داغدیدگی پدیده ای است که با انواع آسیب های جسمی و روانی مرتبط است، بویژه اگر عزیز از دست رفته فرزند باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط تاب آوری، استرس مثبت و منفی، راهبردهای مقابله با استرس و حمایت اجتماعی با وضعیت روانشناختی در زنان داغدیده انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی زنان داغدیده ی شهرستان ساری بود. نمونه این پژوهش 120 نفر زنان داغدیده و غیرداغدیده بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های استرس ادراک شده، مقابله با استرس، تاب آوری و حمایت اجتماعی و فرم کوتاه پرسشنامه نشانه های روانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش های ضریب همبستگی پیرسون، ضریب رگرسیون چند متغیری و تحلیل ممیز استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و وضعیت روانشناختی رابطه ی منفی معنی داری(0/37- =r)وجود دارد(0/001 >p). بین استرس منفی و وضعیت روانشناختی رابطه ی مثبت معنی داری(0/52 =r)وجود دارد. بین استرس مثبت و وضعیت روانشناختی رابطه ی مثبت معنی داری(0/51 =r)وجود دارد. بین راهبرد مقابله شناختی و وضعیت روانشناختی رابطه ی منفی معنی داری(0/33-=r)وجود دارد. اما بین راهبرد مقابله رفتاری(0/10- =r) و اجتنابی (0/14=r) با وضعیت روانشناختی زنان رابطه معنی داری(0/05< p) بدست نیامد. همچنین بین حمایت اجتماعی و وضعیت روانشناختی زنان رابطه معنی داری بدست نیامد(0/05< p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که حدود 72 درصد واریانس مربوط به وضعیت روانشناختی توسط متغیرهای حمایت اجتماعی، راهبردهای اجتنابی، شناختی و رفتاری ، تاب آوری و استرس های مثبت و منفی تبیین می شود. همچنین تحلیل ممیز نشان داد که استرس منفی و شکایت جسمانی در تمیز بین زنان داغدیده و سغیرداغدیده به طور معنی داری نقش دارند. با توجه به اهمیت و نقش متغیر های ذکر شده در وضعیت روانشناختی زنان داغدیده می توان بیان کرد که این متغیرها نقش مهمی در وضعیت روانشناختی زنان داغدیده دارند و با طراحی برنامه ی مشاوره ی انفرادی و گروهی می توان وضعیت روانشناختی افراد تحت آسیب را بهبود بخشید.