چوب به عنوان آسان ترین و در دسترس ترین ماده اولیه، در بسیاری از تمدن ها بیشترین کاربرد را در تولید انواع سازه ها داشته است؛ در حالی که به دلیل ماهیت طبیعی خود، تجزیه پذیر و دارای دوام زیستی کم است. از این رو حفظ آثار باستانی چوبی ضروری به نظر می رسد. بسیاری از آثار باستانی چوبی در محیط های آبی؛ مانند باتلاق ها و اعماق دریا ها کشف می گردند. این آثار به دلیل فقدان اکسیژن در چنین شرایطی کمتر دچار تخریب قارچی و حشرات می گردند. این آثار با قرار گرفتن در شرایط محیطی خشک، به دلیل ماهیت هیگروسکوپیک ، شروع به از دست دادن رطوبت می کنند؛ این در حالی است که ضمن کاهش حجم، دچار اعوجاج و ترک می گردند. این تحقیق با هدف بررسی راهکارهای حفظ آثار باستانی چوبی در مقابل تخریب زیستی صورت پذیرفت. در این تحقیق اثر بازدارندگی تیمار با پلی اتیلن گلیکول بر روند تخریب قارچی چوب نیمه پوسیده راش و تاثیر آن بر دوام زیستی چوب مورد بررسی قرار گرفت و همچنین تاثیر این ماده بر ویژگی های فیزیکی چوب سالم و نیمه پوسیده راش نیز تعیین شد. نمونه چوب های سالم و نیمه پوسیده به ابعادcm 5×5 ×30 در شرایط محیط با روش غوطه وری در سه سطح غلظت (10، 20 و 30 درصد) به مدت یک ماه تیمار شدند. پس از انجام آزمون های میزان جذب و افزایش حجم، آب شویی، جذب آب و واکشیدگی، جذب رطوبت و واکشیدگی، تاثیر پلی اتیلن گلیکول بر دوام زیستی چوب تعیین شد. آزمون دوام زیستی در دو حالت تاثیر تیمار بر توسعه پوسیدگی در چوب های نیمه پوسیده و نیز تاثیر آن بر مقاومت چوب سالم راش در مقابل دو نوع قارچ gloeophyllum trabeum و قارچ trametes versicolorانجام شد. نتایج این تحقیق نشان دادند که تیمار پلی اتیلن گلیکول بر جلوگیری از توسعه پوسیدگی چوب چندان موثر نیست؛ ولی بر دوام زیستی چوب در مقابل قارچ gloeophyllum trabeum می افزاید و بر قارچ trametes versicolor موثر نمی باشد و همچنین این تیمار بر ثبات ابعاد چوب های سالم و نیمه پوسیده راش می افزاید.

در این پژوهش, اثر اصلاح کننده ضربه اتیلن وینیل استات (eva) بر مقاومت به ضربه مواد مرکب چوب- پلاستیک ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور پنج مرحله تخریب ترمومکانیکی پلی پروپیلن به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ تحت شرایط کنترل شده با سرعتrpm 100 و دمای ?c 190 صورت گرفت و شاخص جریان مذاب پلی پروپیلن بعد از هر مرحله بازیافت اندازگیری شد. به منظور بررسی اثر بازیافت پلی پروپیلن بر خواص فیزیکی, شیمیایی و حرارتی آن از آزمون های طیف سنجی مادون قرمز, گرماسنجی پویشی تفاضلی و آنالیز حرارتی وزنی استفاده گردید. پلی پروپیلن (بکر و بازیافتی) و آرد چوب با نسبت 50 درصد وزنی در حضور سازگار کننده و نسبت های معین اتیلن وینیل استات به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ به باریکه های با سطح مقطع 2mm 10*70 تبدیل شدند. نتایج نشان دادند که افزایش دفعات بازیافت پلی پروپیلن باعث کاهش دمای ذوب, گرمای نهان ذوب, کریستالیته, مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه و افزایش شاخص جریان مذاب پلی-پروپیلن می شود. نتایج همچنین نشان داد که مقاومت به ضربه مواد مرکب چوب- پلاستیک ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب نسبت به مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بکر کمتر است. همچنین, در صورت افزودن و افزایش مقدار eva مقاومت به ضربه مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب افزایش می یابد. ولی هیچگاه به اندازه مقاومت به ضربه مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بکر نمی رسد. افزودن و افزایش eva باعث کاهش مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی، جذب آب و واکشیدگی ضخامت می شود.

در این تحقیق اثر تیمار با سیلیکات سدیم (آب شیشه) گرم بر خواص فیزیکی و مکانیکی چوب راش بررسی شد. نمونه ها در سه سطح دمایی (25، 50، 100درجه سانتی گراد)، در چهار سطح غلظت (0، 5، 10 و 20 درصد) و دو سطح زمانی (30 و 60 دقیقه) در داخل راکتور تحت فشار 5 اتمسفر تیمار شدند و پس از تیمار به مدت 2 ساعت در دمای120درجه سانتی گراد عمل پخت خشک روی آن ها انجام شد. آزمون های آب شویی، جذب آب، تعیین میزان واکشیدگی، دوره های تر و خشک، طیف سنجی مادون قرمز و تعیین مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته روی نمونه های تیمار شده انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان دادند که تیمار با سیلیکات سدیم میزان جذب آب نمونه ها را افزایش می دهد؛ ولی این افزایش قابل توجه نیست. نتایج آزمون آب شویی نیز نشان دادند که با افزایش غلظت محلول تیمار، میزان آب شویی افزایش می یابد. در صد واکشیدگی حجمی تمام نمونه های تیمار شده کم تر از نمونه شاهد بود و این کاهش در نمونه های تیمار شده در دمای محیط بیشتر خود را نشان داد. مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی در نمونه های تیمار شده در دمای محیط کاهش یافت؛ ولی افزایش غلظت و دما باعث افزایش آن ها شد به طوری که در دمای 100درجه سانتی گراد و غلظت 20 درصد بیشتر از نمونه شاهد شدند.

چکیده: در این پژوهش اثر شدت تیمار استیلاسیون و سازگارکننده بر دوام زیستی چندسازه چوب پلاستیک استیله شده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور الیاف چوب با استیک انیدرید بدون حضور کاتالیست واکنش داده شدند و به افزایش وزن (wpg) 0, 5/4, 5/7 و 68/17 درصد رسیدند. پلی پروپیلن, الیاف و سازگار کننده mapp (0 و 2 درصد) در دمای °c190 توسط اختلاط کننده داخلی با هم مخلوط گردیدند و سپس تخته های آزمونی با استفاده از پرس گرم در دمای °c185 ساخته شدند. بررسی دوام زیستی چوب پلاستیک، توسط آزمون های پوسیدگی سفید, قهوه ای در محیط کشت آگار و آزمون پوسیدگی نرم در محیط خاک انجام گرفت. کاهش وزن ناشی از تخریب زیستی و درصد رطوبت ناشی از متابولیسم قارچ های مخرب در دو دوره تخریب 4 و 6 ماهه در نمونه های چوب پلاستیک تعیین شدند. هم چنین به منظور تحلیل بهتر نتایج و تعیین الگوهای تخریب، بررسی میکروسکوپ نوری و الکترونی بر روی نمونه های آزمونی انجام گردید. نتایج نشان دادند که استیلاسیون تاثیر قابل ملاحظه ای در افت وزن و کاهش درصد رطوبت ناشی از فعالیت قارچ های عامل پوسیدگی داشت و تفاوت معنی داری بین شدت های مختلف تیمار استیلاسیون در کاهش جذب رطوبت و افت وزن مشاهده گردید. سازگارکننده نیز تفاوت معنی داری را در کاهش وزن و درصد رطوبت ناشی از تخریب نشان داد؛ اما تاثیر سازگارکننده همانند تاثیر استیلاسیون قابل ملاحظه نبود. نتایج بررسی های میکروسکپ الکترونی نشان دادند که ریسه های قارچ ها از شکاف ها و فضاهای بین فاز چوب و پلاستیک برای نفوذ به درون این چندسازه استفاده می کنند. هم چنین قارچ های مزبور در درون حفره های سلولی کلنی تشکیل می دهند و بخش لیگنوسلولزی چند سازه چوب پلاستیک را همانند شیوه تخریب چوب معمولی، تخریب می نمایند. در نمونه های چوب پلاستیک استیله شده، ریسه های قارچ های مخرب مشاهده شدند؛ ولی با افزایش شدت تیمار دیواره های سلولی بدون تخریب بودند.

