مقایسه اثر فنی توئین و سولفات منیزیوم در پیشگیری یا توقف تشنج در بیماران پره اکلامپسی -اکلامپسی بستری شده در زایشگاه قدس زایمان در سال 1377 لغایت شهریور 1378 سولفات منیزیوم بصورت گسترده ای در کنترل یا توقف تشنج در بیماران پره اکلامپسی-اکلامپسی به کار می رود. مطالعات کمی درباره کارایی اثر سایر داروها نسبت به سولفات منیزیوم صورت گرفته است . پروفیلاکسی با فنی توئین جهت تشنجات اکلامپسی توصیه شده است . تحقیق حال حاضر به بررسی مقایسه ای سولفات منیزیوم و فنی توئین در پیش گیری یا توقف تشنج در بیماران پره اکلامپسی-اکلامپسی می پردازد. مبتلا بیماران پره اکلامپسی-اکلامپسی در دو گروه که هر کدام یکی از دو داروی سولفات منیزیوم یا فنی توئین را گرفته بودند با استفاده از اطلاعات پرسشنامه-گرفته شده از پرونده های بیماران-قرار دادیم. بیماران پره اکلامپسی در دو زیر گروه شدید و خفیف تقسیم بندی شدند. بیماران د ارای عوامل مخدوش کننده نظیر بیماری زمینه ای از گروه تحقیق حذف شدند. دوز داروها براساس دز توصیه شده کتاب بود. نتایج: سه زن از 30 زنی که فنی توئین گرفته بودند دچار تشمجات اکلاپتیک شدند. در مقایسه، هیچ کدام از زنانی که سولفات منیزیوم گرفته بودند تشنج پیدا نکردند. به علاوه در یکی از 5 زنی که تشنجات اکلاپتیک او با فنی توئین تحت درمان قرار گرفته بود، تشنج ادامه پیدا کرد. در صورتی که تمام موارد تشنجات اکلاپتیک با درمان سولفات منیزیوم تشنج قطع گردید. نمره آپگار نوزادان دو گروه تفاوت معنی داری آماری با هم نداشت .

رتانسیون ادراری به معنای ناتوانی در رفع ادرار بعد از پر شدن مثانه می باشد که در اثر انسداد مسیر خروجی مثانه یعنی از گردن مثانه تا مه آی خارجی ایجاد می شود. رتانسیون ادراری در خانم ها بیماری شایعی نیست و برعکس آن در آقایان شایع است علل آن را می توان در چهار گروه انسدادی-نورولوژیک -داروئی و سایکوژنیک قرار داد. انسیدانس رتانسیون پس از عمل 4-25 درصد می باشد که بیشتر بعد از جراحی روی دستگاه ادراری تحتانی-پرینه ال-ژنیکولوژیک و آنورکتال ایجاد می شود. هدف ما در این مطالعه ما بررسی میزان شیوع و علل رتانسیون ادرار در بیمارانی است که بعلت سیستوسل و رکتوسل همراه با si در سال 1378 در زایشگاه قدس زاهدان تحت عمل جراحی قرار گرفته اند این مطالعه گذشته نگر ( ) می باشد و تعداد بیماران در این مطالعه 142 نفر بود که 80 نفر از آن ها علاوه بر سیستوسل رکتوسل si نیز داشتند که 8 نفر (10 درصد) از آنها دچار احتباس ادراری شده بودند. شایعترین علت احتباس ادراری عفونت ادراری بود (5 بیمار معادل 62/5 درصد) و دو نفر از آنها به علت احتمالا اعمالی که رو مثانه و یورترا و ادم بافتهای اطراف آنها ایجاد شده است دچار احتباس ادراری شده بودند (25 درصد) و یک نفر معادل 12/5 درصد احتمالا به علت کاهش حساسیت مثانه در اثر سونداژ بود. کلیه بیماران تحت اقدامات لازم قرار گرفته و مشکل شان برطرف گردید. هر هشت بیمار فوق پاریتی 5 یا بیشتر داشتند یعنی صد در صد بیمارانی که دچار رتانسیون ادراری شده اند. و در پاریتی کمتر از 4 رتانسیون ادرار وجود نداشت . همچنین 4 بیمار مبتلا به احتباس ادراری گردید. 2 سیستوسل رکتوسل (50 درصد) و 4 بیمار دیگر گردید. 3 سیستوسل رکتوسل داشتند (50 درصد).

