پژوهش حاضر تلاشی است بی ادعا برای بررسی و ارزیابی ظرفیت ها و قابلیت های فرهنگی و فولکلوریک هنر- آیین « عاشیقی » در آذربایجان و کنکاش پیرامون نقش کاربردی و کارکردی آن در تولید گونه های مختلف برنامه های تلویزیونی برای پخش از رسانه ی ملی به ویژه در مناطق ترک نشین کشور که خاستگاه اصلی و اولیه ی این هنر- آیین می باشند و همچنین استفاده متقابل از نقش تأثیرگذار و قابلیت های رسانه ی ملی برای معرفی هرچه بهتر و بیشتر توانمندی های این گنجینه ی کهن و مردمی و بازنمایی تأویل و تعبیر فلسفی، اجتماعی و سیاسی آن. برای روشن تر شدن ابعاد این تحقیق، در گام نخست و به صورت خلاصه و گذرا سرزمین بزرگ آذربایجان از منظر جغرافیایی، تاریخی، فرهنگی و هنری و نیز رویکرد کهن الگویی معرفی می گردد و سپس از حوزه ی غنی فرهنگ و هنر، موسیقی آذربایجان، ترانه ها، «قوشماها» و آواز های محلی مورد بررسی قرار می گیرد و بدیهی است در این میان توجه ویژه معطوف معرفی هنر – آیین « عاشیقی »و تعریف « عاشیق » به عنوان محور جریان می گردد. همچنین با توجه به اینکه هر برنامه تلویزیونی با هر تنوع ساختاری و محتوایی، فارغ از امکانات فنی مورد نیاز برای ساخت و پخش آن، غالب ارکان بررسی شده در ساختار ترکیبی هنر– آئین « عاشیقی » را طلب می نماید ، این تحقیق می کوشد پاسخ مثبت و در عین حال اقناع کننده ای برای این سئوال بیابد که : آیا فرهنگ و فولکلور هنر – آیین « عاشیقی » ظرفیت لازم برای تولید برنامه های تلویزیونی را داراست یا خیر ؟ برای نگارش این پژوهش ، از دو روش اسنادی و توصیفی ـ اکتشافی بهره گرفته شده است . در روش اسنادی با مراجعه به کتب موجود ، مقالات معتبر چاپ شده به زبان ترکی و نیز بهره گیری از سایر منابع چون اینترنت ،لوح فشرده و نیز مصاحبه های انجام گرفته ، اطلاعات گردآوری ، طبقه بندی و مورد تحلیل قرار گرفته است . در روش توصیفی ـ اکتشافی نیز با تطبیق ساختار و عوامل موثر در ساخت برنامه های تلویزیونی به کشف قابلیت منظومه های نقل شده توسط عاشیق ها برای تبدیل به برنامه های تلویزیونی پرداخته شده است . در فصل نتیجه گیری ، با توجه به یافته های پژوهش ، هنر ـ آیین عاشیقی به عنوان یکی از غنی ترین گنجینه های فرهنگی و فولکلوریک ، جهت تولید انواع برنامه های تلویزیونی معرفی گردیده و قابلیت تبدیل داستانها و منظومه های عاشیقی به گونه های مختلف برنامه های نمایشی تلویزیونی اثبات گردیده است.