در این تحقیق اثر تیمار tsp (سوپر فسفات تریپل) بر ویزگی های فیزیکی و مکانیکی و هم چنبن خواص مقاومت به آتش مواد مرکب چوب پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. الیاف مورد نظر در دمای محیط, به روش غوطه وری در محلول با 10% tsp تیمار گردیدند. ps (پلی استایرن) بازیافت شده در نسبت های وزنی 28, 38, و 48% با 2% mapp و الیاف تیمار شده و بدون تیمار با نسبت های 70, 60 و 50% بوسیله مخلوط کننده داخلی و با دمایoc 180 مخلوط شدند و سپس نمونه های آزمونی با پرس گرم در دمای oc180 ساخته شدند؛ و خواص خواص فیزیکی ( جذب آب و واکشیدگی ضخامت), خواص مکانیکی ( مدول الاستیسیته, مدول خمشی و مقاومت به ضربه بدون فاق) و همچنین خواص حرارتی ( زمان شعله وری, زمان افروختگی, آنالیز وزن سنجی حرارتی و آنالیز حرارتی) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان دادند که تیمار الیاف با tsp سبب بهبود خواص فیزیکی گردید و جذب آب و واکشیدگی ضخامتی را کاهش داد. همچنین در نمونه های تیمار شده و بدون تیمار, با افزایش ps جذب آب و واکشیدگی ضخامتی کاهش یافتند. خواص مکانیکی در حالت کلی در نمونه های تیمار شده کاهش یافتند, ولی با افزایش پلی استایرن خواص مکانیکی به طور معنی داری افزایش یافتند. نتایج حاصل از خواص حرارتی مشخص کرد که تیمار با ماده سوپرفسفات کاهش قابل ملاحظه ای را در مدت زمان دوام شعله وری داشت. همین طور این ماده تقریبا سبب توقف افروختگی در نمونه های تیمار شده گردید. با توجه به نتایج آنالیز حرارتی، ماده سوپرفسفات شدت گرمازایی را به شدت کاهش داد و همین طور سبب کاهش شدت افت وزن گردید و در پایان مرحله تخریب, وزن باقیمانده بیشتری نشان داد.

در این پژوهش کارایی تیمار الکتروشیمیایی روی کاهش آلودگی پساب کارخانه بازیافت کاغذ افرنگ ‏مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای این تحقیق در شرایط مختلف شامل ولتاژ های 9 و 12، ‏ph‏ اولیه ‏محلول 3، 5، 5/7 و 10، مدت زمان واکنش10، 20، 30 و 60 دقیقه و توسط دو نوع الکترود از جنس ‏های مختلف آهن و آلومینیوم انجام شد. بررسی کارایی کاهش آلودگی پساب توسط سنجش ‏cod، ‏bod‏ و کدورت انجام گرفت. نتایج نشان دادند که تیمار الکتروشیمیایی تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی ‏کاهش آلودگی پساب کارخانه بازیافت کاغذ در هر دو نوع الکترود داشت به نحوی که اثر این تیمارها در ‏کاهش ‏cod، ‏‎ bod‎و کدورت پساب در زمانهای مختلف واکنش، در هر دو نوع الکترود از نظر آماری ‏معنی دار بود. نتایج نشان دادند که با افزایش ولتاژ از 9 به 12 ولت مقدار کاهش آلودگی افزایش می ‏یابد. همچنین نتایج نشان دادند که کارایی فرایند در کاهش کدورت، ‏cod‏ و ‏bod‏ پساب در ‏ph‏ ‏اولیه در محدوده خنثی (5/7 و 5) مناسبتر از ‏ph‏ در محدوده اسیدی و قلیایی 3 و 10 است. نتایج ‏حاصل از مقایسه فرایند الکتروشیمیایی نسبت به فرایند شمیایی موجود در کارخانه نشان داد که روش ‏الکتروشیمیایی در همه شرایط تیمار کارایی بیشتری را نسبت به روش شمیایی داشت به طوری که در ‏بهترین شرایط تیمار ‏cod، ‏bod‏ و کدورت پساب تیمار نشده را به ترتیب 50%، 80% و 99% بیشتر ‏از روش شیمیایی کاهش داد. همچنین در مقایسه بین دو الکترود آهن و آلومینیوم در کاهش آلودگی ‏پساب دیده شد که استفاده از الکترود آلومینیوم کارایی بالاتری نسبت به الکترود آهن در کاهش ‏bod‏ ‏و کدورت پساب دارد اما استفاده از الکترود آهن کارایی بالاتری را نسبت به الکترود آلومینیوم در کاهش ‏cod‏ پساب نشان داد؛ به طوری که کاهش ‏cod‏ پساب در بهترین شرایط تیمار با الکترود آهن (زمان ‏واکنش 60 دقیقه، ولتاژ 12 و ‏ph‏ 5) حدود 70% بیشتر بود.‏

هدف این تحقیق بررسی دوام زیستی چوب صنوبر فشرده شده به روش تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی در مقابل قارچهای عامل پوسیدگی نرم و قهوه ای gloeophyllum trabeum)) بود. بدین منظور بلوک هایی از چوب صنوبر در دماهای 120، 150 و 180 درجه ی سانتی گراد و در مدت زمان های ماندگاری 0، 30 و 90 دقیقه به روش گرمآبی تیمار گردیدند و سپس در پرس و در دماهای 160 و 180 درجه ی سانتی گراد فشرده شدند. نمونه های کوچکی از بلوک-های مزبور بریده شدند و در خشک کن در دمای 2±103 درجه ی سانتی گراد به منظور تعیین وزن خشک اولیه خشک شدند. تعدادی از نمونه ها مطابق استاندارد en 113 در معرض قارچ عامل پوسیدگی قهوه ای قرار گرفتند. هم چنین برای بررسی پوسیدگی نرم از نمونه های مزبور، باریکه های کوچکی برش داده شدند و مطابق استاندارد 807 env در معرض خاک قرار گرفتند. بعد از آزمون های پوسیدگی نمونه ها در خشک کن خشک شد و میزان افت وزن آن ها تعیین گردید. تعدادی از نمونه هایی که در معرض پوسیدگی قرار گرفته بودند، نیز برای بررسی های میکروسکوپی استفاده شدند. بررسی های دوام زیستی نشان دادند که تیمار ترکیبی گرمآبی- مکانیکی باعث افزایش مقاومت نمونه های تیمار شده در برابر فعالیت قارچ ها می گردد. هم چنین نتایج نشان دادند که با افزایش دمای تیمار گرمآبی و مدت زمان ماندگاری در کنار افزایش دمای پرس فعالیت زیستی قارچ در نمونه های تیمار شده کاهش می یابد. بررسی های میکروسکوپی نیز کاهش فعالیت قارچ ها را در نمونه های تیمار شده نشان دادند. بر اساس نتایج، تیمار ترکیبی گرمآبی- مکانیکی با دمای 150 درجه ی سانتی گراد و مدت زمان ماندگاری 30 دقیقه و پرس در درجه حرارت 180 درجه ی سانتی گراد به عنوان بهترین تیمار مقاوم شناخته شد. گر چه تیمارهای زیستی 180 درجه ی سانتی گراد که از دوام زیستی بالاتری برخوردار بودند؛ ولی از دیدگاه ویژگی های کاربردی بهینه شناخته نشدند.

این تحقیق در صدد بررسی اثر استیلاسیون خمیر کاغذ مکانیکی مرطوب بر روی ویژگی های فیزیکی و مکانیکی کاغذ ساخته شده بود. خمیر کاغذ مورد نیاز این تحقیق از کارخانه صنایع چوب وکاغذ مازندران واقع در شهر ساری تهیه شد. خمیر های کاغذ در دمای °c90 و به مدت زمان های 30، 60 و 120 دقیقه با انیدریداستیک و در حضور کاتالیست پیریدین واکنش داده شدند. نمونه های تیمار شده پس از پالایش و جدا سازی الیاف، به صورت ورقه های کاغذ ساخته شدند. میزان جذب آب، ضخامت، ناهمواری سطح کاغذ، ویژگی های نوری، مقاومت به پارگی، مقاومت به ترکیدن، مقاومت کششی و طول پارگی در کلیه نمونه های ساخته شده تعیین گردیدند. نتایج حاصل نیز بر اساس طرح آماری کاملاً متعادل و آزمون میانگین دانکن تجزیه و تحلیل شدند. بررسی های انجام شده بر روی الیاف تیمار شده نشان دادند که با افزایش مدت زمان واکنش استیلاسیون، درجه روانی خمیر های استیله شده افزایش یافت و در نتیجه برای رسیدن به یک درجه-روانی معین (حدود ml.c.s.f430 -380)، برای ساخت نمونه های آزمونی، به پالایش بیشتری نیاز شد. میزان جذب آب در نمونه های کاغذ با افزایش مدت زمان واکنش استیلاسیون کاهش یافت. بررسی اثر شدت تیمار استیلاسیون بر روی ضخامت کاغذ های استیله شده نیز نشان داد که ضخامت کاغذ با افزایش مدت زمان واکنش تغییر چندانی نکرد و به مقدار ناچیزی کاهش یافت. همچنین دانسیته کاغذ ها نیز با افزایش تیمار استیلاسیون اندکی افزایش پیدا کرد. نتایج حاصل از بررسی نا-همواری سطح کاغذ نشان داد که با افزایش شدت تیمار استیلاسیون، میزان ناهمواری سطح کاغذ اندکی کاهش می یابد. بررسی خواص نوری کاغذ ها نیز نشان داد که تیمار استیلاسیون تأثیری بر روشنی و ماتی خمیر کاغذ مکانیکی مرطوب نداشت؛ اما مقاومت در برابر زرد شدن کاغذ اندکی افزایش نشان داد. مقاومت های پارگی، ترکیدن، کششی و طول پارگی با افزایش مدت زمان واکنش تغییری نکردند. از این بررسی چنین نتیجه گیری شد که استیلاسیون خمیر مکانیکی مرطوب اثر چندانی بر ویژگی های مکانیکی کاغذ ندارد.

