مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری از جمله مهمترین دلایل شکست درمان هلیکوباکتر پیلوری است. در این بین کلاریترومایسین جزء مهمترین آنتی بیوتیک های بکار رفته در درمان هلیکوباکتر پیلوری به حساب می آید. بر این اساس مطالعه فعلی با هدف بررسی شیوع مقاومت به کلاریترومایسین در ایزوله های مقاوم هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیوپسی معده با روش pcr طراحی گردید. از 115 بیمار مراجعه کننده کلینیک فوق تخصصی طوبی نمونه بیوپسی معده با روش اندوسکوپی اخذ شده و به آزمایشگاه منتقل گردید. نمونه ها روی محیط بروسلا آگار غنی شده کشت داده، به مدت 7-5 روز در شرایط میکروآئروفیلیک انکوبه شدند. پس از مشاهده رشد، حضور هلیکوباکتر پیلوری با آزمایشات بیوشیمیایی تأیید گردید. هم چنین آزمایش pcr برای ژن های glmm و rrna s23 روی نمونه ها انجام شد. در کل 115 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند. هلیکوباکتر پیلوری از 110 نمونه (95%) جداسازی شد. کلیه نمونه ها ابتدا با ژن glmm برای اثبات هلیکوباکتر پیلوری مورد بررسی قرار گرفتند که کلیه نمونه ها مثبت بوده اند(100%). در میان 110 نمونه مثبت هلیکوباکتر پیلوری مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن انجام شد که 28 بیمار (26%) مقاوم به کلاریترومایسین بوده اند. به روش pcr وجود ژن موتانت rrna s23 بررسی شدند. (27%)30 از نمونه های جداشده ما دارای ژن مورد نظر در هلیکوباکتر پیلوری جداشده از بیماران بوده اند. ارتباط معناداری بین مقاومت سویه های هلیکوباکتر پیلوری و نوع عواقب بعد عفونت یافت نشد.