چکیده: انسان در شعر معاصر از جای گاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. این توجه و گرایش به انسان، در اشعار احمد شاملو با جدیت بیش تری به چشم می خورد تا جایی که می توان گفت سرودن از انسان و انسان گرایی یکی از مشخصه های سبکی وی است. شاملو از نخستین شاعران معاصر است که به انسان و انسان محوری پرداخته است و می توان توجه ویژه اش به انسان را، متأثر از مکتب اومانیسم دانست. توجه به انسان، مشکلات و گرفتاری هایش، هماره از دغدغه ها و مشغله های اصلی این شاعر بزرگ بوده است. با توجه به این که مکتب اومانیسم، مکتبی انسان محور و انسان گراست و با توجه به اهمیت انسان در سروده ها و آراء شاملو، در این نوشتار برآنیم تا ضمن اشاره ای مختصر در مورد اومانیسم و تاریخ چه ی آن، به بررسی مولفه ها و شاخصه-های اومانیستی در سروده های شاملو بپردازیم. بر این اساس در این پژوهش، در فصل نخستین به بیان کلیات و اهداف و پیشینه ی این موضوع پرداختیم و در فصل دوم مختصری در مورد اومانیسم و احوال و آثار شاملو ارائه کردیم.(در این فصل هم چنین نظرات شاملو در مورد شعر، انسان، عشق و آزادی را، برای آشنایی مخاطبان و راه گشایی در مسیر تحلیل اشعار آوردیم) در فصل سوم نیز روش پژوهش و چگونگی جمع آوری مطالب پیش روی مخاطب قرار داده شد، تا این که در فصل چهارم، شاخصه های اومانیستی را در شعر شاملو، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. در این فصل تک تک اشعاری که مولفه های اومانیسم در آن ها به چشم می خورد، ذیل عناوین جداگانه و به صورت دسته بندی شده، پیش روی علاقه مندان قرار داده شد. در انتها و در فصل نتیجه گیری به این جا رسیدیم که شعر شاملو تأثیر بسیاری از مکتب اومانیسم پذیرفته است و انسان در شعر او به صورت آگاهانه از جای گاه مهمی برخوردار است. در انتهای این فصل تمام شاخصه ها و میزان استفاده از آن ها، به صورت آماری و در قالب نمودار آورده شده است.