با توجه به اهمیت فوق العاده صنایع سنگی مناطق حاشیه ای شمالی خلیج فارس در روشن ساختن مسیر مهاجرت انسان ریخت ها در دوران پلیئستوسن و با در نظر گرفتن داده های باستان شناسی پاکستان شرقی می-توان بلوچستان ایران را یک نقطه از این مسیر مهاجرت در نظر گرفت. در طی بررسی های گری هیوم در این منطقه (1967-1966م)، ابزارهای منتسب به دوره پارینه سنگی قدیم از تراس های رودخانه لادیز در میرجاوه و رودخانه های مشکید و سیمیش در جنوب فلات سرحد به دست آمد که با مقایسه گونه شناختی با سوآن پاکستان به عنوان صنایع ساطوری لادیز نام گذاری شد. در این مقاله هدف آن است که با بررسی مجدد صنایع سنگی لادیز با تمرکز بر دو مکان lt2و lt8، بتوان این فرضیه را که مصنوعات سنگی لادیز با توجه به فن آوری به کار رفته در ساخت آن ها مربوط به دوره پارینه سنگی قدیم هستند را در حیطه آزمایش قرار داد؛ برای اثبات و رد این فرضیه داده های حاصل از بررسی دهه هفتاد هیوم در موزه ملی ایران مورد بازنگری قرار گرفت و از نظر فن آوری و ریخت شناسی مطالعه شدند. پس از مشاهده و ثبت دقیق ویژگی های آثار، به گاهنگاری این مجموعه از نظر مشخصه های فن آوری و ریخت شناسی پرداخته شد. نتایج حاکی از اینند که گرچه می توان فرض انتساب مصنوعات را به پارینه سنگی قدیم تا حد زیادی مقبول دانست ولی در خصوص گاهنگاری نسبی ارائه شده برای این حوزه جغرافیای بایستی منتظر مطالعات تکمیلی زمین شناختی بود و تا آن زمان از ارائه هرگونه گاهنگاری خود داری نمود. کلمات کلیدی: لادیز، پارینه سنگی، مصنوعات سنگی، صنایع ساطوری، یخچال های اروپایی.