هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پارامترهای مختلف در فرآیند ریخته گری با مدل های از بین رونده بر ایجاد عیوب در قطعات چدنی می باشد. به این منظور ابتدا آزمایش ها به روش طراحی آزمایشی تاگوچی طراحی شدند. سپس برای بررسی نحوه و زمان پر شدن قالب و صحت نتایج بدست آمده, ذوب ریزی فرآیند ریخته گری با مدل های از بین رونده که یک وجه قالب بصورت شیشه ای بود انجام گرفت و از جریان مذاب تصویر برداری شد. تجزیه و تحلیل نتایج بر پایه آزمایش های فتوگرافی و قطعات چدنی حاصل از آزمایش ها انجام گرفتند. شرایط بهینه برای کاهش هر یک از عیوب ماسه سوزی, عیوب کربنی, حفرات سطحی, حفرات داخلی بدست آمدند. نهایتا شرایط بهینه برای کاهش همزمان چهار متغیر بر همه عیوب ریخته گری با مدل های از بین رونده پیشنهاد شدند. در بررسی زمان و درصد پر شدن قالب شرایط بهینه برای هر یک از آنها بدست آمدند. در ادامه پژوهش با بررسی نتایج بدست آمده, تطابق کاملی بین داده های پروب گذاری و فیلم برداری است. در مقایسه زمان پر شدن قالب نمونه با محل قرارگیری راهباره از بالا, پهلو و پایین نشان داد که زمان های پر شدن قالب در روش lfc بیشتر از زمان های پر شدن روش های ریخته گری معمولی (برای آلیاژ چدن) است. در روش ریخته گری lfc و روش ریخته گری معمولی با محل قرارگیری راهباره از بالا، پهلو و پایین زمان پر شدن قالب به ترتیب افزایش می یابد.