گویش تالشی یکی از گویش های ایرانی شمال غربی است که گویشوران آن در استانهای گیلان و اردبیل درشمال ایران و در مناطق جنوبی جمهوری آذزبایجان زندگی می کنند. این گویش دارای گونه های متعددی است که به سه شاخه اصلی تقسیم می شود:شمالی در جمهوری آذربایجان و ایران، مرکزی و جنوبی در ایران.گویش تالشی در شهرهای مختلفی در استانهای گیلان و اردبیل در کنار گویش گیلکی و ترکی آذری وجود دارد، اما تنها در شهرهای ماسال و ماسوله اغلب مردم به این گویش تکلم می کنند. هدف از انجام این پژوهش مقایسه آواشناختی، واجشناختی، صرفی و نحوی دو گونه تالشی ماسال و ماسوله است. برای انجام این پژوهش از داده هایی که از طریق پرسشنامه فرهنگستان زبان برای گردآوری گویش ها فراهم شده و نیز مصاحبه و مشاهده گویشوران دو گونه تالشی ماسال و ماسوله استفاده شد. درانتخاب گویشوران معیارهایی همچون جنسیت، تحصیلات وسن در نظر گرفته شد. نگارنده این پژوهش نیزاز شم زبانی خود به عنوان گویشور تالشی ماسوله برای کامل کردن داده ها و تایید صحت آن استفاده نموده است. با انجام این پژوهش نتایج متعددی به دست آمد،از جمله اینکه این دو گونه از نظر آواشناختی تفاوت چندانی با هم ندارند اما در فرایندهای واجی همچون همگونی تفاوتهایی در آنها دیده می شود.از نظر نحوی این دو گونه تفاوتی با هم ندارند،اما با فارسی معیار تفاوتهایی دارند همچون وجود ارگتیو در گویش تالشی.از نظر صرفی تفاوتهایی در این دو گونه گویش تالشی دیده می شود که بیشتر واژگانی است و از آن جمله می توان به تفاوت در صرف فعل، ساخت مجهول و انواع ضمایر اشاره کرد.