شناخت اقلیم و پارامترهای مورد نیاز محصولات کشاورزی از مهمترین عوامل موثر در تولید است. با بررسی های هواشناسی کشاورزی می توان امکا نات بالقوه را در مناطق مختلف مشخص و حداکثر بهره برداری را نمود. به علت توان های بالقوه دیم زار های استان فارس ، بررسی جامعی بر اساس آمار 20 ساله عناصر اقلیمی و پارامترهای زمینی انجام گرفت. بدین منظور با توجه به شرایط فنولوژیکی گندم و تطبیق آن با شرایط اقلیمی مورد نیاز در استان فارس به بررسی شاخص های موثر در کشت محصول پرداخته شده است و با استفاده از روش فائو- پنمن – مانتیث، نیاز آبی و مقادیر نیاز آبیاری محاسبه و در ادامه درجه حرارت تراکمی محصول محاسبه شد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) به پهنه بندی عناصر اقلیمی – زمینی و همچنین وزن گذاری آنها اقدام گردید. سپس مناطق مناسب و نامناسب استان جهت کشت گندم دیم مشخص گردید. نتایج حاصل از این تحیقیق بیانگر این واقعیت می باشد که در بین عناصر اقلیمی عنصر بارش سالانه و نحوه توزیع آن در طول فصول رشد، همچنین درجه حرارت تراکمی مهمترین عامل در فرایند کشت گندم دیم است. عا مل محدودکننده اصلی در منطقه مورد مطالعه کمبود بارش و نیاز شدید آبی در اکثر ایستگاهها در فصل بهار (مرحله پرشدن دانه) می باشد که نیازمند حداقل 1 الی 2 آبیاری تکمیلی می باشند. ولی بارش در فصل پاییز و زمستان محدودیتی را برای بیشتر مناطق استان ایجاد نمی کند.بر اساس نقشه های استخراج شده از سیستم اطلاعات جغرافیایی حدود 41/24 درصد از مساحت استان که در قسمتهای غرب،شمال غرب، محدوده های از مرکز و جنوب غرب که شامل شهرهای کازرون،شیراز، زرقان و فیروزآباد می باشد،دارای استعداد بسیار مناسب،74/24 درصد متوسط ، 73/29 درصد با استعداد مناسب و 10/21 درصد فاقد استعداد لازم هستند که شامل مناطق شمال شرق، شرق و محدوده هایی از جنوب استان فارس است و شهرهای اقلید،آباده، نی ریز، لار و لامرد را در بر می گیرد.