پژوهش حاضر، پیرامون نقش جمع گرایی در تکامل انسانی از منظر قرآن می باشد، تکامل انسانی امری است که رسیدن به آن در سایه ی ارتباط با دیگر همنوعان خود می باشد که اثبات این مسئله هدف اصلی از این تحقیق می باشد. این پایان نامه از یک مقدمه و دو فصل تشکیل شده است. در مقدمه: کلیات موضوع، اهمیت و ضرورت، تبیین موضوع، پیشینه تحقیق در موضوع و... بیان شده اند و فصل اول آن به مباحثی همچون: چرایی نیاز انسان به تکامل، منشأ حیات اجتماعی، تأثیر متقابل جامعه و فرد بر یکدیگر، حدود جمع گرایی، آسیب های جمع گرایی و... پرداخته شده. فصل دوم که عمده ی مطالب این تحقیق را در بر می گیرد در قالب چهار گفتار آمده که در آن به بیان مصادیق جمع گرایی در قرآن پرداخته شده. مصادیقی همچون: جهاد، انفاق، مشورت، حج و... که در ابعاد چهارگانه ی اجتماعی، اخلاقی، سیاسی و عبادی تقسیم بندی شده اند. و در نهایت به یک نتیجه گیری از بحث پرداختیم و روشن شد که تکامل و رشد انسان در سایه ی ارتباط با دیگر همنوعانش تحقق می یابد، کناره گیری و فرار از اجتماع نه تنها به رشد فرد کمکی نخواهد کرد بلکه موجبات سقوط او را فراهم می آورد. و قرآن کریم مکرر به حضور در اجتماع امر فرموده البته با بیان حدود و ضوابط آن.