چکیده در این پژوهش, اثر تیمار گرمآبی ذرات چوب و سازگار کننده انیدرید مالئیک پلی پروپیلن (mapp) بر ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی چندسازه چوب- پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور آرد چوب در رآکتور ویژه اصلاح چوب در دمای 150 درجه سانتی گراد و در سه مدت زمان ماندگاری 0, 30 و 60 دقیقه تیمار شد. سپس آرد چوب تیمار شده با نسبت آرد چوب به پلی پروپیلن (70%- 30% و 60%- 40%) با میزان 0 و 2% سازگار کننده mapp مخلوط شد و چند سازه چوب-پلاستیک با استفاده از اکسترود دو مارپیچ ناهمسو گرد ساخته شد. اندازه ذرات چوب، ویژگیهای فیزیکی؛ مانند جذب آب و واکشیدگی ضخامت (طولانی مدت) و ویژگیهای مکانیکی؛ مانند مدول الاستیسیته, مدول گسیختگی و مقاومت ضربه بدون فاق نمونه ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که تیمار گرمآبی سبب کاهش اندازه ذرات چوب پیش از هم زدن آنها با پلاستیک گردید. هم چنین بر اثر هم زدن مخلوط، ذرات دچار افت اندازه شدند که این افت در نمونه های تیمار شده بسیار بیشتر از ذرات چوب تیمار نشده بود. نتایج نشان دادند که تیمار گرمآبی آرد چوب, تأثیر نسبتا زیادی در کاهش جذب آب چندسازه داشت. افزایش مدت زمان ماندگاری, سبب کاهش جذب آب بیشتری در چندسازه چوب- پلاستیک شد. استفاده از سازگار کننده mapp نیز باعث کاهش جذب آب گردید. اثر سازگار کننده mapp همراه با تیمار گرمآبی در کاهش جذب آب نمونه های تیمار گرمآبی شده به میزان قابل ملاحظه ای کمتر از چندسازه چوب- پلاستیک تیمار نشده بود. واکشیدگی ضخامت در نمونه های تیمار شده به میزان قابل ملاحظه-ای کمتر از چوب- پلاستیک تیمار نشده بود. استفاده از سازگار کننده mapp در چوب- پلاستیک تیمار نشده سبب کاهش واکشیدگی ضخامت گردید. به طور کلی افزایش مدت زمان ماندگاری تیمار گرمآبی سبب افزایش مقاومت های مکانیکی چند سازه چوب- پلاستیک شد؛ هم چنین استفاده از سازگار کننده mapp نیز باعث افزایش مقاومت های مکانیکی گردید. استفاده از سازگار کننده mapp در نمونه های چوب- پلاستیک تیمار شده سبب افزایش در مقاومت های مکانیکی در مقایسه با نمونه-های چوب- پلاستیک شاهد دارای سازگار کننده mapp بود. واژه های کلیدی : تیمار گرمآبی؛ پلی پروپیلن؛ چوب- پلاستیک؛ سازگار کننده mapp؛ ویژگی های فیزیکی و مکانیکی

در این پژوهش، اثر تیمار گرمآبی روی مقاومت برشی خط چسب در چوب های راش و پالونیا مورد بررسی قرار گرفت. برای دست یابی به این هدف، نمونه های چوب راش و پالونیا، با ابعاد (ضخامت × پهنا × طول) 6 × 6 ×50 سانتی متر، در راکتور (شرایط آبی) و در دماهای 130 و 150 درجه سانتی گراد و مدت زمان ماندگاری 30 دقیقه تیمار شدند. به منظور تعیین کارایی چسبندگی، بلوک های چوبی تیمار شده، با اندازه (ضخامت × پهنا × طول) 2 × 5 × 5/4 سانتی متر قطع شدند و با سه نوع چسب اوره فرمالدهید، پلی وینیل استات و اپوکسی به هم چسبانده شدند و سپس این نمونه ها بر اساس استاندارد 03-905astm d مورد آزمون مقاومت برشی خط چسب قرار گرفتند. هم چنین برای اندازه گیری مقاومت برشی موازی با الیاف، از چوب های تیمار شده راش و پالونیا، نمونه تهیه گردید و بر طبق استاندارد 52-143astm d، مقاومت برشی آن ها تعیین گردید. دانسیته نمونه ها و ph سطح و میزان جذب آب، بر اساس استانداردهای 2395astm d و 94-778astm d تعیین گردیدند. میزان تغییر حجم یا شدت کلاپس شدن چوب ها بر اثر تیمار گرمآبی نیز در روی نمونه ها اندازه گیری شد. برای تعیین اثرگذاری تیمار بر ترشوندگی سطح چوب ها، زاویه تماس آب با سطح چوب اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که مقاومت برشی خط چسب در تمام اتصالات چسبی، با افزایش دمای تیمار کاهش یافت.هم چنین بالا رفتن دمای تیمار نیز سبب کاهش مقاومت برشی موازی با الیاف هر دو نوع چوب راش و پالونیا شد.با افزایش دمای تیمار، دانسیته نمونه های تیمار شده بر خلاف انتظار افزایش نشان داد و شدت کلاپس و زاویه تماس قطره آب با سطح چوب افزایش یافتند. تیمار گرمآبی سبب کاهش جذب آب و ph چوب شد.

مطالعات زیادی نشان می دهد عدم وجود تناسب بین ابعاد مبلمان آموزشی با ابعاد بدنی دانش آموزان موجب بروز و افزایش ناراحتی های اسکلتی-عضلانی، کاهش تمرکز و افزایش بی قراری در دانش آموزان می شود. در این پروژه، ابعاد بدنی 307 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی شهر یزد اندازه گیری شد. اندازه های چهار نوع مبلمان از مبلمان های مورد استفاده آنان نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد بین اکثر این ابعاد با ابعاد بدنی دانش آموزان تطابق وجود ندارد. جهت دستیابی به ابعاد استاندارد، طراحی براساس استاندارد (5873)bs در سه سایز انجام گرفت، اما میزان تناسب دلخواه درمورد اکثر پارامترها به دست نیامد. درنهایت براساس ابعاد بدنی دانش آموزان طراحی در دو سایز انجام شد و پس از حصول اطمینان از میزان تناسب مطلوب ابعاد با اندازه های بدنی دانش آموزان، صندلی و میز تحریر تک نفره چوبی طبق ابعاد به دست آمده ساخته شد. نظرسنجی به عمل آمده حاکی از رضایت بالای دانش آموزان از مبلمان جدید بود. به منظور جلوگیری از آسیب های جسمی و روحی دانش آموزان به عنوان سرمایه های کشور، طراحی و ساخت مبلمان آموزشی مناسب با ابعاد بدنی آنان برای مناطق مختلف کشور لازم و ضروری است.

in this study, the effects of oleothermal modification on physical and mechanical peroperties of fir wood (abeis sp.) blocks were examined. at first, some blocks of fir wood with 5 × 20 × 120 cm dimensions were prepared. the blocks were treated in soybean oil. the effects of 3 factors such as treatments temperature (180and 200 °c), holding time (12 and 15 h) and initial moisture content of wood(8 and 28 %) on physical properties, such as collapsing of blocks,oven dry density, water and moisture absorption and subsequent swelling and mechanical properties; such as bending strength, compressive strength, hardnessjanka as well as non-destructive evaluation methods were considered (vibration and stress wave). the results showed that oil heat treatment caused the increase of density of fir woods. also oleothermal modification decreased the water and moisture absorption by fire wood. increasing of temperature and time of treatment improve these characteristics, indeed the dimensional stability of sample also significantly improved. there was no significant difference between mechanical characteristics of oleothermally modified and control woods. non-destructive test samples showed that these treatments increased the dynamic modulus of elasticity of the samples. final results showed that oil-heat treatments improved physical and some mechanical properties of fir wood.

