در تحلیل سازه ها و از جمله سکوهای دریایی، عمدتاً انعطاف پذیری اتصالات در نظر گرفته نمی شود واتصالات اعضای لوله ای سکو را صلب در نظر می گیرند، این بدان معناست که تغییر فرمهای اعضا در گره ها با هم برابر خواهند بود و تمام زوایای اعضا در محل اتصال به گره، قبل و بعد از اعمال با ثابت باقی می ماند. ولی در واقعیت محل اتصال اعضا دارای مقدار قابل توجهی انعطاف پذیری در محدوده تغییرشکل های الاستیک و الاستوپلاستیک می باشد. این انعطاف پذیری باعث رفتار متفاوتی در تغییرشکلها، توزیع نیروهای داخلی، بارهای کمانشی و فرکانس طبیعی سازه نسبت به حالتی که اثر انعطاف پذیزی در نظر گرفته نمی شود، می گردد. اتصالاتی که در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته اند، اتصالات مربوط به یک وجه سکوی موجود در خلیج فارس می باشند که تحت بارگذاری خمشی و محوری قرار گرفته اند و با شبکه بندی اعضای فرعی و اصلی و با انجام تحلیل های خطی و غیر خطی با استفاده از المان های پوسته ای (shell ) نازک، تغییر فرمهای ناحیه اتصال شامل تغییر مکان ها و دوران ها تا مرحله غیرخطی در حالت های شامل بارگذاری محوری خالص، بارگذاری محوری همزمان بر روی اعضای اتصال، بارگذاری خمشی خالص، بارگذاری خمشی همراه با افزایش نیروی محوری موجود در همان عضو و بارگذاری خمشی همزمان بر روی اعضای اتصال به دست آمده است. سپس با معرفی مدل ساده ای که در محدوده خطی نتایج حاصل از المان محدود را ارائه دهد و در محدوده غیرخطی نیز پوشش مناسبی به فرم نمودارهای نیرو، تغییر فرم حاصل از المان محدود دهد، پیشنها شد تا با به کار بردن این مدل ساده در مدلسازی سازه های لوله ای جهت آنالیز، اثر انعطاف پذیری را در نظر گرفت. در پایان نیز برای بررسی کاربردی بودن مدل ساده اتصال، وجه سکوی مورد مطالعه در دو حالت دارای اتصالات انعطاف پذیر و صلب مدلسازی شده و آنالیزهای مودال و تاریخچه زمانی بر روی آن انجام گرفت که مقایسه نتایج حاصل در مجموع نشان دهنده افزایش دوره تناوب اصلی سازه و کاهش نیروهای داخلی اعضاء و برش پایه در حالت سازه با اتصالات انعطاف پذیر نسبت به حالت صلب می باشد.