این مطالعه گذشته نگر توصیفی-تحلیلی به منظور تعیین درصد فراوانی تاخیر رشد داخل رحمی و نارسی در نوزادان بدنیا آمده از مادران زیر و بالای 18 سال انجام شد. در این مطالعه تمام پرونده های زایمان طبیعی و سزارین در زایشگاه قدس زاهدان از فروردین تا اسفند 1378 بررسی شد، که تعداد مادران مورد مطالعه 6741 نفر بودند (661 مادر زیر 18 سال و 6080 مادر بالای 18 سال). ماهر دو گروه سنی را براساس اهداف ویژه بصورت جداگانه بررسی نمودیم. نتایج: درصد فراروانی تاخیر رشد داخل رحمی و نارسی در مادران زیر 18 سال: 19/66 و 9/07 درصد و در مادران بالای 18 سال: 10/13 و 3/22 درصد بودند. سپس با آزمون مجذور کای ثابت شد که تاخیر رشد داخل رحمی و نارسی در مادران زیر 18 سال شایعتر است . همچنین تشخص شد که تاخیر رشد داخل رحمی و نارسی در هر دو گروه سنی در مادران پریمی پار شایعتر از افراد مولتی پار است . همچنین نوع زایمان و عوارض حاملگی (پره اکلامپسی، جدا شدن زودرس جفت و جفت سر راهی) را در گروه سنی بررسی نمودیم که نتایج ذیل حاصل شد: در مادران زیر 18 سال: درصد فراوانی سزارین 18/01 درصد پرااکلامپسی 1/81 درصد جفت سر راهی 0/9 درصد و جداشدن زودرس جفت 0/6 درصد بود. در مادران بالای 18 سال: درصد فراوانی سزارین 16/01 پره اکلامپسی 1/51 جداشدن زودرس جفت 0/97 و جفت سر راهی 0/24 بود.

در این پژوهش که به مسئله خونریزی های زایمانی می پردازد بخصوص خونریزی مرحله سوم زایمان یا خونریزی های پس از زایمان همانطور که ابتدا" ذکر شد یکی از شایعترین علت خونریزی پس از زایمان آتونی رحم می باشد که در این پژوهش فراوانی خانمهایی که پس از زایمان دچار خونریزی رحمی شده اند را بررسی می کند. با توجه به اهمیت خونریزی و عوارض وخیمی که بدنبال خونریزی ایجاد می شود(هیپوولمی وایجاد شوک ناشی از هیپوولمی) بررسی می گردد. با توجه به اهمیت دادن به این مسئله از خونریزی های پس از زایمان با معاینه دقیقتر و بررسی بهتر می توان از میزان موتالیتی و موربیدتی مادران در اثر این خونریزی ها جلوگیری کرد.

تعیین فراوانی دفع مکونیوم در جنین های postdate و ارتباط آن با nst نان راکتیو، اولیگوهیدرامینوس و کاهش حرکت جنین در مادران مراجعه کننده به بیمارستان - زایشگاه قدس زاهدان طی سال 1378 . postdate به حاملگی بیشتر از 40 هفته گفته می شود. این مطالعه بصورت گذشته نگر، توصیفی - تحلیلی بوده و شامل کلیه مادران postdate مراجعه کننده به زایشگاه قدس زاهدان طی سال 1378 می باشد.

با توجه به اهمیت خونریزیهای بعد از زایمخان و مورتالیتی و موربیدیتی ناشی از آن، این مطالعه به مقایسه تاثیر دو داروی اکسی توسین و سنتومترین در نیاز به مداخلات بعدی جهت کنترل خونریزی بعد از زایمان در زنان مراجعه کننده به زایشگاه قدس می پردازد. مطالعه بصورت مداخله ای صورت می گیرد، در دو گروه 309 نفری انتخاب شده از زنان مراجعه کننده جهت زایمان به زایشگاه قدس زاهدان، به یک گروه حین زایمان و بعد از خروج شانه قدامی جنین، 5 واحد اکسی توسین و به گروه دو، 5 واحد اکسی توسین و 5/0 میلی گرم مترژن تزریق گردید و تعداد موارد خونریزی غیر طبیعی و نیاز به اقدامات لازم جهت کنترل خونریزی، بین دو گروه را مقایسه کردیم که نتایج زیر بدست آمد: در گروه اول که اکسی توسین تزریق شده بود 14 مورد خونریزی بیش از حد طبیعی داشتیم که نیاز به اقدامات بعدی جهت کنترل خونریزی لازم شد. در گروه دوم که سنتومترین تزریق شده بود 4 مورد خونریزی غیر طبیعی داشتیم. که با انجام تست ‏‎(p<0/05)chi-square) اختلاف دو گروه، از نظر نیاز به مداخلات بعدی بدلیل خونریزی، معنی دار بود.