این بررسی با هدف مقایسه تأثیر هوازدگی طبیعی بر روکوب های دیوار یک کلبه چوبی در جهت های مختلف جغرافیایی انجام شد تا به قابلیت تیمار روغن گرمایی چوب در افزایش مقاومت در برابر اشعه آفتاب و عوامل مختلف طبیعی پی برد. نمونه های آزمونی در رآکتور روغن گرمایی و با روغن سویا در دمای 200 درجه سانتی گراد تیمارشدند. سپس نمونه های تیمار شده و تیمار نشده در هر جهت جغرافیایی، با زاویه 90 درجه بر روی دیوار کلبه چوبی آویخته شدند تا مبین شرایط روکوب های کلبه باشند. بر روی هر نمونه شاخص های هوازدگی؛ مانند رنگ، زاویه تماس و زبری سطح در دوره های زمانی 20 روز یک بار اندازه گیری شدند. هم چنین وضعیت حمله و گسترش احتمالی میکروارگانیسم ها و بروز ترک های سطحی ناشی از هوازدگی بر روی روکوب های چوبی نیز توسط میکروسکپ مورد بررسی و ارزیابی دقیق قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان دادند که تیمار چوب با روغن سویا شدت تغییر رنگ (?e) نمونه-های تیمار شده را در مقایسه با روکوب های شاهد تا بیش از 50? کاهش داد. در بین جهات جغرافیایی نیز تفاوت بارزی از نظر رنگ در نمونه ها؛ به ویژه نمونه های تیمار نشده تعیین گردید. بررسی زبری سطح نمونه ها نیز نشان داد که بر اثر هوازدگی سطح نمونه های تیمار نشده دچار زبری می شوند؛ در حالی که تیمار روغن گرمایی شدت بروز زبری سطح نمونه ها را کاهش داد. زاویه تماس قطره آب با سطح نمونه نیز بر اثر تیمار روغن گرمایی کاهش کمتری را نسبت به نمونه های تیمار نشده نشان داد. در مجموع نتایج این بررسی نشان داد که تیمار روغن گرمایی می تواند به طور موثری روند هوازدگی طبیعی را در نمونه-های تیمار شده کاهش دهد. واژه های کلیدی: هوازدگی طبیعی، اصلاح روغن گرمایی، تغیرات رنگ، زبری سطح، زاویه تماس

دراین پژوهش پتانسیل ایزولاسیون صوتی و گرمایی کلبه چوبی ساخته شده به روش روغن گرمایی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی پتانسیل گرمایی، پارامترهای تبادل گرمایی؛ مانند، نوسان حرارتی درون و بیرون کلبه، شاخص r و زمان تأخیر دمایی درون کلبه (timelag) و برای تعیین پتانسیل صوتی، مقدار کاهش شدت صوت توسط کلبه اندازه گیری شدند. برای بررسی بهبود ویژگی های گرمایی و صوتی چوب، ابتدا تخته های نراد با روش روغن گرمایی تیمار گردیدند. چوب های مورد نظر برای ستون در دمای 180 درجه سانتی گراد و به مدت زمان ماندگاری 12 ساعت و روکوب های بیرونی و درونی کلبه در دمای 200 درجه سانتی گراد و با زمان ماندگاری 12ساعت تیمار شدند. سپس دیوارهای کلبه به صورت پیش ساخته با ضخامت 14 سانتی متر و از پانل های ساندویچی سه لایه و پر شده با فوم پلی یورتان ساخته شدند. ابعاد کلبه مذکور 5×5 متر اجرا گردید. برای بررسی پتانسیل گرمایی حسگرهای حرارتی و رطوبتی در رویه های بیرونی و درونی دیوار جنوبی کلبه نصب گردیدند و نوسانات دمایی و رطوبتی در یک دوره بلند مدت اندازه گیری شدند. مدلی از دیوار کلبه نیز ساخته شد و انتقال دما از یک رویه به رویه دیگر در نقطه هایی از ضخامت دیوار اندازه گیری شد. هم چنین مدلی از کلبه نیز ساخته شد و ویژگی صوتی آن و کلبه اصلی تعیین گردید و با یک ساختمان بتنی مقایسه شد. افت شدت صوت در فاصله-های مختلف از دیوار بیرونی کلبه و سازه مدل و در فرکانس های مختلف تعیین شد. برای تعیین آسایش گرمایی و رطوبتی از نمودارهای گیونی استفاده شد. نتایج نشان دادند که شاخص r که نشان دهنده نسبت نوسان های گرمایی درون کلبه به بیرون کلبه می باشد، 5/0 بود و مدت زمان تأخیر (time lag) دمای درون کلبه نسبت به بیرون حدود 2تا 3 ساعت محاسبه گردید. این نکته نشان دهنده قابلیت کلبه چوبی آن در جلوگیری از نفوذ گرما بود. هم چنین اندازه انتقال گرما در دیوارهای مدل نشان داد که انتقال دما از یک رویه به رویه دیگر بسیار کند بود. هر دو نکته نشان دهنده قابلیت عایق بودن دیوار کلبه است. از نمودارهای گیونی چنین برآمد که کلبه از آسایش گرمایی خوبی برخوردار است و لذا با کمترین مصرف انرژی در فصل پاییز و زمستان می توان کلبه را گرم کرد و در تابستان نیز آن را خنک نمود. بررسی افت صدای عبور کرده از دیوارهای کلبه و نمونه مدل آن نشان دهنده قابلیت بالای کلبه در کاهش صدا در حدود بیش از 60? بود. هم چنین مشخص گردید که دیوار کلبه میزان افت صدا در جذب صوت با شدت فرکانس 10000 هرتز بهتر عمل می-نماید. به طور کلی نتایج این بررسی بیان کننده توانایی بالای کلبه پیش ساخته و دیوار ساخته شده با پانل ساندویچی در ایزولاسیون گرمایی و صوتی بود. کلید واژه: اصلاح روغن گرمایی، کلبه پیش ساخته، ایزولاسیون گرمایی، ایزولاسیون صوتی

در این پژوهش، کارایی روش آنالیز تصویری و همبستگی آن با روش استاندارد و هم چنین اثر رطوبت و چرخه های رطوبتی بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب چوبپلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور چندسازه چوب پلاستیک از ترکیب پلی پروپیلن، آرد چوب راش و سازگارکننده mapp (0و3 درصد) و به دو روش ساخت اکسترودر با دمای 185 درجه سانتی گراد و پرس با دمای180درجه سانتی گراد طی مدت 20 دقیقه ساخته شد. خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه ها؛ شامل دانسیته، واکشیدگی ضخامت در مدت 1920 ساعت غوطه وری در آب، رطوبت تعادل نمونه ها در رطوبت های نسبیمختلف، مدول الاستیسیته خمشی، مدول گسیختگی، مقاومت به ضربه پیش و پس از غوطه وری و رطوبت دهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که همبستگی بسیار بالایی بین واکشیدگی ضخامت اندازه گیری شده با روش استاندارد و تصویری وجود دارد. هم چنین از آن جا که میزان اختلاف بین واکشیدگی در همه تیمارهای چوب پلاستیک در هر دو روش تصویری و استاندارد کم تر از 1% بود. در نتیجه دقت روش تصویری مستقل از روش ساخت بود. با افزایش رطوبت نسبی محیط، میزان رطوبت تعادل نمونه ها افزایش یافت و این افزایش در روش پرس بیش تر از اکسترودر بود. هم چنین مدول الاستیسیته و گسیختگی نمونه ها در هر دو روش ساخت، با افزایش رطوبت نسبی محیط کاهش داشت. نتایج بررسی اثر اعمال چرخه های غوطه وری-خشکانیدن بر مقاومت های مکانیکی نیز به طور کلی نشان داد که این چرخه ها باعث افت مقاومت های مکانیکی می گردند.

در این بررسی اثر نانو کیتوزان بر ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و دوام زیستی چوب راش و نراد مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور با استفاده از 2 روش متفاوت نانو کیتوزان سنتز گردیدند. از بین 2 روش سنتز، نانو کیتوزان سنتز شده به روش moura de و همکاران (2008) به دلیل ذرات نانو ریزتر پایداری آن گزینه برتر بود. هم چنین نمونه های چوب با نانو کیتوزان و کیتوزان 1% تیمار شدند. سپس ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و دوام در برابر قارچ های عامل پوسیدگی قهوه ای و سفید بررسی گردیدند. بررسی میکروسکوپ الکترونی ساختار نانوکیتوزان نشان داد که در روش سنتز نانو کیتوزان به روش moura de و همکاران (2008) ذرات نانو ریزتر و پس از ساخت نیز از پایداری بالاتری برخوردار بودند. ویژگی های نمونه های تیمار شده با این نوع نانو افزایش یافت. نتایج حاکی از ثبات ابعاد تقریباً 40% برای نمونه های نراد پس از 24 ساعت غوطه وری در آب بود. تیمار با نانو کیتوزان و کیتوزان 1% تأثیری بر ویژگی های مکانیکی نمونه ها نداشت. هم چنین آزمون دوام زیستی نمونه ها بیانگر مقاوم نبودن آن ها در برابر هر دو نوع قارچ بود. به نظر می رسد ذرات نانو کیتوزان توانایی محافظت از چوب را در برابر عوامل مخرب قارچی نداشتند. بنابراین تیمار با نانو کیتوزان سبب بهبود ویژگی های فیزیکی بدون تغییر در ویژگی های مکانیکی شد.

