نام پژوهشگر: ناصر سنجرموسوی

بررسی مقایسه ای بیان ژن wdr5 در سلول های بنیادی بالغ مزانشیمی مشتق از چربی انسانی پس از القای تمایز
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده علوم پایه 1392
  مصطفی حق جو   مریم مقدم متین

با توجه به خصوصیات کاربردی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی در عرصه های مختلف، از جمله پزشکی ترمیمی، و چشم اندازهای درمانی که برای این سلول ها متصور می شوند، شناخت مکانیسم های دخیل در خودنوزایی و بنیادینگی این سلول ها ضروری به نظر میرسد. از آنجایی که تنظیم اپی ژنتیکی ساختار کروماتین در حافظه سلول، و بنابراین هویت هر سلول مهم است، مطالعه پروتئین های دخیل در این فرایند در سلول های مذکور حائز اهمیت می باشد. دمین های دو ظرفیتی (حاوی نشانه های هیستونی h3k27me3 و h3k4me3) در هویت بنیادی سلول های es دارای نقش بارزی هستند، از سوی دیگر با توجه به نقش کلیدی فاکتور wdr5 در برقراری نشانه h3k4me3، و ارتباط این نشانه اپی ژنتیکی با فعالسازی ژنی، ارتباط این فاکتور در سطح بیان ژن با بنیادینگی admscs مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ارتباط بیان این فاکتور با بیان ژن های oct4 و hif-1a در سلول های admscs تیمار شده با رتینوئیک اسید و همچنین تیمار شده با ترکیبات مقلد هایپوکسی شامل کلرید کبالت، دسفری اکسامین و والپروئیک اسید مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور admscs انسانی از نمونه های بافتی حاصل از لیپوساکشن استحصال و کشت گردید. سپس سلول ها با ترکیب رتینوئیک اسید (که سبب القاء تمایز می شود)، و ترکیبات مقلد هایپوکسی یعنی کلرید کبالت، دسفری اکسامین و والپروئیک اسید مورد تیمار قرار گرفتند. در مراحل بعد به ترتیب استخراج rna از این سلول ها، سنتز cdna و در نهایت بررسی بیان ژن با روش real time pcr نسبی انجام گرفت. بیان ژن wdr5 با تیمار رتینوئیک اسید کاهش و با تیمارهای کلرید کبالت، دسفری اکسامین و والپروئیک اسید افزایش یافت. بنابراین بیان ژن wdr5 با هدایت admscs به سمت تمایز کاهش یافته و با حالت تمایز نیافته این سلول ها در ارتباط می باشد. با توجه به اینکه نتایج نشان دادند که بیان ژن oct4 در admscs قابل تشخیص نیست، مکانیسم کنترل بیان ژن wdr5 و به تبع آن مکانیسم های اپی ژنتیکی که این پروتئین در آن ها دخیل است، می بایست در این سلول ها متفاوت از سلول های es باشد. در مرحله بعد بیان ژن hif-1alpha با تیمارهای شیمیایی مورد مطالعه در این تحقیق، توسط روش real time pcr نسبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیان ژن hif-1alpha با تیمارهای رتینوئیک اسید و کلرید کبالت کاهش و پس از تیمار با والپروئیک اسید افزایش یافته، و در مورد تیمار دسفری اکسامین تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با در نظر گرفتن اینکه در مقالات افزایش بیان فاکتور hif-1alpha با تیمارهای کلرید کبالت و دسفری اکسامین در سطح پروتئین، و نه در سطح rna، گزارش شده، مطالعات بیشتر در زمینه ارتباط بیان ژن wdr5 با سطح پروتئین hif-1 ضروری می باشد.