شیخ کاظم أزری بغدادی از بزرگترین شعرای قرن دوازده واوایل قرن سیزدهم هجری در عراق است. این شاعر بزرگ در موضوعات مختلف شعری از جمله مدح، رثا، غزل ودیگر موضوعات، آثار ارزشمندی از خود بر جای نهاده است. در مدح اهل بیت (ع) شهرتش فزون تر است. مهمترین اثر شعری او قصیده ی گرانسنگی است که به ألفیه ی أزری، هائیه أزری، ألفیه هائیه وقصیده أزریه معروف گشته است. از این قصیده که در حدود هزار بیت بوده است متأسفانه فقط حدود 580 بیت بر جای مانده وبقیه از بین رفته است. در این قصیده بعد از غزلی دلنشین به مدح فخر کائنات خاتم پیامبران حضرت محمّد مصطفی (ص) گریز زده وبعد از آن به مدح امیر المومنین علی (ع)، جنگ های آن حضرت، قضیه غدیر، سقیفه ومطاعن خلفا وعائشه، احتجاج حضرت صدیقه طاهره (س) در مورد غصب خلافت وفدک وبیان مظلومیت های آن حضرت می پردازد. در این رساله پس از گزارشی مستند درباره زندگی وآثار شاعر در ابتدا به شرح لغوی مفردات، سپس اشاره ها ونکات قرآنی، حدیثی، تاریخی، فلسفی ودر آخر به ترجمه روان ابیات پرداخته شده است.