در این تحقیق دو روش مختلف استفاده از نانورس در بهبود مقاومت به ضربه چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی مورد بررسی قرار گرفت. روش اول، شامل تقویت ماتریس پلی پروپیلن بازیافتی با نانو ذرات رس و سپس استفاده از آن به عنوان ماتریس در تولید چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی بود و روش دوم شامل اضافه کردن مستقبم نانورس در چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی در طی فرآیند ترکیب هم زمان بود. برای این منظور دو مرحله تخریب ترمومکانیکی پلیپروپیلن به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ تحت شرایط کنترل شده با سرعت rpm100و دمای c ?190 صورت گرفت و به منظور تعیین اثر بازیافت بر خواص پلی پروپیلن، شاخص جریان مذاب پلی پروپیلن بعد از هر مرحله بازیافت اندازه گیری شد. آرد چوب و پلی پروپیلن (بکر/بازیافتی) با نسبت 50 درصد وزنی در حضور سازگارکننده و نسبت معین 5? نانورس مخلوط شدند و نمونه های آزمونی مربوط، توسط دستگاه قالبگیر تزریقی ساخته شدند. جذب آب و واکشیدگی ضخامت (کوتاه و طولانی مدت)، خواص خمشی و کششی (مدول و مقاومت) و مقاومت به ضربه (فاق دار و بدون فاق) نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در هر دو روش نانورس باعث افزایش معنی دار مقاومت به ضربه چندسازه حاصل از پلی پروپیلن بازیافتی می شود و روش اول عملکرد بهتری نسبت به روش دوم دارد. هم چنین نانورس باعث افزایش مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی و کششی و کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت در چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی شد. بررسی فازها و مورفولوژی نانو چندسازه به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که توزیع ذرات نانورس در زمینه پلیمر از نوع ساختار بین لایه ای است.

در این پژوهش، اثر ترکیب تیمار روغن گرمایی به همراه مالئیک انیدرید بر روی چوب برای دست یابی به تیمار بهینه چوب ها با هدف بهبود ثبات ابعادی و حفظ مقاومت های مکانیکی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بلوک هایی از الوارهای نراد و راش تهیه شدند و پس از خشک شدن تا رطوبت 8% به ابعاد 5× 5×30 و 5×5×10 سانتی متر تبدیل شدند و در روغن سویا با تیمارهای روغن گرمایی به همراه 5% مالئیک انیدرید و بدون مالئیک انیدرید در5 دما و در 3 زمان ماندگاری گوناگون مورد اصلاح روغن گرمایی قرار گرفتند. سپس، سنجش های فیزیکی و مکانیکی درباره آن ها انجام شد. در این پژوهش ویژگی های فیزیکی؛ مانند دانسیته، جذب آب و واکشیدگی و خواص مکانیکی؛ شامل مدول و مقاومت خمشی، مقاومت به فشار و ضربه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که هر دو تیمار روغن گرمایی (به همراه مالئیک انیدرید و بدون آن) سبب افزایش دانسیته در چوب های نراد و راش شدند. هم چنین افزایش دما و زمان ماندگاری در تیمار سبب کاهش ویژگی جذب آب شد. به دنبال بهبود ویژگی های جذب آب نمونه ها، ثبات ابعادی آن ها نیز بهبود پیدا کرد؛ به نحوی که نمونه های تیمار شده با ترکیب سویا-مالئیک انیدرید جذب آب و واکشیدگی کمتری نسبت به تیمار روغن گرمایی داشتند. نتایج ویژگی های مکانیکی نیز نشان دادند که تیمارهای روغن گرمایی به همراه مالئیک انیدرید و بدون آن، به جز مقاومت به ضربه اثر محسوسی بر سایر ویژگی های مکانیکی داشتند. البته در بین سایر مقاومت های مکانیکی، نمونه های تیمار شده با ترکیب روغن سویا-مالئیک انیدرید روند بهتری نسبت به تیمار روغن گرمایی نشان دادند. به طوری که مقاومت فشاری در چوب نراد و مدول الاستیسیته نمونه ها در هر دو نوع چوب تیمار شده با مالئیک انیدرید روغن گرمایی روند بهتری را نشان دادند.

این پژوهش با هدف بررسی قدرت بازدارندگی پوشش های مختلف چوب توسط ترکیب های پوششی نانو روی ترکیب شده با روغن جلا، نانو کیتوزان ترکیب شده با روغن جلا، روغن سیلیکون ترکیب شده با مالئیک انیدرید، کیتوزان، روغن ماهی، روغن بذرک ترکیب شده با مالئیک انیدرید و هم چنین روغن جلادر برابر هوازدگی طبیعی انجام شد تا بتوان به میزان مقاومتپوشش های مذکور در برابر اشعه آفتاب و عوامل مختلف طبیعی پی برد. پوشش دهی نمونه ها توسط قلم مو صورت گرفت. سپس نمونه های دارای پوشش و بدون پوشش با زاویه 45 درجه بر روی سطوح شیب دار رو به جهت جنوب شرقی به مدت 270 روز نصب گردیدند. بر روی هر نمونه اندازه گیری شاخص های ارزیابی سطح؛ مانند تغییر رنگ، زاویه تماس، زبری سطح و رشد میکروارگانیسم ها در دوره های زمانی 30 روز یک بار انجام شد. وضعیت حمله و گسترش احتمالی میکروارگانیسم ها و بروز ترک های سطحی ناشی از هوازدگی نیز بر روی نمونه ها توسط میکروسکوپ مورد بررسی و ارزیابی دقیق قرار گرفتند. در این بررسی کلیه پارامترها در یک دوره 270 روزه اندازه گیری شدند. نتایج این بررسی نشان دادند که پوشش های چوب همگی دچار تغییر رنگ و زبری سطح شدند؛ در حالی که پوشش های نانو روی (ترکیب شده با روغن جلا)، نانو کیتوزان (ترکیب شده با روغن جلا) و روغن جلا در چوب نراد نسبت به تغییر رنگ و پوشش های نانو روی (ترکیب شده با روغن جلا) و روغن جلا در چوب راش نسبت به زبری سطح مقاومت بیش تری را نشان دادند. زاویه تماس قطره آب با سطح نمونه ها نیز تغییرات چندانی را نسبت به نمونه های بدون پوشش نشان نداد. در مجموع، نتایج این بررسی نشان داد که پوشش های موردنظر حتی روغن های طبیعی برخلاف تصور پیشینیان دربرابرپرتوهایخورشید و شرایط جوی چندان مقاومنیستند. ترکیب های سنتزی و طبیعی دیگر مانند کیتوزان و روغن جلا با وجود داشتن ویژگی های سطحی اولیه خوب، در شرایط طبیعی از کیفیت و دوام خوبی برخوردار نمی باشند.

هدف از این پژوهش طراحی و ساخت یک سازه چوبی با استفاده از روش خاص و با اهداف 1- استفاده از چوب های تیمار شده به روش روغن گرمایی به منظور افزایش دوام سازه، 2- یک پارچه سازی و تقویت دیوار برشی به طور هم زمان با استفاده از میل گرد در میان ستون های دیوار سازه چوبی، 3- طراحی پانل های ساندویچی و به کار گیری آن در میان ستون های دیوار با اهدف افزایش ایزولاسیون صوت و دما، تقویت دیوار برشی و سهولت در انبوه سازی سازه های چوبی بود. چوب ذاتا" مستعد جذب رطوبت است و حضور میزان مشخصی از رطوبت در آن می تواند عامل اصلی در کاهش مقاومت های مکانیکی و افت کیفیت فیزیکی باشد. هم چنین عوامل مخرب بیولوژیکی در رطوبت های به نسبت بالا فعال می شوند. با تیمار گرمایی و کاهش نم پذیری چوب می توان به دوام آن تا حدود قابل توجهی افزود و به این صورت چوب را اصلاح کرد. به این منظور چوب هایی از جنس نراد روسی در دستگاه روغن گرمایی و با استفاده از روغن سویا در دمای 200 درجه سانتی گراد به مدت 12 ساعت تیمارشدند. ستون های سازه با مقطع 10 × 10 سانتی متر و طول 7/2 متر از چوب-های اصلاح شده تهیه گردیدند. به منظور تقویت ستون ها، میل گرد های فلزی به مقطع 10 میلی متر در میان ستون ها (مرکز مقطع هر ستون) جاسازی شدند. میل گردهای مابین جفت ستون های دیوار سازه به عنوان ابزار اتصال، حین اجرای خانه توسط مهره به فونداسیون و خرپاهای سقف در جهت عمودی بسته شدند. از سوی دیگر و در جهت افقی، پانل های ساندویچی، درون شیار های ما بین ستون های دیوار، قرار گرفتند تا بدین ترتیب سازه به صورت کاملا یک پارچه درآید. برای بررسی غیر مخرب اجزای سازه و تأثیر پذیری آنها از نوسانات رطوبتی محیط درون کلبه, ستون ها و تیرهای افقی خرپاها با استفاده از روش سنجش موج تنشی ارزیابی دوره ای شدند. برای بررسی میزان اثر گذاری تیمار و تاثیر میل گرد های فلزی در ایستایی سازه، مدل آزمایشگاهی دیوار برشی الف) از چوب های تیمار شده به روش روغن گرمایی، ب) تیمار شده و تقویت شده به وسیله مفتول فلزی و ج) نمونه های شاهد تیمار نشده، در ابعاد کوچک تر ساخته شدند تا امکان آزمایش های کنترل شده فراهم آید. این مدل ها از پایین به زمین ثابت گردیدند و توسط وزنه های 5/9 کیلوگرمی در جهت برشی تحت بار استاتیک قرار گرفتند. جابه جایی نمونه ها توسط کرنش سنج هایی با دقت 01/0 میلی متر در شرایط رطوبت نسبی محیط و رطوبت نسبی حداکثر، هم چنین در شرایط شوک رطوبتی ( از 45% به 99% ) و سپس حذف بار و برگشت جا به جایی به مدت 28 روز اندازه-گیری شد. نتایج این تحقیق نشان دادند که جا به جایی دیوار برشی در نمونه های چوب های اصلاح شده به روش روغن گرمایی، بر خلاف انتظار, کاهش مقاومت مکانیکی در این گونه چوب ها، در برابر اعمال بار استاتیک، به طور مجزا و هم زمان با رطوبت شدید، به دلیل بهبود ویژگی های رطوبتی در مقایسه با نمونه های تیمار نشده اختلاف معنی داری نداشت. هم چنین جای گذاری مفتول های فلزی در ستون ها سبب افزایش معنی داری در ایستایی دیوار برشی مدل ها گردید. ارزیابی موج تنشی ستون ها و خرپاهای سازه نشان دادند که تغییرات محسوسی در سرعت صوت روی نداد. سرعت صوت عملاً شاخصی از مقاومت اجزای سازه است. نوسانات اندک رطوبتی درون کلبه و تیمار شدن ستون خود عاملی برای تغییر نیافتن سرعت صوت بودند.

