رساله پیش رو سعی دارد حضور وحشت در آثار نقاشی را مورد مطالعه قرار داده و چرایی این حضور را بررسی کند. برای رسیدن به این هدف پس از مطالعه کتابها، بررسی سایتها و ترجمه کتبی درباره وحشت وجود آن در درون آدمی به اثبات رسیده و علل مختلف بروز آن نیز مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه با تکیه بر دیدگاه روانشناسی درباره وحشت و وهم و توجه به تأثیر آن در عملکرد و رفتار انسان، به حضور متفاوت این پدیده در بین هنرمندان و بروز آن در آثار آنها پی برده و این نکته مشخص می گردد که حضور اینگونه نقاشیها به مکتب یا دوره هنری خاصی تعلق ندارد و هنرمندان زیادی به خصوص هنرمندان فیگوراتیو- به واسطه ارتباط روانی وحشت و انسان- حضور وهم و وحشت را در آثار خود نشان داده اند، سپس با استفاده از شیوه تحلیل و مقایسه در آثار دو هنرمند شاخص؛ گیا و بالتوس به چرایی تفاوت نمود وحشت در آثار نقاشان اشاره می گردد. درنهایت این نتیجه حاصل می شود که وحشت به عنوان عاملی- درونی و بیرونی- در وجود انسان، می تواند به واسطه نگاه دقیق هنرمندان، نیرویی محرک در ایجاد یک اثر نقاشی تلقی شود و سبب شکل گیری آثاری گردد که هم می تواند به ظاهر، وحشت را به بیننده القا کند و هم می تواند با ظاهری آرام وحشتی بزرگتر را در درون خود به رخ بکشد.