به منظور ارزیابی جنبه¬های اکوفیزیولوژی و زراعی کشت مخلوط ذرت و گوار تحت سطوح مختلف کود دامی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 92-91، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه، شامل سه سطح کود دامی (0، 20، 40 تن در هکتار) به عنوان عامل اصلی و نسبت های مختلف کشت شامل: کشت خالص ذرت، خالص گوار، 75 درصد ذرت و 25 درصد گوار، 50 درصد ذرت و50 درصد گوار، 25 درصد ذرت و 75 درصد گوار به عنوان فاکتور فرعی بود. نتایج نشان داد که نسبت برابری زمین در همه تیمارهای مخلوط بزرگتر از واحد بود که نشان دهنده برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص آنها است. بالاترین مقدار نسبت برابری از تیمار 50% ذرت + 50% گوار برابر 62/2 با اعمال 40 تن کود دامی بدست آمد. از لحاظ آماری اثر کود دامی و نسبت های کاشت بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و میزان پروتئین دانه و کلروفیل برگ ذرت و گوار معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه ذرت (3/6412 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 75%ذرت + 25%گوار و بیشترین عملکرد دانه گوار (3/5803 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 75%گوار + 25%ذرت بدست آمد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که میزان پروتئین دانه درکشت مخلوط 75 درصد از هر دو گیاه به همراه 40 تن کود دامی بیشترین مقدار پروتئین (68/6 درصد ذرت و 9/37 درصد گوار) را داشت. افزایش کود دامی و لگوم سبب افزایش میزان نیتروژن خاک و بهبود حاصلخیزی خاک پس از برداشت شد. در مجموع نتایج این تحقیق اهمیت کشت مخلوط لگوم- گراس در استفاده بهینه از منابع محیطی، افزایش حاصلخیزی خاک و تاثیر مثبت کود دامی بر رشد وعملکرد، در نهایت سودمندی بیشتر کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گیاه ذرت و گوار تایید نمود.

چکیده ندارد.