درد تجربه حسی ناخوشایندی است که ناشی از آسیب به بافت می باشد و حدود یک پنجم جمعیت جهان با آن درگیر هستند. استفاده مکرر از مرفین باعث کاهش تدریجی اثربخشی آن می شود، با تجویز همزمان دوز بسیار پایین اپوئید آنتاگونیست ها (یا همان ضد مخدرها) و اپوئید ها اثر بخشی بسیار بالاتر اپوئید با عوارض جانبی بسیار کمتری بدست میآید. برای اینکه درد به طور مناسبی کنترل شود باید داروی انتخابی را نزدیک به محل درد با یک روش کنترل شده و مداوم تحویل داد .در س امان ههای کاشتنی تزریقی که به که در یک حلال زیست ،plga وسیله خروج حلال جامد می گردند، از پلیمرهای زیست تخری بپذیر غیر قابل حل در آب مانند متیل 2 پپیرولیدن) حل می شوند. بر اثر تزریق آنها به بدن در مواجهه با آب میان بافتی، حلال به محیط n ) سازگار و امتزاج پذیر با آب آبی اطراف نفوذ کرده و آب وارد محلول پلیمری می شود و پدیده جدایی فازی رخ می دهد که باعث جامد شدن سامانه میگردد. در این پروژه، طراحی سیستم دارورسانی کنترل شده حاوی دوز بسیار پایین نالترکسون، با هدف کنترل درد تعریف شده است. از پلیمر با نسبت 33 به 67 درصد وزنی به عنوان اجزای اصلی محلول پلیمری استفاده گردید . در این پروژه محیط nmp و حلال plga مناسب جهت رهایش دارو، از بین سه محیط رهایش بافر فسفات، پلاسمای انسانی و محلول دیالیزیت، بافر فسفات انتخاب گردید . دوز پرتودهی گامای مناسب برای استریلیتی، از بین دو دوز 25 و 8 کیلوگری به دلیل مطلوب بودن پروفایل رهایش، افت کمتر وزن مولکولی و دمای انتقال شیشهای و پایداری بالاتر، برابر با 8 کیلوگری تعیین و تأیید گردید. برای اندازه گیری میزان داروی آزاد شده و استفاده شد، که در این روش طول موج مورد استفاده برای نالترکسون برابر 282 hplc میزان حلال خارج شده از سامانه از روش و dsc ،kf ،ftir ،gpc ، uv-spectrophotometry برابر 220 نانومتر بود . از آزمون هایی چون nmp نانومتر و برای حلال و جهت تفسیر مورفولوژی های sem جهت شناسایی مواد اولیه استفاده گردید. برای بررسی ساختارهای به وجود آمده، از hplc شکلگرفته از ویسکومتری استفاده شد. در این پروژه از تغییر پارامترهایی چون آبدوستی دارو (نالترکسون هیدروکلراید به عنوان داروی آبدوست و نالترکسون به عنوان داروی 502 (به h 0 تا 2 میلیگرم در هر سامانه و مخلوط پلیمرها با استفاده از پلیمرهای / آبگریز)، میزان بارگذاری دارو در محدوده مقادیر 5 504 (به عنوان پلیمر با وزن مولکولی بالا و گروه انت هایی آزاد ) و 504 (به h عنوان پلیمر با وزن مولکولی پایین و گروه انتهایی آزاد)و 67 و 100 درصد برای هر پلیمر، جهت رسیدن به ، عنوان پلیمر با وزن مولکولی بالا و گروه انتهایی پوشیده) با درصدهای صفر، 33 ???????? و فمایور ل د ربهراایزشش مقطرالرو گب رافست تف.ا ده شد. همچنین زمان القا، برای این فرمولاسیونها تعیین گردید و دادههای رهایش آنها با معادله ???? ?ر??پ با توجه به میزان رهایش انفجاری اولیه پایینتر و درصد رهایش کل بالاتر برای داروی پایه ، نالترکسون به عنوان داروی مورد استفاده انتخاب گردید و.سپس میزان 1 میلی گرم از داروی نالترکسون پایه برای استفاده در سامانه تأیید گردید. در استفاده از مخلوط پلیمرها 502h جهت رسیدن به پروفایل رهایش مطلوب، بهترین رفتار رهایش با توجه به الزامات داروشناختی از فرمولاسیون حاوی 33 درصد و 67 درصد 504 مشاهده شد، که این فرمولاسیون در مدت 24 روز به طور پیوسته میزان دارویی داخل محدودهی پنجره درمانی مورد نیاز را از خود آزاد ساخت و این فرمولاسیون به عنوان فرمولاسیون برتر انتخاب گشت.