به منظور بررسی جدایه های pythium ultimum ، نمونه برداری از مزارع استان های خراسان شمالی و رضوی طی سال های 85، 86 و 87 انجام شد. شناسایی جدایه ها با توجه به ویژگی های مرفولوژیکی، با استفاده از کلید شناسایی واندرپلاتز-نیترینک و به روش ملکولی با استفاده از آغازگرهای اختصاصی گونه ناحیه rdna its انجام شد. 40 جدایه به عنوان گونه pythium ultimum تایید گردید. با بررسی های میکرومتری اندام های جنسی و غیرجنسی، شباهت ابعاد اندازه گیری شده با ابعاد ذکر شده در منبع پلاتز-نیترینک تأیید شد. ابعاد ااوگونیوم در تعدادی از جدایه در سطح معنی دار 0/05 با سایر جدایه ها اختلاف داشت. به منظور ارزیابی حساسیت جدایه ها به متالاکسیل درشرایط آزمایشگاهی 14 جدایه به طور تصادفی انتخاب شد. غلظتی از متالاکسیل که سبب 50% کاهش رشد خطی (ec50) در جدایه ها شد، با استفاده از مدل لجستیکی i=kc(erc) به دست آمد. دامنه ec50 جدایه های مورد آزمایش، بین µg ml-1 i.e 044/0- 0228/0 محاسبه شد. تمامی جدایه ها به سم متالاکسیل حساس بودند، هرچند اختلاف بین جدایه ها با استفاده از طرح بلوک های کاملاً تصادفی در سطح معنی دار 0/05 تأیید شد، که می تواند بیانگر پتانسیل جدایه ها برای مقاومت باشد. آزمون های گلخانه ای با 25 جدایه در قالب دو آزمایش: 1) درصد بوته میری و مرگ گیاهچه در یک رقم و 2) شدت علائم پوسیدگی ریشه در گیاهچه سه رقم خیار بررسی شد. تمامی جدایه ها در خیار بیماری زا بودند، اما شدت علائم با توجه به رقم و جدایه متفاوت بود. به جز یک جدایه، علائم پوسیدگی ریشه توسط سایر جدایه ها متوسط تا شدید بود. نتایج هر دو آزمون تاییدکننده یکدیگر بود. جدایه هایی که از محصول خیار جداسازی شده بودند، اختلاف معنی داری از نظر شدت بیماری زایی نداشتند. جدایه pu023 دارای کمترین شدت علائم بیماری و کمترین مقدار ec50 (بیشترین حساسیت به سم) بود.