هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ های ضربان قلب و فشارخون تحت تاثیر یک پروتکل تمرینی معین در دانشجویان دختر غیرفعال بود. روش: آزمودنی های این تحقیق 30 دانشجوی دختر غیرفعال((سن(سال): 56/1±3/22، قد(سانتی متر): 04/5±58/160 و وزن(کیلوگرم): 92/10±77/61 بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(با اجرای پروتکل) و کنترل(بدون اجرای پروتکل) قرار گرفتند قبل و پس از اجرای پروتکل، آزمون زیربیشینه 60 دقیقه ای صورت گرفت که شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 75-40 درصد ضربان قلب ذخیره و بلافاصله 30 دقیقه پیاده روی با شدت 40 درصد ضربان قلب ذخیره را شامل می شد، قبل و بلافاصله پس از آن، فشارخون سیستولی، دیاستولی و ضربان قلب اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده آزمون تی همبسته و مستقل بود. نتایج: فشارخون سیستولی و دیاستولی استراحت پس از اجرای پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته نسبت به قبل و گروه کنترل تغییر معنی داری نشان نداد (05/0>p). همچنین دامنه تغییرات فشارخون فعالیت نسبت به قبل از اجرای پروتکل به مدت 8 هفته و گروه کنترل تغییر معنی-داری نشان نداد(05/0>p). ضربان قلب فعالیت بعد از اجرای پروتکل به مدت 8 هفته نسبت به قبل و گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد(05/0>p). دامنه تغییرات ضربان قلب فعالیت بعد از 8 هفته فععالیت بدنی مشخص نسبت به قبل و گروه کنترل به طور معنی داری تغییر کرد(05/0>p). بحث: با توجه به نتایج چنین می توان نتیجه گیری نمود، که 8 هفته فعالیت بدنی مشخص روی ضربان قلب فعالیت و دامنه تغییرات ضربان قلب فعالیت اثر معنی دار داشته است. در حالی که روی فشارخون سیستولی و دیاستولی استراحت و همچنین دامنه تغییرات فشارخون سیستولی و دیاستولی فعالیت اثر معنی دار نداشته است. در حالت کلی اجرای پروتکل تمرینی مشخص 8 هفته ای با تاثیری که روی ضربان قلب و دامنه تغییرات آن داشته است باعث افزایش کارایی قلبی و بهبود عملکرد قلبی-عروقی و ارتقای تندرستی گشته است.