رشد توانش منظورشناسی در میان زبان آموزان نیازمند توجه ویژه به سطح دانش و توانایی آن ها در برقراری رابطه است. این توانایی در استفاده ی مناسب از کنش های گفتاری و برقراری روابط موفق تجلی می یابد. مطالعه ی توصیفی مقایسه ای حاظر با هدف ارائه ی تصویری آشکار از ارزش های فرهنگ ایرانی در رابطه با کنش گفتاری تحسین شکل گرفته است. همچنین، آثار بروز احتمالی انتقال در میان زبان آموزان و نیز نواقص موجود در زمینه های خاص منظورشناسی مرتبط با یادگیری زبان خارجی که منتج به عدم موفقیت در برقراری ارتباط می شود بررسی شده اند. به منظور دستیابی به اهداف مذکور، 200 فارسی زبان با محدوده ی سنی و سابقه ی تحصیلی متفاوت به پرسش نامه ای در فرم آزمون تکمیل گفتمان پاسخ دادند. 15 نفر دانشجوی دختر کارشتاسی ارشد دانشگاه یزد از شهرهای مختلف کشور نیز مسئولیت گردآوری نمونه های تحسین و پاسخ آن را از طریق مشاهده به عهده گرفتند. از سوی دیگر، 40 زبان آموز دختر و پسر که بر اساس نتایج آزمون تغییریافته ی تافل در سه سطح بسندگی ابتدایی، متوسط و پیشرفته قرار گرفتند، به نسخه ی انگلیسی پرسش نامه به انضمام آزمون خودارزیابی در هر سوال پاسخ دادند. نتایج حاصل از شیوه ی آماری خی دو بیانگر نقش موثر عوامل مورد مطالعه در تعیین نوع پاسخ بود. تمایز در انتخاب پاسخ های خاص به صورت تمایل مردان به استفاده از الگوی ادب در تقابل با پذیرش در میان زنان بروز یافت. همچنین، نسبت بالای استفاده از انتقال و پیشنهاد در میان نوجوانان و در سطح تحصیلی دیپلم بر خلاف استفاده ی جوانان و افراد میانسال از پذیرش و انکار و نیز تمایل افراد تحصیل کرده به الگوی شرح منفی گزارش شد. علی رغم نمرات بالای خودارزیابی، علائم انتقال منفی در عملکرد زبان آموزان متوسط و پیشرفته اخلال ایجاد کرده بود.