مقدمه: سندروم درد کشککی-رانی یک وضعیت چند عاملی و یکی از شایعترین اختلالات در زانو است، و حدود 25 تا 30 درصد از کل صدمات زانو را شامل می شود. هدف: بررسی تاثیر خستگی موضعی بر تعادل ایستا و پویا در افراد ورزشکار با و بدون درد کشککی-رانی. روش: 30 آزمودنی، شامل 15 فرد سالم با میانگین سن 1.17 ± 16.66، وزن 6.093 ± 66.780، قد 5.46 ± 176.80، و 15 فرد با درد کشککی-رانی با میانگین سن 0.83 ± 17.13، وزن 9.048 ± 66.500، قد 4.02 ± 174.93، در این مطالعه شرکت داشتند. برای اندازه گیری تعادل پویا از آزمون تعادلی ستاره (فاصله دستیابی در چهار جهت، قدامی، داخلی، خارجی، خلفی ) و برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون ایستادن روی یک پا استفاده شد. برای ایجاد خستگی در عضلات چهار سر رانی به صورت انقباض ایزومتریک از میز چهار سر استفاده شد. برای ثبت شدت درد آزمودنی ها در سه دوره، قبل از پروتکل خستگی، هنگام اجرای پروتکل خستگی و بعد از پروتکل خستگی از مقیاس عددی سنجش درد (vas)، و برای ثبت امتیاز ارزیابی عملکردی آنها از فرم ارزیابی عملکردی کایالا برای افراد با درد کشککی-رانی استفاده شد. نتایج: بین افراد با درد کشککی-رانی و گروه کنترل در حفظ تعادل ایستا (3.11±14.98 ،کنترل)، (3.08 ± 13.19 ،آزمایش) و پویا( 13.64 ± 364.96 ،آزمایش )، ( 21.68 ± 374.70 ،کنترل ) تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0 p? ). در حالی که تفاوت معنی داری در حفظ تعادل ایستا (3.56± 13.67،کنترل)، (10.41±3.90 ،آزمایش) و پویا (17.79± 359.46 ،کنترل)، (13.41 ± 339 ،آزمایش) (جهت های، قدامی، داخلی، خلفی) در بعد از پروتکل خستگی بین دو گروه کنترل و آزمایش مشاهده شد (05/0 p? ). همچنین در گروه آزمایش در قبل و بعد از پروتکل خستگی نیز این تفاوت در تعادل ایستا و پویا (جهت های، قدامی و خارجی) معنی دار بود (05/0 p? ). میانگین شدت درد افراد گروه آزمایش نیز در زمان اجرای پروتکل خستگی و بعد از اجرای پروتکل خستگی افزایش پیدا کرده بود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مستقیم عضلات چهار سر رانی و اهمیت حفظ تعادل نیروی این گروه عضلانی در ثبات پویای کشکک و حرکت مناسب کشکک در درون شیار ران، به افراد مبتلا به این سندروم توصیه می شود به تقویت این عضلات بپردازند و از خسته کردن بیش از حد این عضلات دوری کنند. همچنین برای بهبود عملکرد های تعادلی خود در دوران درمانی این سندروم از تمرینات تعادلی نیز بهره گیری نمایند.