حدود دو سوم از نفت موجود در مخازن نفتی بعد از به کار گیری روش های برداشت اولیه، هم چنان در درون مخزن باقی می ماند؛ بنابراین برای برداشت این حجم عظیم نفت از مخازن نفتی تلاش های بسیار زیادی صورت گرفته که عمده آن ها شامل تزریق سیال امتزاج پذیر می باشد. اگر کشش بین سطحی بین سیال تزریق شده به درون مخزن و سیال داخل مخزن به صفر برسد، آنگاه نیروهای مویینگی به حداقل مقدار خود خواهد رسید، در واقع کشش بین سطحی صفر چیزی جز امتزاج پذیری بین گاز تزریقی و نفت خام درون مخزن نیست. برای پیش¬بینی رفتار فازی و حجمی سیالات، معادلات حالت در سطح وسیعی کاربرد داشته¬اند و ¬بصورت سنتی برای مدل¬سازی سیالات مخازن نفتی از معادلات حالت درجه سوم استفاده می ¬شده است. مدل¬های جدید آماری saft برای سیالات هیدروکربنی از آن جایی که به صورت واقعی¬تر نیروهای بین¬مولکولی در سیستم را توصیف می¬کنند، نیاز کمتری به میزان کردن دارند و با تغییر شرایط سیستم کارایی خود را از دست نمی¬دهند. در این تحقیق ابتدا حداقل فشار امتزاج پذیری را به کمک معادلات پنگ_رابینسون و ssaft محاسبه کردیم، با توجه به خطای نسبی حاصل از این معادلات در پیش بینی حداقل فشار امتزاج پذیری تصمیم گرفتیم که معادله ssaft را اصلاح کنیم، بنابراین ترم کره سخت معادله ssaft را با ترم کره سخت اصلاح شده کارناهان_استارلینگ ]35[ جایگزین کردیم. در ادامه پارامترهای قابل تنظیم این معادله (∞m ،u0/k ،v ) را برای 25 ماده خالص بهینه سازی کردیم و جهت بررسی عملکرد آن میزان خطا را در محاسبه فشاربخار و دانسیته مایع با خطای حاصل از معادلات پنگ_رابینسون و ssaft مقایسه کردیم. بر اساس نتایج بدست آمده دقت معادله اصلاح شده از معادلات مذبور بهتر بوده است. درنهایت حداقل فشار امتزاج پذیری را با استفاده از معادله حالت جدید و بر اساس مدل تماس مکرر مستقیم پیش بینی کردیم، نتایج پیش بینی نشان داد که دقت معادله حالت جدید از معادلات حالت پنگ_رابینسون و ssaft بالاتر بوده است به طوری که، میزان خطای نسبی حاصل از معادله جدید نسبت به مقدار تجربی 5/7 درصد بوده حال آنکه این مقدار در مورد معادلات پنگ_رابینسون و ssaft به ترتیب 13/3و 8/8 درصد بوده است.