه درسی تفاوت معنی داری وجود دارد و افرادی که سابقه کمتر دارند بیشتر با مشارکت مدارس در ارزشیابی برنامه درسی موافق بوده اند. - از نظر متخصصان و کارشناسان، مشارکت معلمان در تدوین برنامه درسی منوط به ارتقای صلاحیت های علمی ،مهارتی و تکنولوژیکی آنان است واژه های کلیدی : تمرکز ، عدم تمرکز ، برنامه ریزی درسی مدرسه محور ، متخصصان برنامه ریزی درسی ، کارشناسان موضوعی