مدیران به عنوان مسئول تهیه صورت‏های مالی با آگاهی بیشتر نسبت به استفاده‏کنندگان صورت‏های مالی، به طور بالقوه سعی دارند که تصویر واحد تجاری را مطلوب جلوه دهند. در نتیجه تصویر واحد تجاری بهتر از وضعیت واقعی به نظر رسد و انگیزه سرمایه‏گذاری افراد برون سازمانی در واحد تجاری افزایش یابد. در چنین شرایطی اصول و رویه‏های حسابداری به عنوان پشتوانه مراجع تعیین‏کننده استاندارد حسابداری، با هدف تعدیل خوش‏بینی مدیران، حمایت از حقوق ذی‏نفعان و ارائه منصفانه صورت‏های مالی، مفهوم محافظه‏کاری را بکار می‏برند که این محافظه‏کاری می‏تواند بر رفتار مدیران تاثیرگذار باشد. در محیط اطلاعاتی پیرامون یک واحد تجاری، افشاهای اختیاری اطلاعات مالی در مورد پیش‏بینی‏های سود توسط مدیران وجود دارد که محافظه‏کاری بر این افشاهای اختیاری تاثیرگذار است. بدین صورت که با افزایش محافظه‏کاری تعداد دفعات پیش‏بینی‏ سود توسط مدیریت کاهش می‏یابد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین محافظه‏کاری و تعداد دفعات پیش‏بینی‏های سود توسط مدیریت می‏باشد. به منظور پاسخ‏گویی به مساله مطرح شده، یک فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی تدوین شده است. جهت آزمون این فرضیه‏ها، نمونه‏ای از بین شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار طی سال‏های 1381 تا 1387 انتخاب شده است. در این پژوهش برای تعیین محافظه‏کاری از دو معیار اقلام تعهدی و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار استفاده شده است و برای آزمون فرضیه‏ها از رگرسیون چند متغیره به روش داده‏های تابلویی استفاده گردیده است. نتایج رگرسیونی بین محافظه‏کاری و تعداد دفعات پیش‎‏بینی سود توسط مدیریت (فرضیه اصلی) حاکی از آن است که بین محافظه‏کاری با تعداد دفعات پیش بینی سود توسط مدیریت ارتباط مثبتی وجود دارد. بنابراین می‏توان نتیجه گرفت هر چه درجه محافظه‏کاری در بین مدیران بیشتر باشد، آنها تمایل کمتری برای افشای پیش‏بینی‏های سود شرکت دارند. بررسی ارتباط بین هر یک از معیارهای محافظه‏کاری و تعداد دفعات پیش‏بینی سود نشان می‏دهد که ارتباط مثبتی بین اقلام تعهدی با تعداد دفعات پیش‏بینی سود توسط مدیریت (فرضیه فرعی اول) وجود دارد ولی این ارتباط از لحاظ آماری معنی‏دار نیست، در حالیکه ارتباط بین نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار با تعداد دفعات پیش‏بینی سود توسط مدیریت (فرضیه فرعی دوم) بصورت مثبت و معنی‏دار است.