در این تحقیق تاثیر هوازدگی طبیعی بر ویژگی¬های سطحی و مقاومت خمشی چندسازه ساخته شده از پلی¬پروپیلن بکر و بازیافتی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تهیه پلی¬پروپیلن بازیافتی یک مرحله تخریب ترمودینامیکی پلی¬پروپیلن بکر به¬وسیله دستگاه اکسترودر تک ماردونه تحت شرایط کنترل شده با سرعت rpm 60 و دمای c °190 انجام گرفت .آرد چوب و پلی¬پروپیلن (بکرو بازیافتی) در حضور سازگارکننده و نسبت معین جاذب uv مخلوط شدند و نمونه های آزمونی مربوط، توسط دستگاه اکسترودر ساخته شدند. نمونه های ساخته شده به مدت 9 ماه تحت شرایط هوازدگی طبیعی مطابق با استاندارد 99-astm d1435 قرار گرفتند. تغییر رنگ، مقاومت خمشی، زبری سطح، زاویه تماس نمونه¬ها قبل و بعد از هوازدگی بررسی گردید. نتایج نشان داد که چند¬سازه¬های ساخته شده از پلی¬پروپیلن بازیافتی مقاومت به هوازدگی بالاتری نسبت به چندسازه ساخته شده از پلی¬پروپیلن بکر دارد. استفاده از جاذب uv، سبب بهبود مقاومت به هوازدگی نمونه¬ها گردید. اما به¬طور قابل ملاحظه¬ای نتوانست از افت مقاومت و تغییرات رنگی نمونه¬ها در اثر هوازدگی جلوگیری کند.

هدف این بررسی مقایسه ی قدرت تخریب قارچ پوسیدگی سفید pleurotus ostreatus (صدفی)، که در جنگل های شمال ایران موجود است، با قارچ استاندارد پوسیدگی سفید trametes versicolor (رنگین کمان) بود. در این بررسی ابتدا از جنگل های علمدارده ساری قارچ صدفی که پوسیدگی سفید در چوب ایجاد می کند، از روی درختان افتاده ی راش جمع آوری شد و پس از جداسازی و تهیه ی قارچ خالص شده، با استفاده از تکنیک pcr شناسایی آن تأیید گردید. سپس هر دو قارچ عامل پوسیدگی سفید بر روی چوب درون راش و بر اساس استانداردهای مربوطه کشت شدند تا قدرت تخریبی آن با قارچ استاندارد رنگین کمان مقایسه گردید. به همین منظور برای تعیین کاهش وزن از استاندارد en113، مقاومت به فشار موازی الیاف و مقاومت به سختی از استاندارد astm-d143-94؛ هم چنین مقاومت به ضربه از استاندارد astm-d256-04 استفاده شد. برای تعیین کاهش میزان ترکیبات شیمیایی تشکیل دهنده ی دیواره های سلولی و کاهش وزن پیش و پس از تخریب اندازه گیری شدند. نتایج مربوط به کاهش وزن نشان داد که از نظر قدرت تخریب چوب راش، هر دو قارچ تفاوت معنی داری نداشتند و میزان اُفت وزن در نمونه های قارچ صدفی و قارچ استاندارد رنگین کمان به ترتیب 7/26 و 5/26 درصد بود. هر چند اُفت مقاومت به فشار موازی الیاف و مقاومت به سختی این قارچ از قارچ رنگین کمان اندکی بیشتر بود، اما قدرت قارچ صدفی در اُفت مقاومت به ضربه چوب راش در مقایسه با قارچ استاندارد رنگین کمان بیشتر بوده است. اندازه گیری میزان مواد شیمیایی تشکیل دهنده ی دیواره های سلولی نشان دهنده ی اُفت آن ها است. هر چند میزان اُفت ترکیبات دیواره ای نمونه های چوبی در هر دو قارچ تقریباً یکسان بوده است.

در این پژوهش، اثر تیمار روغن گرمایی بر رفتار خزشی چوب راش مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا بلوکه¬هایی از الوارهای راش به ابعاد 5 × 20 × 120 سانتی متر تهیه گردیدند و سپس توسط دستگاه روغن گرمایی با روغن سویا تیمار شدند. تیمار بلوکه¬ها در دماهای180 و 200 درجه سانتی گراد و مدت زمان های ماندگاری 12 و 15 ساعت انجام شد. نمونه ها در معرض چرخه های رطوبت نسبی 90 و 60 درصد قرار گرفتند. در این پژوهش رطوبت تعادل چوب در چرخه های رطوبت نسبی، خیز، خزش نسبی، مدول خزشی، فاکتور خزش و کارایی ضد خزشی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تیمار روغن گرمایی سبب کاهش خزش نسبی و فاکتور خزش شد. همچنین بررسی کنونی نشان داد که تیمار روغن گرمایی سبب افزایش مدول خزشی و کارایی ضد خزشی شد.

پژوهش کنونی با هدف ابرآب گریزی چوب صنوبر، با استفاده از تیمار لایه به لایه نانو سیلیس و اسید استئاریک انجام شد. نانو ذرات سیلیس جهت واکنش با سطح چوب، توسط واکنش گرهای apts و gptms آمین دار و اپوکسی دار شدند. پس از آن چوب صنوبر طی واکنش با اپی کلروهیدرین اپوکسی دار شد. سپس به ترتیب نانو ذرات سیلیس آمین دار شده و نانو ذرات سیلیس اپوکسی دار شده با چوب واکنش داده شدند و پس از آن اسید استئاریک به عنوان لایه آخر بر روی لایه های نانو سیلیس عامل دار شده قرار گرفت. برای بررسی توزیع اندازه ذرات نانو سیلیس از میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) و برای بررسی ذرات نانو سیلیس نشانده شده بر روی سطح سلول های چوب صنوبر از میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (fe-sem) استفاده شد. هم چنین کلیه عناصر نشانده شده بر روی سطح به کمک تکنیک میکروآنالیز عناصر با کمک اشعه ایکس (eds) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای بررسی بلورینگی ساختار نانو ذرات سیلیس، چوب تیمار شده و تیمار نشده از پراش اشعه ایکس به روش xrd استفاده شد. برای ارزیابی و تأیید آمین دار و اپوکسی دار شدن ذرات نانو سیلیس و هم چنین تأیید واکنش این نانو ذرات با بسپارهای دیواره های سلولی نیز از طیف سنجی مادون قرمز استفاده شد. هم چنین برای بررسی ابرآب گریزی چوب تیمار شده صنوبر، تکنیک اندازه گیری زاویه تماس قطره آب با سطح چوب و به روش گونیومتری به کار رفت. بر اساس نتایج به دست آمده از afm، اندازه ذرات نانو سیلیس کمتر از 100 نانومتر تعیین گردید. هم چنین بررسی تصاویر میکروسکوپ fe-sem نشان دهنده حضور و پوشش نانو ذرات سیلیس بر روی سطح سلول های چوب بود. از سوی دیگر، اندازه گیری عناصر دیواره های سلولی نشان دهنده افزایش میزان سیلیس، نیتروژن و اکسیژن بود که نشان دهنده حضور این عناصر در ساختارهای سلولی بود. بررسی پراش اشعه ایکس (xrd) گواه عدم وجود ساختار بلورین در نانو سیلیس بود که نشان دهنده آمورف بودن این ساختارها است. از سوی دیگر، ساختار بلورین این نانوذرات نیز در چوب تیمار شده مشاهده نشد. طیف سنجی مادون قرمز واکنش آمین دار و اپوکسی دار شدن نانو ذرات سیلیس را به اثبات رسانید و حضور ذرات نانو سیلیس و ساختار های اسید استئاریک را در چوب تیمار شده تأیید نمود. بررسی و تعیین زاویه تماس قطره آب بر روی سطح چوب نیز نشان داد که چوب صنوبر کاملاً ابرآب گریز شده است و زاویه تماس قطره آب در نمونه های آب شویی شده صنوبر در مدت سیر قطره کماکان در بیش از °150 باقی می ماند؛ در حالی که زاویه تماس قطره آب با سطح نمونه شاهد، پس از سپری شدن مدت سیر قطره از °115 به °30 کاهش یافت.

