هدف این پژوهش بررسی رابطه ی بین عملکرد ازدواج با سازگاری زناشویی و مقایسه آنها در بین اقوام فارس، بختیاری و کرد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زن و شوهرهای سه قوم فارس، بختیاری و کرد در سال 1388 می باشد و به منظور جمع آوری داده های پژوهش 300نفر زن و شوهر (از هر قوم 100 نفر زن و شوهر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های عملکرد ازدواج (mfai) و سازگاری زناشویی (rdas) بود. فرضیه های اصلی پژوهش شامل مقایسه میانگین عملکرد ازدواج و مولفه های آن و سازگاری زناشویی و ابعاد آن در میان سه قوم فارس، بختیاری و کرد و همچنین بررسی رابطه بین عملکرد ازدواج به عنوان متغیر پیش بین و سازگاری زناشویی به عنوان متغیر ملاک در جامعه آماری پژوهش بود. نتایج پژوهش با تحلیل آزمون t، تحلیل واریانس، رگرسیون و آزمون تعقیبی شفه به وسیله نرم افزار spss نشان داد که بین سه قومیت (فارس، بختیاری و کرد)، در متغیرهای ابراز عاطفی، فرزندپروری، اقتصاد و مسائل مالی، ارزشها، عملکرد کلی و همچنین عملکرد ازدواج تفاوت معنادار وجود دارد(05/0?<) و همچنین بین اقوام مورد مطالعه در متغیرهای انسجام، رضایت، و سازگاری زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد(05/0?<). همچنین نتایج نشان داد مولفه های، ارتباط، نقش، اقتصاد و مسائل مالی ، و عملکرد کلی، برای سازگاری زناشویی و مولفه های ارتباط و مراقبت جسمانی و روانی برای انسجام و مولفه های ارتباط، نقش، اقتصاد و مسائل مالی، خانواده و دوستان و عملکرد کلی برای توافق و مولفه های نقش و خانواده و دوستان برای رضایت دارای توان پیش بینی معنادار بوده اند. عملکرد ازدواج بر اساس متغیرهای تعداد فرزند و در آمد دارای تفاوت معنادار بود(05/0?<). و سازگاری زناشویی بر اساس متغیر تعداد فرزند نیز دارای تفاوت معنادار بود (05/0?<).