در این تحقیق تاثیر نوع گروه عاملی اکسیژن دار، نوع ترکیب اکسید فلزی و ساختار فیزیکی کربن فعال به طور مجزا بر روی جذب ترکیب های گوگرددار تیوفنی یعنی بنزوتیوفن، دی بنزوتیوفن، 4و6-دی متیل دی بنزوتیوفن از سوخت مدل مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور از دو نوع کربن فعال یکی مزو حفره و دیگری میکرو حفره با توزیع اندازه حفرات و سطح ویژه مشخص و معین استفاده شده است. با حرارت دهی تحت گاز هیدروژن تمام گروه های عاملی اکسیژن دار موجود بر روی سطح کربن فعال های اولیه حذف شدند. سپس برای قراردادن گروه ها/ گونه های عاملی اکسیژن دار و فلزی بر روی سطح کربن از روش های اکسیداسیون با اسید نیتریک، تلقیح خشک با محلول های آبی نیترات مس و نیکل و سپس حرارت دهی برنامه ریزی شده استفاده شده است. قرار دادن نیکل و مس بر روی سطح نمونه ها، باعث افزایش ظرفیت جذب ترکیب های تیوفنی از سوخت مدل بین 40 تا 53 درصد شده است. به دلیل تشکیل کمپلکس پی و برهمکنش اسید- باز بین یون های cu+ و ni2+ و مولکول تیوفنی، جاذب هایی که توسط ترکیبات cu2o و nio پوشیده شده اند بیشترین ظرفیت جذب را از خود نشان داده اند. نتایج نشان داد که میزان تغییر ساختار فیزیکی نمونه های کربن فعال پس از اکسیداسیون به دمای اکسیداسیون و ماده اولیه کربن وابسته است. ظرفیت جذب نمونه هایی که در دمای پایین یعنی 25 درجه سانتی گراد اکسید شده اند، نسبت به نمونه اولیه به دلیل ایجاد برهمکنش اسید-باز بین گروه های عاملی اکسیژن دار و ترکیب تیوفنی افزایش می یابد. با کاهش میزان گروه های عاملی بر اثر حرارت دهی، ظرفیت جذب نسبت به نمونه اکسید شده حرارت داده نشده کاهش می یابد.

استفاده از مواد سنگین نفتی برای تولید محصولات سبک تر و با ارزش افزوده بالاتر بسیار مورد توجه پژوهشگران مختلف می باشد. در این تحقیق هدف تبدیل نفت کوره، محصول جانبی واحد الفین پتروشیمی مارون به سوخت های مایع مثل بنزین و گازوئیل می باشد. برای به ثمر رساندن این هدف، از شکست دو مرحله ای استفاده شده است که مرحله اول شکست حرارتی و مرحله دوم شکست کاتالیستی است. در بخش شکست حرارتی عواملی همچون اثر دمای واکنش شکست حرارتی، دمای نیتروژن، دبی نیتروژن، نحوه قرارگیری دهانه نیتروژن و همچنین اثر استفاده از بخارآب به جای نیتروژن به عنوان گاز حامل بررسی شده است. محصول مایع مرحله اول که عاری از آسفالتین می باشد به عنوام خوراک مرحله شکست کاتالیستی استفاده شد. در بخش شکست کاتالیستی از دو کاتالیست زئولیتی mcm-41 و zsm-5 استفاده شده است. نتایج اثر تلقیح فلزات آهن و تیتانیوم مورد مطالعه قرار گرفت و با نتایج دو فرم پایه و کاتیون دار شده کاتالیست ها، مقایسه شده است. سه عامل دمای واکنش کاتالیستی، نسبت کاتالیست به خوراک و درصد بارگذاری فلز بر روی کاتالیست بر روی کاتالیست بهینه قسمت قبل به روش پاسخ سطح طراحی شد. شرایط بهینه به ترتیب به صورت دما بین °c 390-370، نسبت کاتالیست به خوراک بین 0/1 -0/08 و درصد بارگذاری فلز بین 1/2-1 درصد بدست آمد. با استفاده از شکست کاتالیستی نفت کوره محصول گاز، مایع و جامد به ترتیب در حدود 10، 80 و 10 درصد وزنی بدست آمد. محصول مایع بسیار روان در محدوده بنزین و گازوئیل در نقطه بهینه به ترتیب 25 و 75 درصد وزنی بدست آمد.

چکیده ندارد.