در این بررسی کوپلیمر سه قطعه ای، پس از سنتز از طریق طیف سنجی ftirمورد تایید قرار گرفت. بررسی نانوذرات حاصل از این کوپلیمر با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره حاکی از تشکیل میسل های کاملا کروی در ابعاد 400 تا 500 نانومتر بود. به منظور بررسی زیست سازگاری پلیمر، از آزمون همولیز و mtt استفاده گردید نتایج به دست آمده نشان داد که این کوپلیمر سیتوتوکسیسیتی کمی داشته و در غلظت های به کار رفته به منظور رهش دارو (کمتر از 2 میلی گرم در میلی لیتر) سیتوتوکسیسیتی بسیار ناچیزی را از خود نشان می دهد. در این تحقیق به منظور بررسی رهش دارو از پلی پپتید سورفاکتین استفاده گردید ابتدا خصوصیات سورفاکتین مانند سیتوتوکسیسیتی، اثر همولیتیکی، توانایی تشکیل میسل (توسط sem)، بررسی ساختار دوم توسط far-uv cd و میانکنش آن با رسپتور داخل سلولی با استفاده از نرم افزار aoutodock مورد بررسی قرار گرفت. سپس برای لود کردن سورفاکتین بر روی نانوذرات پلیمری (نسبت 1 به 20) در بافرpbs تحت امواج فراصوت قرار گرفت. لود شدن سورفاکتین بر روی نانوذرات پلیمری توسط ftir، far-uv cd و نیز تشکیل میسل های مختلط سورفاکتین -پلیمر در ابعاد 20 تا 100 نانومتر توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد تایید قرار گرفت. نتایج حاصل از far-uv cd و ftirدر مورد بررسی اثر پلیمر روی ساختارهای دوم سورفاکتین با هم مطابقت داشت. سورفاکتین لود شده بر روی نانوذرات، در غلظت های مختلف (غلظت های به کار رفته در مورد سورفاکتین آزاد) در سه بازه ی زمانی 16، 24 و 48 ساعت بر روی سلول های سرطانی هلا تاثیر داده شده و با استفاده از آزمون mtt مقادیر ic50 آن تعیین گردید. مقایسه ی نتایج حاصل با نتایج به دست آمده از آزمون mtt سورفاکتین آزاد، نشان داد که سورفاکتین لود شده بر روی نانوذرات تاثیر بیشتری را در توقف رشد سلولی نسبت به سورفاکتین آزاد داشت که این اختلاف در بازه ی زمانی 48 ساعت چشمگیرتر بود. بنابراین مقایسه ی نتایج نشان دهنده کاهش اندازه ی نانوذرات (میسل-های مختلف)و افزایش ورود سورفاکتین به داخل سلول و رهش آهسته ی سورفاکتین در داخل سلول از نانوذرات پلیمری است