آشفتگی های خانوادگی ، کاهش سلامت جسمی و روانی زوجین و کودکان ،جدایی و طلاق اغلب از تعاملات نامناسب زوجین ناشی می شود.هدف این پژوهش تاثیر آموزش شناختی – رفتاری زوجین بر بهبود سبک تعاملی زنان بوده است . در این پژوهش ، نخست به تعدادی از زنانی که به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند ، تست کیسلر داده شد. 20 نفر از افراد در گروه خصمانه و 20 نفر در گروه سلطه پذیر – دوستانه جای داده شدند و به تصادف در دو گروه 10 نفره آزمایش و دو گروه 10 نفره گواه قرار گرفتند . در این مرحله سبک تعاملی ادراکی همسرشان نیز ارزیابی شد. گروه های آزمایش در 10 جلسه 2 ساعته آموزش شناختی – رفتاری هر هفته یک بار شرکت نمودند. سپس برای همه گروه ها پس آزمون انجام شد. تحلیل داده ها نشان داد که آموزش شناختی – رفتاری در افزایش بعد پیوستگی (افزایش دوستی و کاهش خصومت ) در زنان گروه خصمانه و افزایش بعد پیوستگی ادراکی در همسران آنان در هر دو گروه خصمانه و سلطه پذیر – دوستانه و مکمل شدن تعاملات زوجین در گروه سلطه پذیر- دوستانه به طور معنی داری با 95 % اطمینان موثر بوده است اما بر انعطاف ناپذیری سبک تعاملی آنان تاثیری نداشته است. در نتیجه می توان گفت که آموزش شناختی – رفتاری سبب بهبود تعاملات زنان می گردد و به طور متقابل در تعاملات همسرانشان نیز بهبودی ایجاد می کند.