طی مطالعاتی که به منظور شناسایی پارازیتوئید های شته های بخشی از مناطق خوزستان طی دو مقطع زمانی مختلف 58- 1355 و 87- 1386 بعمل آمد، جمعاً 375 نمونه از روی 105 گونه گیاهی متعلق به 36 خانواده، جمع آوری و مورد شناسایی قرار گرفت. از نمونه های جمع آوری شده 32 گونه شته، 14گونه پارازیتوئید، 3 جنس و یک زیر خانواده هیپرپارازیتوئید شناسایی گردید. در بین پارازیتوئید های جمع آوری شده 2 گونه (**) برای اولین بار از ایران و 5 گونه (*) برای اولین بار از خوزستان به شرح زیر گزارش می گردد: الف: شته ها acyrthosiphon gossypii mordvilko, aphis affinis del guercio, a. carraccivora koch, a. euphorbiae kaltenbach, a. fabae scopuli, a. frangulae kaltenbach gossypii glover, a. nasturtii kaltenbach, a. nerii boyer de fonscolombe, a. polygonata (nevsky), a. punicae passerini, a. rumicis linneus, a. umbrella borner, brachycaudus helichrisy kaltenbach, brachyonguis harmalae das, brevicoryne brassicae (linne), chaitophorus euphraticus hodjat, dysaphis plantainea passerini, hyalopterus amygdali blanchard, h. pruni geoffroy, hypermyzus lactucae linnaeus, lipaphis erysimi kaltenbach, l. lepidii nevsky, macrosiphoniella sanborni gillete, macrosiphom euphorbiae thomas, m. rosae linneus, myzus perssicae sulzer, nasonovia ribisnigri mosley, rhopalosiphom padi linneus, r. maidis fitch, rhodobium porosum sanderson, sitobion avenae fabricius, uroleucon sonchi linneus. ب: پارازیتوئید های شته ها: aphidius colemani viereck, a. matricariae haliday, a. persicus rakhshani and stary*, a. rhopalosiphi de stefani-perez, a. rosae haliday*, a. transcaspicus telenga*, a. near transcaspicus telenga*, a. hieraciorum stary**, binodoxys acalephae marshall, b. angelicae haliday, diaeretiella rapae (m’intosh), ephedrus persicae froggatt*, lysiphlebus fabarum marshall, l. sp. „a”, l. sp. „b”, praon ? necans mackauer**. ج: هایپرپارازیتوئید ها: سه جنس و یک زیر خانواده aphelinus sp., dendrocerus sp. , chalcid sp, alloxistinae گونه هاa. matricariae ، b. angelicae، d. rapae و lysiphlebus sp. „a”گونه های غالب و چندخواری هستند که به نظر می رسد این پدیده چند خواری در پراکندگی وسیع آن ها در سطح منطقه نمونه برداری تاثیر مثبتی داشته است. l. fabarum و lysiphlebus sp. „b” از پراکندگی کمتری در خوزستان برخوردار می باشند. جمعیت های برخی از گونه هایی که با شرایط اقلیمی خوزستان تطابق یافته اند نشان دهنده اهمیت آن ها به عنوان عوامل کنترل بیولژیک جهت صادرات به داخل و یا خارج از کشور می باشد. الگوی فردی گونه های شته ها و پارازیتوئید ها و ترکیب گونه ای شته- پارازیتوئید با یک فاصله زمانی 30 ساله یعنی سال های 58- 1355 و 87-1386 یکی است.