سرطان دومین عامل شایع مرگ و میر در کشورهای توسعه یافته و سومین عامل مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است. باید گفت که امروزه با وجود تلاش های بسیار گسترده ای که در حوزه پزشکی جهت درمان سرطان صورت گرفته-است هنوز درمان قطعی برای اکثر سرطان ها وجود ندارد و توسعه داروهای ضدسرطانی یکی ار مهم ترین اهداف شیمی دارویی نوین است. از آن جایی که القای مرگ سلولی برنامه ریزی شده در سلول‏های سرطانی یکی از روش های مناسب برای درمان سرطان بوده و یافتن ترکیبات ضدسرطان جدید به ویژه ترکیبات القاءکننده مرگ سلولی برنامه ریزی شده از اولویت های تحقیقاتی محسوب می‏گردد، لذا در این مطالعه سعی شد ترکیبات جدیدی از پلی اکسومتالات ها که اخیراً به دلیل خواصشان بر اساس برهمکنش با dna مورد توجه ویژه ای قرارگرفته اند، سنتز شوند. پلی اکسومتالات ها کلاسترهای آنیونی فلز- اکسیژن هستند که در میان کاربردهای زیادشان، بواسطه خواص ضدباکتریایی، ضدویروسی (بخصوص ضدویروس hiv) و ضدسرطانی، قادرند راه های جدید و کم هزینه برای درمان انواع بیماری ها باز نمایند. در این پژوهش ابتدا چهار نوع پلی اکسومتالات کگینی با یون های همراه متفاوت (h+، htyr و horn) سنتز و به وسیله ی تکنیک های ft-ir، uv-vis، icp، chns و tg شناسایی گردیدند. سپس میزان پایداری این پلی-اکسومتالات ها با استفاده از تکنیک uv-vis اندازه گیری شد و تأثیر نوع یون همراه، ph و غلظت بافر بر پایداری این پلی اکسومتالات ها مورد مطالعه و بررسی قرارگرفت. نتایج نشان داد که پایداری پلی اکسومتالات ها در ph های نزدیک به خنثی (2/6) را می توان به مقدار قابل توجهی با جایگزین کردن هیدروژن توسط اسیدهای آمینه تیروسین و اورنیتین افزایش داد. در بخش بعدی، شش پلی اکسومتالات کگینی محلول در آب سنتز و شناسایی شدند. میزان و نوع برهمکنش شان با dna تیموس گوساله به روش های اسپکتروسکوپی جذبی، فلورسانس و ولتامتری چرخه ای مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. با استفاده از نتایج اسپکتروسکوپی فرابنفش- مرئی ثابت پیوندی و نحوه ی پیوندشدن این پلی اکسومتالات ها به dna تیموس گوساله به دست آمد. سپس نتایج به دست آمده از این تکنیک توسط نشر فلورسانس و ولتامتری چرخه ای مورد تأیید قرارگرفت. تفسیر طیف ها برهمکنش های شیاری را اثبات می کند که نمودارهای اسکاچارد فلورسانس نیز پشتوانه ی محکمی جهت تأیید این نوع برهمکنش ها بودند. نتایج حاصل از این آزمایش ها نشان داد که ثابت پیوندی cowcpzr از همتاهای خود (cowcpti و cowcpfe) و siwco از simoco بیشتراست. این پدیده را به میزان الکترون کشندگی بیشتر zr4+ نسبت به ti4+ و fe2+ و w6+ نسبت به mo6+ به ترتیب در پلی اکسومتالات cowcpm و simco می توان نسبت داد. از دلایل عمده ای که کاربرد دارویی بسیاری از پلی اکسومتالات ها را محدود می کند این است که این ترکیبات از لحاظ ترمودینامیکی و سینتیکی در آب و در ph فیزیولوژیکی ناپایدارند و به مخلوطی از ترکیبات معدنی در بدن تخریب می-شوند. علت دیگر، سمیّت این ترکیبات است که از بار و ساختار مولکولی پلی اکسومتالات ها ناشی می شود. بنابراین تلاش-های بسیاری برای بهینه کردن پلی اکسومتالات ها از طریق تغییر در ساختار، بار و قطبیت به منظور به دست آوردن ترکیباتی با سمیّت پایین تر، پایداری بیشتر و فعالیت بیولوژیکی بالاتر انجام شد. در این راستا پلی اکسومتالات های سنتزشده را در دو نوع حامل دارو (نشاسته و استئاریک اسید) محبوس کرده و سپس فعالیت ضدسرطانی این ترکیبات در مقایسه با پلی اکسومتالات اولیه بر دو رده سلول سرطانی پستان (mcf-7) و کلیه (hek-293) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این بخش از تحقیق بخوبی تأثیر حامل های دارو بر میزان فعالیت ضدسرطانی پلی اکسومتالات ها را نشان داد. به نحوی که با محبوس کردن پلی اکسومتالات ها در حامل های دارویی میزان سمیّت کاهش و فعالیت ضدسرطانی افزایش یافت. برای بررسی اثر اندازه ذرات بر فعالیت ضدسرطانی میزان نفوذ درون سلولی با استفاده از تکنیک icp اندازه گیری گردید. نتایج حاکی از افزایش میزان نفوذ درون سلولی پلی اکسومتالات ها در حضور حامل های داروئی است. لذا افزایش فعالیت ضدسرطانی آن ها را می توان به این عامل نسبت داد.

چکیده ندارد.