گونه colutea persica از خانواده papilionaceae بوده که بیشتر در نقاط و ارتفاعات مناطق سرد و خشک دیده می شود. این گونه هم به عنوان گونه پرستار و هم به دلیل مقاومت بسیار زیادی که به شرایط مختلف اکولوژیکی از جمله سرما و خشکی دارد به عنوان گونه ی پیشگام نیز مد نظر قرار می گیرد. با توجه به زیبایی گل های آن و هم چنین دارا بودن ویژگی هایی که خاص گونه های به کار رفته در فضای سبز است، استفاده از آن در فضای سبز شهرهای خشک کشور مورد توجه قرار می گیرد. بنابراین تحقیق اخیر به منظور بررسی روش های مختلف تولید نهال این گونه صورت گرفت. قلمه های تهیه شده از درختان مادری از طریق اجرای طرح آزمایشی طرح کاملا تصادفی در شرایط گلخانه کشت شدند. قلمه های دغدغک با 27 تیمار و 9 تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش اول بستر کاشت، قطر قلمه و هورمون هایiba و iaa با غلظت ppm 5000 و همچنین قلمه های شاهد، بعنوان تیمارهای انتخاب شده مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش دوم، بستر کاشت، قطر قلمه وهورمون iba با غلظت 100، 200 و ppm 400 به عنوان تیمارهای انتخاب شده مورد بررسی قرار گرفتند. مجموع قلمه ها در هر آزمایش 243 قلمه بود. بستر کاشت شامل ماسه خالص، خاک باغچه و مخلوطی از خاک باغچه و ماسه خالص بود. همچنین قلمه ها در سه قطر (قلمه های کمتر از 5 میلی متر، قلمه های 10-5 میلی متر و قلمه های بیشتر از 10 میلی متر) انتخاب شدند. بذرهای تهیه شده از درختان مادری نیز از طریق طرح آماری کاملا تصادفی با 5 تکرار 10 تایی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد که در آن تیمارهای مورد نظر به عنوان عامل، مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارهای بکار رفته در این پژوهش شامل، قرار گرفتن بذرها در اسید سولفوریک غلیظ (98%) به مدت 30 دقیقه، انجام خراش دهی، سرمادهی به مدت 2 هفته، سرما دهی به مدت 4 هفته، استفاده از اسید جیبرلیک و سرمادهی 2 هفته به صورت همزمان، قرارگرفتن در آب جوش به مدت 5 دقیقه و در نهایت استفاده از آب مقطر به عنوان شاهد بود. نتایج حاصله نشان داد که تکثیر از طریق قلمه در این شرایط ممکن نبود و هیچ گونه ریشه زایی مشاهده نشد. داده های به دست آمده از آزمایشات بذر نیز توسط نرم افزار16 spss به وسیله آزمون دانکن (در سطح احتمال 5%) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی (gp) و سرعت جوانه زنی (gr)در بذوری است که تحت تیمار خراش دهی قرار داشتند.