: تعیین روایی و پایایی پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماریهای شدید روان پزشکی در ایران روش کار: مطالعه به صورت مقطعی و با استفاده از نمونه گیری تصادفی بر روی 200 نفر از شاغلین حرف بهداشت روان (روانپزشک، دستیار روانپزشکی، پرستار، مددکار اجتماعی، روانشناس و کاردرمانگر) شاغل در بیمارستان روان پزشکی رازی انجام شد. تحلیل آماری: روایی این دو پرسشنامه به دو روش بررسی روایی محتوایی و تحلیل عوامل و پایایی استفاده از روش آزمون- بازآزمون و محاسبه آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. نتایج: هر دو پرسشنامه از روایی محتوایی بالایی برخوردار بود. با محاسبه تحلیل عوامل مجموعه آیتم های هر دو پرسشنامه دارای اعتبار بوده و می توانند با هم پدیده مورد نظر را (نگرش نسبت به انگ بیماریهای روان پزشکی) بسنجند. هر دو پرسشنامه دارای همسانی درونی بالایی بود. آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی 92/0 و برای پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن 96/0 محاسبه شد. در راستای آزمون – بازآزمون نشان داده شد هر دو پرسشنامه در دو زمان متفاوت برای سنجش یک پدیده ((نگرش نسبت به انگ بیماریهای روان پزشکی) دارای پایایی می باشد. نتیجه گیری: پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و خطرناک بودن دارای روایی و پایایی بالایی در جامعه ایرانی مورد پژوهش است و می تواند جهت سنجش نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماریهای شدید روان پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.