امروزه تقاضا برای ساخت قطعات فلزی سبک وزن توام با خواص مکانیکی بالاتر بیشتر مورد توجه می باشد. در این ارتباط کامپوزیت تیتانیم– آلومینیم به عنوان یکی از مواد مهم در ساخت قطعات پیشرفته می باشند. این نوع مواد ضمن سبک وزن بودن دارای خواص عالی در کاربردهای دمایی بالا نیز می باشند. لذا در تحقیق حاضر هدف بررسی امکان ساخت کامپوزیتهای چند لایه ای تیتانیم–آلومینیم با استفاده از فرآیند نورد بوده است. در این ارتباط ابتدا نمونه های ساندویچ اولیه متشکل از لایه های متناوب آلومینیم و تیتانیم بر روی هم گذاشته شد. سپس این نمونه ها پس از آماده سازی اولیه جهت انجام نورد به مدت 5 دقیقه در دمای 500 درجه سانتیگراد پیش گرم شدند. برای ایجاد اتصال بین لایه ها، کامپوزیت اولیه در مراحل مختلف نورد شدند. بعد از هر مرحله نورد جهت بررسی ریز ساختار نمونه ها از میکروسکوپ نوری استفاده شده است و همچنین خواص مکانیکی نمونه های تولید شده در این مطالعه توسط آزمون ریز سختی و آزمایش کشش مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از متالوگرافی نمونه ها در دو جهت نورد و مقطع عرضی نشان می دهد که با افزایش کاهش ضخامت اتصال بین لایه ای خوبی بین لایه ها به وجود می آید. و همچنین افزایش استحکام و سختی کامپوزیت ها با افزایش تعداد مراحل نورد قابل توجه می باشد. کامپوزیت های تولید شده با ساختار کاملاً لایه ای در درجه حرارت محیط دارای انعطاف پذیری کم می باشند.

چکیده به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، سیلیسیم و باکتری¬های حل کننده فسفات بر صفات کمی و کیفی و غلظت عناصر در خیار سبز رقم پویا f1 یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی شامل سطوح مختلف نیتروژن (0، 120، 240، 360، 480) میلی¬گرم در کیلوگرم خاک، سیلیسیم (0، 1، 5 میلی¬گرم در لیتر) و باکتری¬های حل کننده فسفات (b0 و b1) شامل تلقیح و بدون تلقیح باکتری¬های حل کننده فسفات در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سال 1391 به صورت کشت در گلدان¬های حاوی 6 کیلوگرم خاک به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف نیتروژن، سیلیسیم و باکتری¬های حل کننده فسفات بر عملکرد و شاخص¬های رشد گیاه خیار سبز شامل میانگین وزن، طول و قطر تک میوه و سطح برگ و کلروفیل برگ در سطح احتمال 1% معنی¬دار است. با افزایش میزان کود نیتروژن، میزان کلروفیل برگ افزایش ولی عملکرد میوه و میانگین طول، وزن و قطر تک میوه کاهش یافت. افزایش مصرف نیتروژن به مقدار 480 میلی¬گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک نه تنها باعث عملکرد نشد بلکه باعث کاهش عملکرد گردید ولی بیشترین عملکرد از تیمار حاوی 120 میلی¬گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک بدست آمد. همچنین افزایش سیلیسیم در محیط رشد باعث افزایش شاخص¬های رشد و عملکرد خیار سبز شد. به طوری که بیشترین عملکرد میوه از تیمار حاوی 5 میلی¬گرم در لیتر سیلیسیم بدست آمد. اثر تلقیح باکتری¬های حل کننده فسفات بر عملکرد و شاخص¬های رشد در سطح احتمال 1% معنی دار گردید. به طوری که تلقیح باکتری¬های حل کننده فسفات باعث افزایش شاخص¬های رشد و عملکرد خیار سبز شد. بیشترین عملکرد از تیمار حاوی تلقیح باکتری¬های حل کننده فسفات اندازه¬گیری شد. افزایش غلظت نیتروژن باعث افزایش معنی¬دار غلظت نیتروژن، پتاسیم و کلسیم و کاهش غلظت فسفر، منیزیم وسیلیسیم شد. افزایش غلظت سیلیسیم غلظت آهن و منگنز و سیلیسیم را افزایش وغلظت مس را کاهش داد. هم چنین تلقیح باکتری¬های حل کننده فسفات غلظت فسفر، پتاسیم، منیزیم، آهن و منگنز را در برگ خیار سبز افزایش، ولی غلظت کلسیم، مس و روی را کاهش داد.

چکیده ندارد.