پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش کنترل استرس بر سلامت روان معلولین جسمی حرکتی می پردازد. بدین منظور، از بین جامعه آماری که معلولین جسمی حرکتی می باشند، تعداد 20 نفر از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. از این 20 نفر آزمون ghq گرفته شد وسپس 10 نفر به طور تصادفی در گروه آزمایش و 10 نفر به طور تصادفی در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش گروهی کنترل استرس در طول 8 جلسه دریافت نمودند و گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند. فرضیه اصلی این پژوهش این بود که آموزش کنترل استرس بر سلامت روان آزمودنیها تاثیر می گذاردو باعث کاهش نمره آنها در آزمون ghq در مقایسه با گروه کنترل می شود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه سلامت عمومی ghq-28 بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. نتایج آزمون t مستقل حاکی از آن بود که آموزش کنترل استرس، موجب کاهش معناداری در میانگین کل سلامت عمومی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. همچنین این آموزش موجب کاهش معناداری در میانگین نمرات علائم جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در کنش اجتماعی و افسردگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش کنترل استرس می تواند به عنوان یک مداخله ی مفید، برای معلولین جسمی حرکتی به کار رود.