کمبود آب یک مشکل جهانی رو به تزاید است و افزایش فشارهای جمعیتی، بهبود سطح زندگی و تقاضای درحال افزایش برای کیفیت محیط زیست، دولتها را برانگیخته تا برای مدیریت بهتر منابع آب موجود، راه کارهای بهتری را ارائه نمایند. افزون بر آن، علائق سیاسی در حال رشدی برای کاهش آب مورد استفاده در بخش کشاورزی وجود دارد که منافع محیطی کافی و افزایش رفاه دیگر مصرف کنندگان آب را به دنبال دارد. این موضوع موجب افزایش بیشتر تجزیه تحلیل های اقتصادی برای بررسی رفتار کشاورزان با استفاده از تکنیک های برنامه ریزی ریاضی به خصوص برنامه ریاضی مثبتpositive mathematical programming (pmp) را در پی داشته است. با وجود محبوبیت این مدل در تحلیل ها ی اقتصادی، مدل pmp سنتی عموما برای فعالیتهایی که در دوره مرجع مشاهده نشده با شکست مواجه شده و در زمینه تحلیل آبیاری می تواند عامل محدود کننده ای باشد. روشی که در مطالعه حاضر استفاده شد یکی از روشهای pmp است که برای تکنیک ها ی کم آبیاری که در دوره مرجع مشاهده نشده کاربرد دارد. این روش در منطقه کرمان که با کمبود آب و کاهش سطح سفره های آب زیر زمینی مواجه است برای ارزیابی سناریوهای افزایش قیمت آب آبیاری و کاهش مقدار آب آبیاری در دسترس به کار گرفته شد. سیاست های اعمال شده شامل افزایش 5، 10، 15، 20 و 30 درصدی در قیمت آب آبیاری و کاهش 5، 10، 15 و 25 درصدی در مقدار آب آبیاری دردسترس و ترکیبی از این دو سیاست بود. نتایج نشان داد که افزایش هزینه آبیاری و کاهش آب دردسترس در پذیرش کم آبیاری موثر است. افزون بر آن تاثیر سیاست کاهش آب دردسترس نسبت به سیاست های افزایش قیمت و تلفیقی در تغییر الگوی کشت بیشتر بود.