مقدمه و هدف: نانوذرات نقره، به عنوان نسل جدید مواد ضد میکروبی، کاربرد های فراوانی دارند که این کاربرد ها، روز به روز در حال افزایش است. با کاربرد روز افزون این نانوذرات نیاز به مطالعات سم شناسی این مواد بیش از پیش احساس می شود. . از طرف دیگر مهمترین عامل به دام اندازی نانوذرات در مبادی ورودی بدن انسان، ماکروفاژ ها هستند که سرنوشت نانوذرات در بدن بسته به فعالیت آن ها است و نیز ماکروفاژ ها در پاکسازی میکروبی و فاگوسیتوز میکروارگانیسم ها به عنوان یکی از سلول های مهم ایمنی ذاتی نقش دارند. لذا در به کارگیری این مواد باید اثرات سمی نانوذرات بر ماکروفاژ ها در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر سمیت نانوذرات نقره ی کلوییدی برسلول های ماکروفاژ در کشت 24،48 و72 ساعته توسط تست mtt و نیز سنجش میزان تولید no می باشد تا با مقایسه ی غلظت ایمن این نانوذرات با غلظت موثر ضد باکتریایی نانوذرات نقره ی کلوییدی، غلظت قابل استفاده ی این مواد تعیین و ایمنی لازم برای کاربران مد نظر قرار گیرد. مواد و روش ها: برای تعیین اثر نانوذرات بر ماکروفاژ ها، از سنجش فعالیت حیاتی ماکروفاژ ها به روش mtt در کشت 24،48و72 ساعته و نیز سنجش میزان تولید no (نیتریک اکساید) به روش گریس استفاده شد. نتایج: در کشت 24 ساعته کاهش معناداری در فعالیت حیاتی سلول های ماکروفاژ ، در غلظت های ppm 25 تا ppm 1 در مقایسه با گروه کنترل دیده شد. در کشت 48 ساعته کاهش معناداری در غلظت های ppm 25 تا ppm 2 دیده شد. همچنین کاهش معناداری پس از 72 ساعت، در غلظت های ppm 25 تا ppm 2 مشاهده شد. در تولید no(nitric oxide) کاهش معنی دار در کشت ماکروفاژ ها ی تیمار شده با دوز های بیشتر از 4/0 مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان نتیجه گرفت که استفاده از غلظت بیش از ppm 2، کاملاً برای ماکروفاژ ها سمی است و باعث مرگ آن ها می شود و به کارگیری غلظت کمتر از 5/0 برای ماکروفاژها سمیت ندارد. همچنین با توجه به بررسی دیگری که محققین این مطالعه در مورد اثر نانوذارت بر سه باکتری escherichia coli ،staphylococcus aureus و pseudomonas aeruginosa انجام داده اند، می توان نتیجه گرفت که غلظت های کمتراز 5/0 که برای ماکروفاژ ها اثر سمی ندارند، اثر ضدباکتریایی موثری ندارد. بنابراین به نظر می رسد که باید در استفاده از غلظت های بالای این مواد ضد عفونی کننده، احتیاط لازم صورت پذیرد و در استفاده های دارویی و ضد عفونی کننده های آب و هر گونه کاربرد درون بدن تجدید نظر شود. از طرفی از آنجاییکه مطالعه ی حاضر به صورت in vitro انجام گرفته است و سلول های باکتری و نیز سلول های ماکروفاژ، به دور از فاکتور های تأثیر گذار in vivo مورد بررسی قرار گرفته اند و احتمال دارد در in vivo این اثر تعدیل شود بنابر این هنوز جای امیدواری را برای به کارگیری این مواد به عنوان نسل جدید مواد ضد میکروبی باقی می گذارد لذا مطالعات بیشتر in vivo در این زمینه ضروری به نظر می رسد.