در فقه و حقوق خصوصی وهمچنین در آیات و روایات ، امانت جایگاه مهمی دارد . در لغت و اصطلاح فقهی حقوقی امانت به معنای اعتماد داشتن ، امین دانستن در امور مادّی و غیر مادی است . امانت به دو نوع مالکانه و شرعیه تقسیم می شود که هر کدام مصادیق خاص خودشان را دارند که در این پژوهش به مصادیق مهم امانت مثل ودیعه و اجاره بصورت کامل پرداخته شده است و همچنین به تفاوت مالکانه با شرعیه و تشابه آنها اشاره گردید . امین ضامن نیست مگر با تعدی و تفریط و در مواردی هم امین بدون تعدّی و تفریط ضامن است از قبیل : اخذ بالسوم – تلف مبیع قبل از قبض ، ید باربر و ید صنعتگران و کارگران . در حقوق ایران ، خیانت در امانت جرم محسوب شده و مجازات خاص خودش را دارد ؛ و بررسی کامل عناصر آن از ضروریات می باشد که در حقوق موضوعه ایران به آن پرداخته شد .