در این پژوهش اثر دو نوع افزودنی هیدروکسید منیزیوم، دی اکسید تیتانیوم و ترکیب آنها بر ویژگی های هوازدگی طبیعی و دوام آتش چند سازه چوب پلاستیک ساخته شده از آرد چوب و پلی وینیل کلراید مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه های چوب پلاستیک ساخته شده در دو شهر نور و اصفهان به مدت 270روز در برابر پرتوهای خورشید و در معرض شرایط هوازدگی طبیعی قرار گرفتند. نمونه های چوب پلاستیک در دوره های زمانی معین هوازدگی برای سنجش مقاومت-های مکانیکی و رنگ سنجی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تعیین تغییرات احتمالی ایجاد شده ناشی از هوازدگی طبیعی، سطح نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ مورد مشاهده قرار گرفتند. هم چنین تغییرات رنگ، زاویه تماس، مقاومت خمشی، مقاومت به ضربه نمونه ها بر اثر هوازدگی طبیعی تعیین شدند. برای بررسی تغییر در ساختار شیمیایی آنها نیز طیف سنجی ftir صورت گرفت. برای بررسی دوام آتش، چند سازه های ساخته شده نیز بر اساس استاندارد iso 11925-3 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این نمونه ها مدت زمان دوام شعله و مدت زمان افروختگی اندازه گیری شدند. هم چنین میزان سطح زغالی شده نیز تعیین شد. نتایج نشان دادند که وجود افزودنی ها از شدت تغییر رنگ نمونه های چوب-پلاستیک بر اثر هوازدگی طبیعی می کاهد؛ در حالی که در نمونه های شاهد و فاقد افزودنی با گذشت زمان هوازدگی، تغییر رنگ در نمونه ها روی می دهد. در مقایسه با نمونه های شاهد، بر اثر افزودنی ها (به ویژه هیدروکسید منیزیوم) و با افزایش مدت زمان هوازدگی طبیعی از میزان افت زاویه تماس کاسته می شود. وجود افزودنی ها از افت مقاومت های مکانیکی در نمونه های چوب پلاستیک بر اثر هوازدگی جلوگیری می کند. این دوام در نمونه های دارای هیدروکسید منیزیوم بارزتر از دی اکسید تیتانیوم بود.آزمون شعله در نمونه ها نشان داد که هیچ یک از نمونه های ساخته شده دارای ویژگی آتش گیری نیستند. تعیین مدت زمان دوام شعله و دوام افروختگی نیز نشان داد که در نمونه های چوب پلاستیک شاهد و دارای افزودنی های مختلف، دارای هیچ شعله نمایان و یا افروختگی قابل اندازه گیری نبودند. این نکته نشان دهنده دوام زیاد چوب پلاستیک ساخته شده از پلی وینیل کلرید در برابر آتش بود. به طور کلی، اندازه گیری سطح زغالی شده نمونه ها، نشان دهنده افزایش سطح زغالی در نمونه های دارای هیدروکسید منیزیوم بود.

در این پژوهش ویژگی های سطحی چوب بلوط پس از پوشش دهی با استئاریک اسید و گرمادهی آن ها با پرس داغ و آون و هم چنین پوشش دهی شده با پوشش رزینی متداول کیلر-پلی استر تعیین شدند و با نمونه های بدون پوشش مقایسه گریدند تا اثر گذاری استئاریک اسید در مقایسه با پوشش متداول بر سطح چوب بلوط مشخص گردد. این ویژگی ها شامل زاویه ی تماس قطره آب با سطح چوب، زبری سطح و تغییرات رنگ سطح نمونه های چوبی بلوط بودند. ویژگی های سطحی نمونه ها پیش و پس از 10 روز آب شویی تعیین شدند تا میزان پایداری پوشش استئاریک اسید مشخص گردد. در این پژوهش برای مشخص شدن اثر دمای تیمار، نمونه هایی نیز ساخته شدند که با استئاریک اسید پوشش داده نشدند و فقط همانند نمونه های پوشش داده شده با پرس و آون گرمادهی شدند. برای بررسی و تأیید پیوند استئاریک اسید با بسپارهای سطح چوب از طیف سنجی مادون قرمز استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آب گریز شدن سطح نمونه های تیمار شده با استئاریک اسید و گرمادهی شده پرس و آون نسبت به نمونه های بدون پوشش و پوشش رزینی بود. ارزیابی پایداری آب گریزی سطح تیمار شده با استئاریک اسید پس از آب شویی نشان دهنده عدم افت زاویه تماس قطره آب با سطح چوب بود. پوشش دهی سطح چوب با استئاریک اسید و پوشش رزینی سبب کاهش زبری سطح چوب نسبت به نمونه های شاهد یا بدون پوشش گردید. بر اثر پوشش دهی، تمامی نمونه های تیمار شده دچار تغییر رنگ شدند. اما شدت تغییر رنگ در نمونه های تیمار شده با استئاریک اسید گرمادهی شده در آون کمتر و در نمونه های پوشش داده شده رزینی بیش از همه نمونه ها بود.

در این پژوهش برای کاهش جذب رطوبت و افزایش کارایی فیلم سلولزی حاصل از لینتر پنبه حل شده در مایع یونی 1- بوتیل-3- متیل ایمیدازولیوم کلراید (bmimcl)، از فرآیند استیلاسیون استفاده شد. در همین خصوص فیلم حاصل از لینتر پنبه با زمان های انحلال 1، 3 و 5 ساعت تهیه شد و به دو روش آغشتگی و غوطه وری عمل استیلاسیون آنها با انیدرید استیک صورت پذیرفت. پس از تهیه فیلم سلولزی و استیله کردن آن، از طیف سنجی مادون قرمز و از پراش اشعه ایکس برای بررسی اثر انحلال و استیلاسیون بر ساختار فیلم ها استفاده شد. هم چنین ویژگی های مکانیکی مانند: مقاومت کششی، مدول الاستیسیته کششی، تغییر طول در نقطه شکست و خواص فیزیکی نظیر: زاویه تماس قطره آب و جذب رطوبت نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آنالیز طیف سنجی مادون قرمز، حضور گروه های استیل در فیلم های تیمار شده پس از فرایند استیلاسیون را نشان داد. نتایج پراش اشعه ایکس، کاهش درصد بلورینگی در اثر استیلاسیون و هم چنین افزایش درصد بلور نوع ii را در اثر افزایش مدت زمان انحلال نشان داد. بررسی نتایج استیلاسیون نیز نشان داد که بر اثر تیمار آغشتگی، تغییر طول در نقطه شکست فیلم کاهش و مدول الاستیسیته افزایش می یابد و در شیوه استیلاسیون به روش غوطه وری، میزان این تغییرات نیز افزایش پیدا می کنند. از سوی دیگر فرآیند استیلاسیون بر مقاومت به کشش فیلم سلولزی تاثیر معنی داری ندارد. در روش آغشتگی جذب رطوبت کاهش و زاویه تماس قطره آب افزایش پیدا کرد؛ اما در روش غوطه وری هم زاویه تماس قطره آب و هم جذب رطوبت افزایش یافت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این پژوهش، کندسوز شدگی، خواص فیزیکی و مکانیکی تخته فیبر با دانسیته متوسط (mdf) تیمار شده با کود سوپر فسفات مورد بررسی قرار گرفت. فیبرها در راکتور ویژه اصلاح چوب و مواد لیگنوسلولزی، در غلظت های محلول 5، 10 و 20 درصد، دمای 25، 50 و 100 درجه سانتی گراد برای مدت 5 و 15 دقیقه تیمار شدند. تخته های آزمونی بر اساس دانسیته 75/0g/cm3 و با 12 درصد چسب اوره فرمالدهید ساخته شدند. در مجموع 18 تیمار و از هر تیمار 5 تکرار، و با در نظر گرفتن نمونه های تیمار نشده، 95 تخته ساخته شد. برای ارزیابی مقاومت به آتش تخته های تیمار شده از آزمون های دوام شعله و دوام افروختگی و همچنین از آزمون افت وزنی (tga) استفاده گردید. رفتار تخته ها در برابر آب با آزمون جذب آب و واکشیدگی ضخامت و برای ارزیابی مقاومت های مکانیکی تخته های ساخته شده از آزمون های مقاومت به خمش و چسبندگی داخلی (ib) استفاده گردید. نتایج نشان دادند که تیمار با کود سوپر فسفات تریپل به طور معنی داری، مقاومت تخته های فیبررا در برابر آتش افزایش داده است. تیمار با کود سوپر فسفات باعث کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت گردید و ثبات ابعاد تخته های تیمار شده بهبود یافت. نمونه های تیمار شده با کود سوپر فسفات (تریپل) دارای افت مقاومت های مکانیکی شدند؛ هر چند که میزان مدول الاستیسیته در برخی تیمار ها افزایش یافت

چکیده تقاضای روز افزون صنایع برای چوب و کمبود منابع چوبی، سبب گرایش آنها به استفاده از گونه های تندرشد مانند صنوبر گردیده است. این گونه ها با داشتن دانسیته کم، از مقاومت های پایینی برخوردار هستند. در این تحقیق اصلاح چوب صنوبر با اعمال شیوه ای جدید تحت عنوان تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی (combined hydro-thermo-mechanical, chtm) به منظور بهبود ویژگی های مکانیکی و فیزیکی آن صورت گرفت. بدین منظور گرده بینه های چوب صنوبر (populus deltoids) از کلن 51/79 ایستگاه تحقیقات صنوبر صفرابسته گیلان تهیه گردیدند و به بلوک های چوبی به ابعاد 3mm500×55×50 تبدیل شدند. نمونه های تهیه شده در رآکتور حاوی آب، با دماهای 120، 150 و 180 درجه ی سانتی گراد و در طی زمان های ماندگاری 0،30 و 90 دقیقه تیمار شدند. پس از آن نمونه ها به مدت 20 دقیقه در پرس و تحت دماهای 160 و 180 درجه ی سانتی گراد و با ضریب فشردگی 60% فشرده شدند. پس از خشک شدن ویژگی های فیزیکی نمونه های تیمار شده شامل دانسیته، و فشردگی باقی مانده، بازگشت فنری، واکشیدگی شعاعی و جذب آب پس از چرخه های اول و پنجم و همچنین ویژگی های مکانیکی آنها؛ مدول الاستیسیته و مدول گسیختگی، مقاومت به ضربه، مقاومت به ساییدگی و سختی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی سبب افزایش مقاومت های مکانیکی چوب صنوبر شد. به نحوی که با بالاتر رفتن دمای تیمار و دمای پرس همه ی مقاومت ها افزایش نشان دادند. به نحوی که در نمونه های تیمار شده در دمای 150 درجه ی سانتی گراد و به مدت 30 دقیقه که به عنوان برترین شناخته شدند، مدول الاستیسیته حدود (374%)، مدول گسیختگی (113%)، مقاومت به ضربه (261%) ، مقاومت به سایش(19%) و سختی (124%) افزایش داشتند. از سوی دیگر، بر اثر تیمار، جذب آب، واکشیدگی شعاعی و بازگشت فنری کاهش قابل توجهی نشان دادند؛ در حالی که فشردگی باقی مانده و دانسیته افزایش در خور توجهی داشتند. این نکته مبین اثر گذاری تیمار گرمآبی و اثر گرمای اعمال شده قبل از فشردن بود.

. این تحقیق اثر تیمار با کود کشاورزی سوپرفسفات بر روی خواص مقاومت به آتش و خواص فیزیکی چوب راش را نشان می دهد. نمونه های آزمونی از چوب راش (fagus orientalis) تهیه شدند و در محلول سوپر فسفات تریپل با غلظت های 20،10،0 و 50 درصد با دو دمای محیط و 100 درجه سانتی گراد و به مدت زمان های 60,30 و120 دقیقه در داخل راکتور تیمار شدند. سپس دوام شعله و دوام افروختگی بر اساس استاندارد 5660 iso تعیین شدند. آنالیز حرارتی هم زمان نمونه ها نیز با دستگاه آنالیز حرارتی 1500pl-sta- برای وزن سنجی حرارتی (tga) و آنالیز حرارتی جزئی و یا دیفرانسیلی (dta) انجام شد. تا افت وزن ناشی از تخریب حرارتی و انرژی آزاد شده تعیین گردند. جذب رطوبت، جذب آب و واکشیدگی نمونه های تیمار شده در شرایط اتمسفری و حالت غوطه وری درون آب تعیین شدند. نتایج این تحقیق مشخص کرد که تیمار با ماده سوپرفسفات با غلظت بالا (50 درصد)، با زمان 30 دقیقه و دمای 100 درجه سانتی گراد کاهش قابل ملاحظه ای را در مدت زمان دوام شعله وری داشت. همین طور این ماده سبب توقف افروختگی در نمونه های تیمار شده گردید. با توجه به نتایج آنالیز حرارتی، ماده سوپرفسفات پیرولیز ثانویه را در نمونه های تیمار شده در دمای 100 درجه سانتی گراد به شدت کاهش داد و همین طور باعث شد که نمونه های تیمار شده در این دما وزن خود را در دامنه دمایی زیادی از دست دهند. در واقع نمونه با شدت کم تری در مقایسه با نمونه تیمار نشده افت وزن نشان داد. عملاً غلظت ها، دماها و زمان های مختلف اعمال شده در این تحقیق جذب آب را به میزان اندکی کاهش داد؛ اما روی واکشیدگی اثری نداشت. همچنین تیمار چوب با سوپر فسفات تریپل بر جذب رطوبت نمونه های تیمار شده در شرایط رطوبت متغیر تاثیری نگذاشت. آنالیز حرارتی نمونه های نیز نشان دهنده افزایش دوام چوب تیمار شده در برابر آتش شد. هم چنین بر اثر تیمار سوپرفسفات افت جرم ناشی سوختن کاهش یافت. نقطه اشتعال نیز به دمای بالاتر منتقل گردید. واژه های کلیدی: کود کشاورزی سوپرفسفات، پیرولیز، دوام شعله، دوام افروختگی، آنالیز حرارتی، جذب آب، جذب رطوبت

در این پژوهش، اثر شدت تیمار استیلاسیون و سازگار کننده mapp بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب چوب پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور الیاف چوب با انیدرید استیک و بدون حضور کاتالیست واکنش داده شدند و به درصدهای افزایش وزن (wpg)0، 5/4، 5/7 و 68/17 درصد دست یافته شد. پلی پروپیلن، الیاف و سازگارکننده mapp (0، 2 درصد) در دمای c? 190 با اختلاط کننده داخلی مخلوط گردیدند و سپس نمونه های آزمونی با پرس گرم در دمای c? 185 ساخته شدند. خواص فیزیکی مانند دانسیته, جذب آب و واکشیدگی ضخامت (غوطه وری طولانی مدت در آب) و خواص مکانیکی مانند مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی, مقاومت کششی و مقاومت به ضربه بدون فاق اندازه گیری شدند. همچنین به منظور تحلیل بهتر نتایج حاصل و مطالعه مرفولوژی سطوح شکست و ناحیه بینابینی پلیمرها و الیاف, مقاطع شکست نمونه های آزمون ضربه با استفاده از الکترون میکروسکوپ (sem) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که استیله کردن الیاف، تأثیر نسبتاً خوبی در کاهش جذب آب داشت. به طوری که افزایش شدت تیمار استیلاسیون، سبب افت جذب آب در ماده مرکب شد. استفاده از سازگار کننده mapp نیز سبب افت جذب آب گردید. اثر mapp در کاهش جذب آب نمونه های استیله نشده بیشتر و قابل ملاحظه تر از نمونه های استیله شده بود. واکشیدگی ضخامت در نمونه های تیمار شده به مقدار قابل ملاحظه ای کمتر از چوب پلاستیک تیمار نشده بود. استفاده از mapp در چوب پلاستیک تیمار نشده سبب کاهش واکشیدگی ضخامت گرددید؛ اما در نمونه های استیله شده، تفاوت چندانی بین چوب پلاستیک دارای سازگار کننده و بدون سازگار کننده مشاهده نشد. به طور کلی افزایش شدت استیلاسیون سبب کاهش مقاومت های مکانیکی مواد مرکب شد؛ در حالی که استفاده از سازگار کننده mapp سبب بهبود نسبی مقاومت مکانیکی گردید. این اثر در نمونه های تیمار نشده بیش از نمونه های تیمار شده بود. بررسی الکترون میکروسکوپی نمونه های چوب پلاستیک نشان داد که افزایش شدت تیمار سبب کاهش میزان خلل و فرج در ساختار چوب پلاستیک می گردد.